Arkadaşım şimdi düşünmen gereken tanıştıklarına yaşını kaç söylemen gerektiği mi yoksa hayatınla ne yapacağın mı?Okumamış olmak seni utandırıyorsa oku dışardan falan bitir. Çalışmıyor olmak utandırıyorsa okumanı bitirip işe gir. Yok insanlara yaşımı ne desem mi senin sorunu şu anda? Kendine bir hedef koy karar ver ve uygula bu kadar basit.
ot gibi yaşamakmı???nasıl bi zihniyet bu yavv...insan genç kalmayı başarabiliyor yada genç gösteriyorsa ot gibimi yaşamı oluyormuş:)))bunu böle düşünenler bana göre ta kendisi açıkcası:)))yani her stresten,işten uzak kalıp vurdumduymaz olan yan gelip yatarak hiç bişey yapmayan insanlar genç kamazki eğer bu kastedildise???denecek bişe yok yani cevap bile yok o zihniyete başka:))))
yo aslında tam aksine yaşım ilerlediği için korku ve telaştayım...gençlerle birada olmayı özellikle ben istemiyorum ama onlar beni kendine yakın görüp diyalog kuruyorlar..ben de gençliğimde geçmişte çekingen ve asosyal yetiştiğim için bu gibi şeylerden mahrum kaldığımdan ötürü hoşuma gidiyor diyebilirim....yanlış anlaşılmasın bunun arkasında bir art niyet yok.. o kişilerle sohbetim sadece arkadaşlık çerçevesi içinde..daha fazlasını ben de istemem zaten...haklı olabilirsiniz..annemi kaybetmek ve evi çevirmek evişlerini yapmak zorunda olmak emekli olan babamla ilgilenmek ona gözkulak olmak gibi büyük sorumluluklarım var eğtimim de bundan aksadı zaten...gençken de sorumsuz birisi değildim ama şimdi şartlarım biraz rahatladı ve sorumsuz olma lüksünü kullanmak istiyorum belki sadece...
teşekkür ederim canım yorumun için :) evet şu an yan gelip yatıyor görünüyorum ama geçmişte ne zorluklara göğüs gerdiğimi ve neden eğitimimi bitiremeyip neden evlenmediğimi bir Allah bilir...
zamanında bunları yapmak istiyordum ancak şimdi istek kalmadı diyebilirim...ben bunları dert etmiyorsam artık karşıdaki da dert etmemeli diye düşünüyorum...
Olayları nedenlerini hepsini analiz etmişsiniz ama konu çözüme gelince hala duraksıyorsunuz.
Neden bilmem ben meseleyi hep erkeklerle bağdaştırdım.
Sizi çıtır görüp ilgilenen kendine denk gören ama yaşınızı duyunca hayalkırıklığına uğrayan hep erkekler..
Mesele karşı cinsle ilişki ise 29 yaşında bir kadın olmanız değil.Sosyal duruşunuz sıkıntı olabilir.
Genç erkeklerin size abla olarak görmesi kadar olağan birşey olabilir mi?
Ablasınız zaten.. Anlamadığım siz neden kardeş olarak görmüyorsunuz?
Yaşıtlarınızla görüşün ve sorun ortadan kalksın..
Eğitim iş bunlar hep telafisi kolay şeyler.
Herkese hayatınızdaki sıkıntıları anlatıp bakın ben okuyamadım çalışmadım vs vs diyemezsiniz.
Genç görünmek bence bir nimet zaman zaman bende bazı laflar duyarım ve bu bana gurur verir.Ama beyin olarak olgun olduğunu iddia eden biri zaten 20 yaşında bir delikanlının saçmalıklarını 20 yaşında bir kızın komik sohbetlerine uzun süre dayanamaz.
Takıntı yaptığınız yaşınız ise donanımlarınızı tamamlayın.Yaşınız değil sosyal ilişklerinizse o zaman kendinize çeki düzen verin.Çünkü yaş ilerledikçe daha çok incinebilirsiniz..
valla ben de yaşımdan küçük gösteriyorum (21 yaşındayım) aynen minyon da değilim ama kıpır kıpırım, enerjiğim, hayat doluyum..liseye mi gidiyorsun diyorlar,yüzüm genç duruyor biraz.. çok hoşuma gidiyor:78::78:, genç göstermek iyi bir şey,, yaşlanmak istemiyoruuum..
aynı durum bende de var canım :) yaşım olduğundan küçük gösteriyor ve hep benden küçük erkekler bana karşı ilgi duyuyordu ben de çözümü şöyle buldum,, kendimden küçüklerle değilde yaşıtım ya da kendimden büyük insanlarla doldurdum çevremi.. bu sayede yaşım sorulduğunda problem olmuyor :) gerçi yaşım daha 23 ama yine de durumunu çok iyi anlıyorum..
eğitim konusuna gelirsek.. cahillikle eğitim çook farklı şeyler.. bir insanın üniversite mezunu olması o insanın cahil olmadığını göstermez.. bilakis benim üniversitede tanıdığım bir çok insan sadece diploma almak için geliyordu ve sorsanız ki şimdiki cumhurbaşkanamız kim belki onu bile bilmezler o derce cahilin önde gidenleri :) bu nedenle her üniversite mezununu büyük görme,, ya da eğitim görmeyenleri küçük görme.. kendini geliştirdikten sonra kimse sana ne mezunusun diye sormaz.. cemil meriç kör olacağını bile bile okudu ve kör oldu peki sonra vazgeçti mi? hayır kızı ümit meriç okumaya başladı onun yerine.. sen de ilgi duyduğun alanda kendini geliştirebilirsin cnm.. çocuk psikolojisi,, aile eğitimi ve danışmanlığı.. belediyeler seminerler veriyor sertifika alıp anaokullarında çalışabilirsin.. yani sen kendini yetiştirmeye başla.. kolay olmasa da artık başlaman gerek cnm.. ve pes etme
Sabahtan beri vaktim oldukça okudum okudum okudum ama halen tam olarak anlamadım..
Yaşınızdan küçük gösteriyorsunuz,o yüzden çevrenizi gençler oluşturuyor. Kendi akranlarınızla beraber olunca eğitim,iş,özel hayat konularına girince canınız sıkılıyor.. Ama siz okulunuzu tamamlamadığınız ve işiniz olmadığı için şikayetçi de görünmüyorsunuz..
Hani tam olarak sorun nerede?
Madem yaşıtlarınızın sorularından rahatsızsınız neden eğitiminizi tamamlayıp iyi kötü bir işe girmeyi düşünmediniz?
Yoook ben memnunum diyorsanız konu neden dert köşesinde?
aslında hayatımdan memnunum diyebilirim..diğer insanların yaptıklarını yapmak zorunda hissetmiyorum kendimi..yolumu kendim çizmek ve istediğim zaman yapmak istiyorum...beni üzen tek şey insanların bunu yaşa bağlayarak bu yaşa kadar o şeyleri yapmamış olmamdan dolayı beni yargılamaları...
yoksa bana kalsa çalışmak zorunda da değilim evlenmek zorunda da değilim...eğitim de ise zaten son sınıftayım ama biyere yetişmeyeceğim için bir sebebim olmadığı için acele etmiyorum..başka sorunlarımı düzeltmeye çalışıyorum çünkü o benim için diplomadan daha önemli...diplomayı isteyen de babam zaten...ama tabi ki bir diploma sahibi olmak beni de mutlu eder ama olmazsa olmaz demiyorum...
dilimin döndüğünce sayfalarca anlatmaya çalıştım ama özetlemeye çalışayım..benim derdim toplum içinde herhangi bir gruba veya kategoriye dahil olamayışım ve bunda insanların davranışlarının da etkisi var..herşeyden evvel görünüşümden dolayı yetişkinler ve yaşıtlarım beni küçük sanıyor..ve üstüne üstlük yaşımın gereklerini yerine getirmediğim de öğrenilince onların gözünde sosyal değerim sıfıra iniyor ve üzülüyorum...resmen çocuk görüyorlar beni...gençler ise kendine eşit görüyor görünüşten dolayı ancak yine yaşımı ve konumsuzluklarımı öğrendiklerinde yine hiçbir şekilde diyalogda olmak istemiyorlar...abla olarak bile göremiyorlar beni...
hiçbir yaş grubunun gözünde hiçbir sosyal statüm olamıyor buna üzülüyorum...neredeyse kişilik bunalımına girdim..genç kızmıyım..çocukmuyum..kadınmıyım..yetişkinmiyim neyim bilmiyorum....
bunu çözmenin sanırım 2 yolu var..böyle hoşuma gitmeyen tavırlara maruz kalmamak adına okulu bitirip bir işe girebilirim belki ama yine bunları başkasının yönlendirmesiyle yapmış olacağım...öte yandan bunları yapmadığım için de sosyal çevrede kendim rahat edemiyorum...
İşte mesela neden bunları dile getirmiyorsunuz?
Birisi iş,okul durumunuzu sorduğunda halinizden memnun olduğunuzu neden anlatmıyorsunuz?
Bakın siz kendinizden memnun olduğunuzu söylemezseniz eleştiriler hep gelir...
Sizi sizden başka kim savunabilir ki?
Sonuçta okulunuzun son senesindesiniz,ama bitirme gibi kaygınız yok.
Çalışmak ya da evlenmek gibi konuları da dert etmiyorsunuz.
Sizin sorun etmediklerinizi başkaları konuştuğunda neden ağızlarını kapatmıyorsunuz?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?