Yaşayınca anladıklarımız

Saft iyi saft kötü yokmuş ve herkesin gizledigi bir yüzü mutlaka oluyormus bunu anladim
 
nefret,intikam,kıskançlık,küslük gibi kavramların ne kadar boş ve çocukça olduğunu, insanlar öldüğünde bir kez daha anlıyorum hayat çok kısa bu saçma duygularla vakit kaybetmeye değmeyecek kadar değerli...bu kötü duygıuları bünyenizde barındırmayın..hayat nefes alıp vermek akdar kısa iken sadece ama sadece sevin ve iyilik yapın.....
 
kimseye güven olmadıgını,deli gıbı baglanıp sımsıkı sarıp sarmaladıklarının gun gelıp senı sırtından vurmalarının cok kolay oldugunu ogrendım.
bır de dost kelımesını artık muzeye kaldırmam gerektıgını....
 
mutlu olmanın en onemli yolunun kimseden bir şey beklememek olduğunu,birini seviyorsan sonuna kadar mücadele etmen gerektiğini ve keşke demek kadar kötü bir şey olmadığını anladım.
 
Hayatımı bir başkasına göre yaşamamak. Kendi kurallarını kendim koyarım diyebilmek.
Kim ne derse desin diyebilmek.
Herkesin yardımına sadece elimden gelen varsa koşabilmek.
Hayat benim ve sonuna kadar buna sahip cikacagim diye haykırmak.
Kimsenin beni kullanmasına izin vermemek.
Hayat bana bunları öğretti. Bencillik arasında çok küçük bir çizgi var fark edebilene.
Gerekeni yaparım fadakarlik yapmam.
Eğer fedakarlık yaparsam akabinde ihtiyaç zuhur edince vebal yükleme durumu hasıl olur .
Daha birçok şey ama ilk aklıma gelen bunlar
 
Hayat bana insanların bir tiyatro sahnesinde yaşar gibi yaşadıklarını ve bu dünyanın iyilerim değil iyi oynayanların dünyası olduğunu öğretti...
 
X