Elbette üzüleceksin, yaşadıkların hiç kolay değil. Ama bunun böyle bir süreç olduğunun bilincinde olmalısın. Artık kendini hırpalama, iç hesaplaşma yapma, bunun için erken. Sen şimdilik bunu atlatmaya bak. Ve arkadaşlara katılıyorum, başka bir şeyler yap. Çık dolaş, kafanı meşgul et. Eminim içinden gelmiyor, ama kendini zorlamanı öneririm. Sen bir aktivite için adımını bir at, sonra "aa, iyi ki yapmışım" diyeceksindir, bu hep böyle olmuştur.
Bir de arkadaşlarınla falan o kişi hakkında fazla konuşmamanı öneririm. O kadar sene bir şeyleri paylaşmışsınız, evet sana çok çirkin davranmış ama yine de çok atıp tutmayın arkasından şöyleydi böyleydi diye. Bu da böyle bir anıydı işte, güzel şeyler de olmuştur, onlar güzel kalsın. Arkadaş çevresi bu gibi durumlarda adamın arkasından kötü konuşmanın sana iyi gelebileceğini, seni rahatlatacağını düşünüyorlar ama ben katılmıyorum, seni bilmem. Bir de artık hiçbir şekilde hayatında olmasın işte, konuşmayın bile.
Annene de anlatmışsın, sana destek olmuş. Çok güzel. Yani kendini üzmekten vazgeçsen aslında bir şeyler gerçekten iyiye gidecek. Kendine izin ver. Şu moralle zaten ders falan çalışamazsın, ona biraz ara ver, kitap bile açma. Film izle, bir şeyler yap, başka şeyler düşün. Bir hafta sonra kendini daha iyi hissettiğinde telâfi edersin zaten. Ama böyle giderse uzun bir süre motive olamayacaksın gibi hissediyorum. Ama bunu kendine yapma. ıleride çok üzülürsün, çok yanarsın. Ama geçen zamanın telâfisi olmuyor, buna inan. Ki bu senin hayatının gidişâtını belirleyecek. Gerekirse psikolojik destek al ve yoluna devam et. Daha epey zamanın var, motive olursan başarabilirsin. Ama bunu umursaman ve bazı şeyleri atlatmaya çalışman gerekiyor. Hadi bakalım, görelim seni.