Canım benim,iki sene önce bu yollardan geçmiş biri olarak seni çok iyi anlıyorum.Allah bebeğine sağlıklın olacak adama da akıl fikir,vicdan ve merhamet versin.
Ben eşimle severek evlendim.Hamile kalana kadar -bir Doğu hizmeti dönemi haricinde- hiçbir problemimiz olmadı.Prensesler gibi davrandı bana.Çok sevdi,sevdiğini de her zaman hissettirdi.Hayatımın en mutlu günleriydi hamile kalmadan önceki 5 sene.
Hamile kaldıktan yaklaşık 4 ay sonra eşim birden abartılı bir şekilde değişti.Ben o günlere "kaşının üstünde gözün var" günleri diyorum.Diş fırçası fırçalıktan tezgahın üstüne düşmüş diye yapmadığını bırakmıyor,günlerce konuşmuyordu benimle.İşi abarttı aynı sofraya oturmadı,benimle konuşmadı,küstü,kapris yaptı.Hamilelik boyunca ağlamadığım tek bir gün bile hatırlamıyorum.Bambaşka,tanınmaz bir adama dönüştü.Adeta içinden canavar çıktı.Karnım burnumdayken sebepsiz yere kaç kere evi terk etti.Aldattığından şüphelendim,telefonları,yazışmaları,faturaları takibe aldım,hiçbir şey yok.
Birkaç gün önce bu durum hakkında bir arkadaşın topiğinde konuşmuştuk.Bu durumu yaşayan çok fazla kadın var maalesef.O aşık olduğumuz,herkesten farklı olduğunu düşündüğümüz Ada'm,kadın hamile kalıp çocuk ana rahmine düşünce klasik yurdum erkeğine dönüşüyor acı ama gerçek.Yoksa hangi akıllı kafa hamile eşiyle 1 ay düşünelim diye bir fikir sunar?Hamilelikte insan eşine o kadar ihtiyaç duyuyor ki bu anlatılamaz bir şey.Şu süreç atlatılsın ne yapıyorsan yap değil mi?Ama olmaz,klasik zihin yapısı bu işte malesef.
Sen inşallah benim yaşadıklarımı yaşamazsın.Çok güzel bir hamilelik geçirirsin ve evliliğindeki bütün sorunlar biter.Tavsiyem geri adım atıp taviz verme.Özlüyorsun biliyorum zor ama bu adamlara bunu hissettirdiysen yanarsın.Benim eşim az önce evi 3456675433467. kez terk etti.Artık nefret ettim,bıktım,usandım.Defolsun geri gelmesin diyorum.