...yaşamayan sevgilinin kavgası...

Tweety .!.:

Zamaninda söylemis gecmis gitmis,
2 cocugunuz var esin istemese senin yaninda olmazdi ?
ALLAH RAHMET EYLESIN diger bayan rahmetli olmus,
insan olarak uzulur insan tanidigin birisi ve artik yok ne bileyim,
esiniz unutmaya calisiyorsada belki aklinda bile yoktur siz hatirlatiyorsunuz..
kizin ailesiyle gorusmeside yani aile evladini kaybetmis bi nevi acilari dinsin diye gidip geliyordur ne var bunda,
giden geri gelmeyecek anlayisli olun ölmüs birindende kiskanip yuvanizi huzursuz etmeyin..

kaynanani niye sevmiyorsun anlamadim ? kadin ayrilmayin diye dil dökmüs güzel seyler soylemis sorun ne ?

Genişletmek için tıkla...

Duygularıma tercüman olmuşsun . Bence bunları bir an evvel unutup ne kendını nede eşini üzmemelisin

umutcemarya .!.:

merhaba arkadaşlar,
konuya nasıl gireceğim hakkında hiçbir fikrim yok. eşimle 4 yıllık ilişkimizin ardından evlendik ve 6 yıldır da evliyiz. ama ben hala eşimle yeni tanıştığım zamanlarda bana söylediği bir sözün etkisinden çıkamıyorum. eşimle çıkmaya başlamadan kısa bir süre önce yine 4 yıllık ilişkim olan eski sevgilimden ayrıldım ve kısa sürede eşimle tanıştık. eşim de o zamanlar biriyle beraberdi ben teklifini bu nedenle kabul etmeyince ondan ayrıldı. ve kısa süre sonra çıkmaya başladık. işte bu görüşmeler sırasında eşim herkesin unutamayacağı eski aşkları olabileceğini o da evlense baba bile olsa akciğer kanserinden kaybettiği sevgilisini unutamayacağını söyledi. ben de daha o an sinirlendim ve ben bir sayfayı kapatarak geliyorum,böyle diyorsan asla bana ait olamayacaksın o zaman ayrılalım dedim.kafamda hiçbir şey yerli yerinde değildi ve her gün ayrılalım diyordum eşim bırakmıyordu beni.ama o sözleri çok ağrıma gidiyordu hiç aklımdan çıkmıyordu. bir yandan duyduğum şey rahatsız ediyordu bir yandan da saygı göstermeyi beceremediğim için kendime hem kızıyor hem de utanıyordum.

yıllar içimdeki bu savaşla geçti.çok şey yaşadık birbirimiz için fazlasıyla fedakarlık yaptık 4,5 yaşında bir oğlumuz 6,5 aylık bir kızımız var ama zaman zaman o söz aklıma geldiğinde kendimi sahte bir evlilik yaşıyormuş gibi hissediyorum. eşimle birçok kez açık açık bu konuyu konuştum. her seferinde evet öyle söyledim ama seninle tanışana kadar böyle gerçek ve büyük aşkı yaşayacağımı düşünmüyordum. keşke acele davranıp öyle demeseydim,sen bu konuyu açtıkça kendin hatırlatıyorsun benim aklıma bile gelmiyor diyor. söylediklerine inanıyor muşum gibi yapıyorum ama inanmıyorum. bana sayısız kere aşkını kanıtlamasına rağmen içim içimi kemiriyor.

eski arkadaşları ile görüşmesini istemiyorum,görüşmüyor.eski konuları açıyorlar diye ailesiyle bile görüşmemeyi kabul etti görüşmüyor ama hala beni ondan daha çok sevdiğine ya da onu unuttuğuna inanamıyorum...hayata devam etmesi gerekiyor diye devam ediyormuş gibi düşünüp kendimi hayatında olması gereken bir nesne gibi görüyorum...

mezarını göster diyorum yerini hatırlamıyorum diye geçiştiriyor. evlerine gidip geliyormuş nerede oturuyorlardı evlerini göster diyorum göstermiyor.

bir keresinde yine sevgiliyken ayrılmıştım.başka şehirlerde yaşıyorduk.kaynanam aradı telefonda yalvardi, kaybından sonra onu hayata sen döndürdün şimdi yine sanki birini kaybetmiş gibi bunalıma girdi yemiyor içmiyor konuşmuyor sadece uyuyor lütfen oğlumdan ayrılma dedi. o günden beri nefret ediyorum kaynanamdan.

durumum çok mu kritik

Genişletmek için tıkla...

umutcemarya .!.:

merhaba arkadaşlar,
konuya nasıl gireceğim hakkında hiçbir fikrim yok. eşimle 4 yıllık ilişkimizin ardından evlendik ve 6 yıldır da evliyiz. ama ben hala eşimle yeni tanıştığım zamanlarda bana söylediği bir sözün etkisinden çıkamıyorum. eşimle çıkmaya başlamadan kısa bir süre önce yine 4 yıllık ilişkim olan eski sevgilimden ayrıldım ve kısa sürede eşimle tanıştık. eşim de o zamanlar biriyle beraberdi ben teklifini bu nedenle kabul etmeyince ondan ayrıldı. ve kısa süre sonra çıkmaya başladık. işte bu görüşmeler sırasında eşim herkesin unutamayacağı eski aşkları olabileceğini o da evlense baba bile olsa akciğer kanserinden kaybettiği sevgilisini unutamayacağını söyledi. ben de daha o an sinirlendim ve ben bir sayfayı kapatarak geliyorum,böyle diyorsan asla bana ait olamayacaksın o zaman ayrılalım dedim.kafamda hiçbir şey yerli yerinde değildi ve her gün ayrılalım diyordum eşim bırakmıyordu beni.ama o sözleri çok ağrıma gidiyordu hiç aklımdan çıkmıyordu. bir yandan duyduğum şey rahatsız ediyordu bir yandan da saygı göstermeyi beceremediğim için kendime hem kızıyor hem de utanıyordum.

yıllar içimdeki bu savaşla geçti.çok şey yaşadık birbirimiz için fazlasıyla fedakarlık yaptık 4,5 yaşında bir oğlumuz 6,5 aylık bir kızımız var ama zaman zaman o söz aklıma geldiğinde kendimi sahte bir evlilik yaşıyormuş gibi hissediyorum. eşimle birçok kez açık açık bu konuyu konuştum. her seferinde evet öyle söyledim ama seninle tanışana kadar böyle gerçek ve büyük aşkı yaşayacağımı düşünmüyordum. keşke acele davranıp öyle demeseydim,sen bu konuyu açtıkça kendin hatırlatıyorsun benim aklıma bile gelmiyor diyor. söylediklerine inanıyor muşum gibi yapıyorum ama inanmıyorum. bana sayısız kere aşkını kanıtlamasına rağmen içim içimi kemiriyor.

eski arkadaşları ile görüşmesini istemiyorum,görüşmüyor.eski konuları açıyorlar diye ailesiyle bile görüşmemeyi kabul etti görüşmüyor ama hala beni ondan daha çok sevdiğine ya da onu unuttuğuna inanamıyorum...hayata devam etmesi gerekiyor diye devam ediyormuş gibi düşünüp kendimi hayatında olması gereken bir nesne gibi görüyorum...

mezarını göster diyorum yerini hatırlamıyorum diye geçiştiriyor. evlerine gidip geliyormuş nerede oturuyorlardı evlerini göster diyorum göstermiyor.

bir keresinde yine sevgiliyken ayrılmıştım.başka şehirlerde yaşıyorduk.kaynanam aradı telefonda yalvardi, kaybından sonra onu hayata sen döndürdün şimdi yine sanki birini kaybetmiş gibi bunalıma girdi yemiyor içmiyor konuşmuyor sadece uyuyor lütfen oğlumdan ayrılma dedi. o günden beri nefret ediyorum kaynanamdan.

durumum çok mu kritik

Genişletmek için tıkla...

umutcemarya .!.:

kızlar hepinize yorumlarınız için teşekkürler..ama anlaşılmayan bi durum var sanırım. 10 yıllık beraberliğimizde eşim bana olan sevgisini gayet açık şekilde kanıtladı. sorunum eşimin aklına geliyo mu unuttu mu unutmadı mı değil.ki böyle düşünüp eşime dırdır da yapmıyorum.öyle olsaydı bu evliliği bu süreye bile erdiremezdik,huzursuz olurduk.
ben bana o zaman söylediği o sözün etkisine giriyorum bazen.işte bu ruh haline girmek istemiyorum.çünkü kendimi üzüyorum. yani sürekli bunu düşünüp sürekli bu ruh hali içinde değilim. ki öyle olsam zaten evlenmezdim.

kaynana meselesi için açıklamaları kaçıran arkadaşlar için tekrarlıyorum, bir sürü etken var. ama benim orada bahsettiğim şey sadece kadın olarak değil insan olarak da kimse başkasının hayatında "teselli" olarak dahil olmak istemez.kimsenin de kimseyi böyle görüp rencide etmesi doğru değil.

Genişletmek için tıkla...