- 11 Kasım 2019
- 15
- 11
- 1
- 41
- Konu Sahibi hayattankoptum
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Daha önce de konu açmıştım ben çok zor durumdayım 36 yaşındayım bekarım evlenemedim. Bunun için kendimi suçluyorum zaten. Yalnız yaşamayı denedim ama yapamadım sonra ailemin yanına döndüm ama ailede çok problem var. Bir abim var bizimle yaşıyor hayattan tamamen kopuk rapor alındı ona her şeyini annem babam yapıyor bütün gün evden dışarı çıkmıyor ve normal bir insan gibi değil konuşmuyor hayatla alakası sıfır hiçbir sorumluluk yok altı bezlenecek çocuk gibi yaşıyor. Aşırı bir salmışlık, hayattan kopmuşluk var raporunda tam yazan teşhisi bilmiyorum eskiden de biraz tuhaftı ama bu kadar değildi konuşurdu en azından. Ben kendim de rahatsızım işimden olmak üzereyim hastaneye yatman lazım dedi doktor ama yatamıyorum. İlerde abimle kim uğraşacak onun sorumluluğunu kim alacak ona kim bakacak ben bunu yapabilcek durumda değilim herkesin ailesine bakıyorum kardeşleri kendilerinden iyi durumda ama ben tüm ailenin sorumluluğu altında eziliyorum. Adam ne yemeğini yapabilir, ne çamaşırın yıkayabilir, ne hijyenini yapabilir annem babam sürekli dürterek zorla yaptırıyorlar ya da direkt onlar yapıyorlar ve saçma sapan konuşuyor konuştuğunda. Benim beynimde mikrop var diyor. Beni çok olumsuz etkiliyor annem babam sen de onun gibi olma yolundasın bak işten çıkmak durumundasın saçma sapan şeyleri kafana takıp kendini mahvettin diyorlar. Benim kendi sorunlarım zaten apayrı bir dünya. Yaşamak bana zul geliyor, her gün panik atak geçiriyorum. Napıcam ben intihar da edemiyorum anneme babama bunu yapamam zaten onların da tonla derdi var hem maddi manevi hem sağlıksal. Ama çok gücüme gidiyor insanların tuzu kuru bense her dakka her saniye mide krampı kalp çarpıntısı ile yaşıyorum. Yarın annem babam daha yaşlandığında abim zaten kendi ayrıca bir dert ben hem de çalışmak zorundayım nasıl başa çıkıcam bunca şeyler bi de yalnızım hayatımda bir erkek güvenebileceğim biri yok.
Daha önce de konu açmıştım ben çok zor durumdayım 36 yaşındayım bekarım evlenemedim. Bunun için kendimi suçluyorum zaten. Yalnız yaşamayı denedim ama yapamadım sonra ailemin yanına döndüm ama ailede çok problem var. Bir abim var bizimle yaşıyor hayattan tamamen kopuk rapor alındı ona her şeyini annem babam yapıyor bütün gün evden dışarı çıkmıyor ve normal bir insan gibi değil konuşmuyor hayatla alakası sıfır hiçbir sorumluluk yok altı bezlenecek çocuk gibi yaşıyor. Aşırı bir salmışlık, hayattan kopmuşluk var raporunda tam yazan teşhisi bilmiyorum eskiden de biraz tuhaftı ama bu kadar değildi konuşurdu en azından. Ben kendim de rahatsızım işimden olmak üzereyim hastaneye yatman lazım dedi doktor ama yatamıyorum. İlerde abimle kim uğraşacak onun sorumluluğunu kim alacak ona kim bakacak ben bunu yapabilcek durumda değilim herkesin ailesine bakıyorum kardeşleri kendilerinden iyi durumda ama ben tüm ailenin sorumluluğu altında eziliyorum. Adam ne yemeğini yapabilir, ne çamaşırın yıkayabilir, ne hijyenini yapabilir annem babam sürekli dürterek zorla yaptırıyorlar ya da direkt onlar yapıyorlar ve saçma sapan konuşuyor konuştuğunda. Benim beynimde mikrop var diyor. Beni çok olumsuz etkiliyor annem babam sen de onun gibi olma yolundasın bak işten çıkmak durumundasın saçma sapan şeyleri kafana takıp kendini mahvettin diyorlar. Benim kendi sorunlarım zaten apayrı bir dünya. Yaşamak bana zul geliyor, her gün panik atak geçiriyorum. Napıcam ben intihar da edemiyorum anneme babama bunu yapamam zaten onların da tonla derdi var hem maddi manevi hem sağlıksal. Ama çok gücüme gidiyor insanların tuzu kuru bense her dakka her saniye mide krampı kalp çarpıntısı ile yaşıyorum. Yarın annem babam daha yaşlandığında abim zaten kendi ayrıca bir dert ben hem de çalışmak zorundayım nasıl başa çıkıcam bunca şeyler bi de yalnızım hayatımda bir erkek güvenebileceğim biri yok.
