Yaşam amacımı bulamıyorum....

Oturduğum yerde kalıyor, günlerce kalmak istemiyorum, dışarı çıkmak, gezmek, kimseyle görüşmek istemiyorum. Markete gitmek bile işkence gibi geliyor. Sabah uyanınca yüzümü zor yıkıyor açlıktan ölmemek için kahvaltıyı zor yapıyorum. Özetle kişisel bakımımı bile zor yapıyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Pencereden bakınca kendimi bu hayatın içinde görmüyorum, uyanıp işe giden insanlar, hayatın olağan akışı garip, anlamsız geliyor. Boşuna yaratıldığımı düşünüyorum. Bitsede gitsek ölsemde kurtulsam modundayım. Anneme babama evlat acısı yaşatmak istemediğim için intihar etmemek konusunda direniyorum ama bir yandan da kendi yaşam amacımı arıyorum bulamıyorum. Böylede amaçsız yaşanmaz ki....
Bu bir bıtkınlık hali,fibromiyaje diye bir hastalık olabilir.Mutsuzluk hastalığı.Bence tek dayanağın Rabbin ,kalbini dinlemeli ve neden yaratıldığını anlamalı araştırmalısın.Bu seni rahatlatacaktır.Sağlıklıysan gerisi senin elinde.Kalbin de bişeyler eksik ,sevgi olabilir,aşk olabilir,araştır
 
Yıllardır aynı durumdayım hiç umudum yok . Birşeyler yapmak isteyipte yapamamak çaresizlik çok kötü birşey sanki üstümde karabulutlar geziyor basiretim baglanmis hep bir engel var önümde
 
Yıllardır aynı durumdayım hiç umudum yok . Birşeyler yapmak isteyipte yapamamak çaresizlik çok kötü birşey sanki üstümde karabulutlar geziyor basiretim baglanmis hep bir engel var önümde
kaç yaşındasın ki,millet ne büyük dertlerle uğraşıyor.Pozitif arkadaşın yok mu hayat dolu onlarla görüş ne biliyim spor yap,bir hobi edin.Şeytanın en sevdiği insan boş insandır sürekli vesvese verir.Bence iyilikler güzellikler seni bekliyor.
 
Benim de böyle düşündüğüm çok oluyor. Sonra zor durumda acı çeken , şifa bekleyen vs insanları düşünüp kendime geliyorum... Halime şükredip hayata dönüyorum
 
Sizin hayatinizi degistirmeye ihtiyaciniz var, yeni ortamlar, is, amac, es vs... tedavi falan degil.
Bunlar degismedigi surece ya bu sekilde de mutlu olmaya calisacaksiniz ya da bir seyleri degistieye calisacak ve hayata asılabilmek icin yeni yollara sapacaksiniz ve zamanla rahatlayip eski halinizi bu sekilde geride birakacaksiniz. Emin olun ki su anki halinizden dolayi boylesiniz ve bunu yalnizca siz degistirebilirsiniz. Doktorlar ve verdikleri ilaclar bir yere kadar yardim ediyor evet ama sorunu kokunden halletmek gerekiyor. Yoksa yalnizca biraz rahatlama saglar o haplar hepsi o kadar. Mucize yaratmiyorlar maalesef. Ve her seyden once Allah'a siginin bolca dua edin.
 
Oturduğum yerde kalıyor, günlerce kalmak istemiyorum, dışarı çıkmak, gezmek, kimseyle görüşmek istemiyorum. Markete gitmek bile işkence gibi geliyor. Sabah uyanınca yüzümü zor yıkıyor açlıktan ölmemek için kahvaltıyı zor yapıyorum. Özetle kişisel bakımımı bile zor yapıyorum. İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor. Pencereden bakınca kendimi bu hayatın içinde görmüyorum, uyanıp işe giden insanlar, hayatın olağan akışı garip, anlamsız geliyor. Boşuna yaratıldığımı düşünüyorum. Bitsede gitsek ölsemde kurtulsam modundayım. Anneme babama evlat acısı yaşatmak istemediğim için intihar etmemek konusunda direniyorum ama bir yandan da kendi yaşam amacımı arıyorum bulamıyorum. Böylede amaçsız yaşanmaz ki....
Geçti mi o ruh haliniz nasılsınız ben de aynı durumdayım üstelik ilaç aldığım halde 😪
 
Psikolojik destek almanız sart. Madem intihar düşünceniz var profesyonel destek lazim. Size "dışarı çık, gez toz" fayda etmez. Nerden mi biliyorum? Bende bir zamanlar seninle aynı durumdaydim da ondan.
 
Yasadiginiz sey depresyon. Bu durumu iyi bilirim. Muhtemelen ya bir travma yasadiniz ya da birseyler birikti birikti ve sonunda patlak verdi.
Ben once psikiyatriste gitmistim. Ilac kullanmak istemedigim icin psikologa gitmistim sonra. Fayda gormedim.
Yalniz sunu da soyleyim kan degerlerinin dusuk olmasi da tetikliyor depresyonu. O yuzden kan degerlerinize baktirin. Vitamin ve demir takviyesi gerekliyse mutlaka alin.
Sonunda kendim yenmek istedim bu durumu cunku sonsuza kadar yatakta kalamazdim. Biraz zor oldu ama bu donem aslinda en cok kendime dondugum donemdi. Biraz da iyi oldu. Cunku kendimi epey ihmal etmistim. Bol bol sukrettim, dua ettim. Kendimi yeniden kesfetmeye basladim. Yuruyus yaptim. Biraz uzun surdu iyilesmem ama sonra kuslarin otmesini duymaya baslayinca artik iyilestigimi anladim. Simdi tekrar ayni seyleri yasamamak icin kendimi kendimle küstürmüyorum. Yani mesela yapmak istemedigim seyleri yapmiyorum, baskalarina hayir demeyi ogrendim. Herkese ayirdigim vaktin 10 dakikasini kendime ayirmiyordum. Artik yapmiyorum bunu. Onemli oldugumu gordum. Allah bile seni ozene bezene yaratti ise sen de kendine ozenmeli, deger vermelisin. Baskalarindan once kendine onem vermelisin.
Son olarak sunu ogrendim: hicbir dogum sancisiz olmuyor. Bunun arkasindan sana gelecek guzel bir hediye var. Bir an once toparlanmalisin ama hediyeni almak icin. Dogru soyluyorum. Dene ve gor.
Öyle güzel yazmışsınız ki siizn başardıklarınızı ben yapamıyorum silkelenip kendime gelemiyorum son cümleleriniz çok duygulandırdı beni hiçbir doğum sancısız olmuyor arkasından gelecek olan hediyeni almak için toparlanmalısın yazmışsınız o kadar etkilendim ki ağlıyorum bu Cuma saatinde ben de bu şekilde dua ettim artık bana da şifa ver Allahım bunca zamandır yaşadığım bu çıkmazdan çıkar diye 😪
 
Öncelikle hayata bakış açınızı değiştirmelisiniz. Dünya toz pembe bi yer değil, hiçbir zaman da olmayacak. mutluluklar zaferler nasıl bizim içinse yenilgiler hüzünler de hep bizimle olacak. kimse bulunduğu yere kolay gelmiyor, herkesi sırtından vuran birileri var, herkesin isteyip de kabul olmayan duaları var ama kimisi buna rağmen dik durmayı başarır, duramasa da öyleymiş gibi yapar. iş hayatın sırrına varabilmekte, dünya cennet değil ! herhangi bir mesleğiniz var mı bilmiyorum ama önemli değil, iş ayrımı yapmadan bi yere girmeye çalışın.bi yerden hayata tutunmaya çalışırsanız Allah da sizin elinizden tutacaktır. Allahtan isteyin kocaman bir umutla inanarak isterseniz mutlaka Rabbimizin vereceği bir şeyler vardır.Allah yardımcınız olsun.
 
Öyle güzel yazmışsınız ki siizn başardıklarınızı ben yapamıyorum silkelenip kendime gelemiyorum son cümleleriniz çok duygulandırdı beni hiçbir doğum sancısız olmuyor arkasından gelecek olan hediyeni almak için toparlanmalısın yazmışsınız o kadar etkilendim ki ağlıyorum bu Cuma saatinde ben de bu şekilde dua ettim artık bana da şifa ver Allahım bunca zamandır yaşadığım bu çıkmazdan çıkar diye 😪
Kendinle ilgilen. Kendini unuttugundan vucudun tepki veriyor. Cok ihmal etmissin kendini. Sadece dis gorunus degil, ruhunu da ihmal etmissin. Bu donemi kendinle ilgilenerek gecir.
Yuruyus yap, iyi geliyor. Bol bol oku. Kitap okumak iyi geliyor. Ve dua et. Merak etme bitecek. Sonduza kadar surmeyecek. Bir de neye uzuldun seni ne kirdi bilmiyorum ama hatalarinla kendini sev. Hatalar bizi büyütüyor, olgunlastiriyor. Kendini sev lutfen.
Cok gecmis olsun. Tez zamanda iyilesmeni dilerim.
 
Back
X