Derler ya hayatin sana ne getirecegi belli olmaz diye. Yoruldum usandim. Yeni evliyim 5 aydir.. Esimin ailesiyle birlikte yasiyoruz malesef. Malesef diyorum cunku hersey o kadar zor ki.. Kacarak evlendik ne bir dugunum ne gelinligim ne bir yuvam oldu. Diyeceksiniz belki kendin etmissin kendin bulmussun. Emin olun bazen bende oyle dusunuyorum. Esimle severek evlendik. Ama ben artik o kadar cok yoruldumki. Birileriyle konusmayali disari cikmayali uzun zaman oldu. Nereye gitsek anneside bizimle geliyor balayina giderken bile ablasi ve annesi yanimizdaydi. Ne dugunum oldu ne kinam. Ne balayim. Gecmise yani o anlara bakinca ne yasadimki diye dusunuyorum. Nikah fotografimizi bile ben cerceveletip koydum salona. Ben onu one aldikca annesi hep arka taraflara koydu. Hadi bunuda gec ne zaman tv seyretsek yemek yesek her an yanimizda eve zaten gelen gidenin haddi hasabi yok. Esime anatiyorum kavga ediyoruz yok benim ailem oyle degil hayir oyle degil falan filan. Bazen soz duzelticez yok dugun yapcaz diyor bazen bosanalim o zaman. Ne yapmam gerektigini sasirdim. Her yere giderken hesap veriyoruz zaten dolasip gezdigimizde yok ya. Esim suan issiz calismiyor ama eline elbetki para geciyor. Gel bir disari cikalim demek yokkk!! Her gub icki iciyor her hafta kuzenleriyle evde iciyorlar sabaha kadar. Birlikte disari cikmak degil ayni evin icinde muhabbet bile etmiyoruz. Artik canimi yakiyor. Herseylerine kosmaya calisiyorum kendi ailemden once onun akrabalarina gidiyorum. Devamli evi temizleyip topluyorum. Ama bende biktim benim icin naptilar ki?? Nolursunuz yardim edin bana bir fikir verin ben ne yapacagim???