Mezara girmek daha cazip zaten yaşlanmaktan
Mezara girmek daha cazip zaten yaşlanmaktan2000'li değilsin, 27 yaşında kocaman kadınsın, artık her şey için çok geç Beren. Kendine bir mezar yeri falan bak en iyisi. Bu yaştan sonraki en iyi aktiviten o olur.
30 lar, 40 lar çok güzel ki ben 50 ye gidiyorum, yine de kendimi genç hissediyorum, eşimle konuşup bazen yaşımıza inanamıyoruz. Yani nasıl baktığınız ile ilgili. Elbette gençlik de çok çok güzel ama keşke şimdiki aklimizla olsaydı o gençlikKendimi çok şanssız hissediyorum herkesin hayatında iniş çıkışlar olur ama ben hep inişte gibi hissediyorum , yaş konusunu çok takıyorum 27 yaşıma yeni girdim ve kendimi inanılmaz yasli hissediyorum. Fotoğraflarıma bakıyorum kirisikliklarim çıkmaya başlamış göz cevremde. Takmayayim diyorum ama internetteki yorumlar canımı sıkıyor 25 yaşını geçenlere yaşlı/kart/teyze gözüyle bakıyorlar. Bu yaşa geldim ama ne yaşadım nasıl yaşadım hic bilmiyorum gençlik yıllarım hep ders çalışmayla üzüntüyle stresle geçti hiçbir hayalimi gerceklestiremedim. Sadece işe girdim sınavdan çok yüksek puan alarak. Ama yüksek puan almam cezalandırilmis gibi çok kötü bir yere tayinim çıktı zor zamanlar yaşıyorum. Sonuncu olan biri bile belki daha mutludur çalıştığı yerde. Kendimi bahtsız bedevi gibi hissediyorum aile evindeyim yanlış tercih sonucu puanimi heba ederek aile evinde kaldim çok güzel tatil beldelerine ya da çevre illere gidip yalnız yasayabilirdim kendime ait bir hayatım olabilirdi ama o kadar puani hiçe sayıp aile evinde ve sevmedigim memleketimde yaşamaya mahkum oldum. Gezilere katilayim diyorum arkadaşlarim disarda oldugu icin yanimda gezecegim kimse yok tek basima 1 2 kez gezdim memnun kalmadim bence eglenceli olmuyor.
Tayin istemem de zor en az 2 3 yıl. Çalıştığım yer de çok uzak ve ortam çok kötü yani ben niye ders çalıştım niye iyi puan aldım bilmiyorum en güzel yıllarım heba oldu gitti. Yaşlanma psikolojisi zaten zihnimde sürekli yer kapliyor 25 yaşındaki halime bakıyorum sanki daha minikmisim cocukmusum gibi geliyor. Keşke 2 yıl sonra dogup 25 yaşında olsaydım diyorum 30 olma fikrine alışamıyorum bi türlü ve herkes 30 diyince yaşlandın damgası yapıştırıyor çok büyük bi yaş gibi geliyo hâla ve kendimi 30a yakistiramiyorum niyeyse. Aşk mesk işlerine dair de hiçbir şey yok hayatımda ve olsun da istemiyorum aslında ama çevre baskısından korkuyorum 30 yaşına gelmiş sevgilisi bile olmamış aile evinde yaşıyor diyecekler muhtemelen ve bu beni gerçekten üzüyor. Evlenmek isteseydim simdi 2 3 yillik evli biriydim ama ben tercih etmedim ve hâla da oyle bir dusuncem ve istegim yok orasi ayri ama insanlarin bakis acisi rahatsiz ediuor . Arkadaşlarım öyle ya da böyle aile evinden uzakta tek başlarına da olsa kendilerine bir hayat kurdular ben bu yaşımda buralarda çürüyüp gidiyorum. Aile evi evet rahat ama her şey rahatlık da değil. 25e hatta 26ya kadar bile pek sorun yoktu ama artık bu konuda kendimi kötü hissediyorum. Yanlış tercihlerimin kurbanı oldum resmen ve en güzel yıllarımı heba ettim. Hiçbir şey yapamadan neredeyse 30 yaşına geldim kendimi ne bu yaşa ne bu şehre ne de çalıştığım ortama ait hissediyorum. Ama hiçbirini değiştiremiyorum
Niye doğru düzgün arkadaşın olmadığı da çok açık bu arada. Bu kadar hayat enerjisi düşük, sürekli sızlanan biriyle arkadaşlık etmek istemez kimse.Mezara girmek daha cazip zaten yaşlanmaktan
Senin tüm sorunlarını aile evinden çıkmak çözecek . Tek başına yaşayan biri olarak veriyorum bu tavsiyeyi. İnan kaç yaşında olduğunun bile önemi kalmıyor. Belli ki zihnin o evde çok dolmuş. Karamsarlıklara yönelmişsinKendimi çok şanssız hissediyorum herkesin hayatında iniş çıkışlar olur ama ben hep inişte gibi hissediyorum , yaş konusunu çok takıyorum 27 yaşıma yeni girdim ve kendimi inanılmaz yasli hissediyorum. Fotoğraflarıma bakıyorum kirisikliklarim çıkmaya başlamış göz cevremde. Takmayayim diyorum ama internetteki yorumlar canımı sıkıyor 25 yaşını geçenlere yaşlı/kart/teyze gözüyle bakıyorlar. Bu yaşa geldim ama ne yaşadım nasıl yaşadım hic bilmiyorum gençlik yıllarım hep ders çalışmayla üzüntüyle stresle geçti hiçbir hayalimi gerceklestiremedim. Sadece işe girdim sınavdan çok yüksek puan alarak. Ama yüksek puan almam cezalandırilmis gibi çok kötü bir yere tayinim çıktı zor zamanlar yaşıyorum. Sonuncu olan biri bile belki daha mutludur çalıştığı yerde. Kendimi bahtsız bedevi gibi hissediyorum aile evindeyim yanlış tercih sonucu puanimi heba ederek aile evinde kaldim çok güzel tatil beldelerine ya da çevre illere gidip yalnız yasayabilirdim kendime ait bir hayatım olabilirdi ama o kadar puani hiçe sayıp aile evinde ve sevmedigim memleketimde yaşamaya mahkum oldum. Gezilere katilayim diyorum arkadaşlarim disarda oldugu icin yanimda gezecegim kimse yok tek basima 1 2 kez gezdim memnun kalmadim bence eglenceli olmuyor.
Tayin istemem de zor en az 2 3 yıl. Çalıştığım yer de çok uzak ve ortam çok kötü yani ben niye ders çalıştım niye iyi puan aldım bilmiyorum en güzel yıllarım heba oldu gitti. Yaşlanma psikolojisi zaten zihnimde sürekli yer kapliyor 25 yaşındaki halime bakıyorum sanki daha minikmisim cocukmusum gibi geliyor. Keşke 2 yıl sonra dogup 25 yaşında olsaydım diyorum 30 olma fikrine alışamıyorum bi türlü ve herkes 30 diyince yaşlandın damgası yapıştırıyor çok büyük bi yaş gibi geliyo hâla ve kendimi 30a yakistiramiyorum niyeyse. Aşk mesk işlerine dair de hiçbir şey yok hayatımda ve olsun da istemiyorum aslında ama çevre baskısından korkuyorum 30 yaşına gelmiş sevgilisi bile olmamış aile evinde yaşıyor diyecekler muhtemelen ve bu beni gerçekten üzüyor. Evlenmek isteseydim simdi 2 3 yillik evli biriydim ama ben tercih etmedim ve hâla da oyle bir dusuncem ve istegim yok orasi ayri ama insanlarin bakis acisi rahatsiz ediuor . Arkadaşlarım öyle ya da böyle aile evinden uzakta tek başlarına da olsa kendilerine bir hayat kurdular ben bu yaşımda buralarda çürüyüp gidiyorum. Aile evi evet rahat ama her şey rahatlık da değil. 25e hatta 26ya kadar bile pek sorun yoktu ama artık bu konuda kendimi kötü hissediyorum. Yanlış tercihlerimin kurbanı oldum resmen ve en güzel yıllarımı heba ettim. Hiçbir şey yapamadan neredeyse 30 yaşına geldim kendimi ne bu yaşa ne bu şehre ne de çalıştığım ortama ait hissediyorum. Ama hiçbirini değiştiremiyorum
Valla öyle bi niyetim yokAllah razı olsun.
39 yaşında olan ben ne yana gideyim?
Forumun yarısını depresyona sokma amaçlı mı bu konu bilemedim.
Sorun burda başlıyor zaten. Gidemiyorum ki burdan. Tayin isteyemiyorumSenin tüm sorunlarını aile evinden çıkmak çözecek . Tek başına yaşayan biri olarak veriyorum bu tavsiyeyi. İnan kaç yaşında olduğunun bile önemi kalmıyor. Belli ki zihnin o evde çok dolmuş. Karamsarlıklara yönelmişsin
Geçici görevlendirme vs de mi olmuyor ?Sorun burda başlıyor zaten. Gidemiyorum ki burdan. Tayin isteyemiyorum
Uğraştım ama o da olmadı maalesef. Üst makamlar izin vermiyor. Sevmedigim ve ait hissetmediğim bir kurumda ve şehirde günlerim geçip gidiyorGeçici görevlendirme vs de mi olmuyor ?
Şartlar ne olursa olsun sen mutluluğu kendine çok göreceksin gibi geldi.Kendimi çok şanssız hissediyorum herkesin hayatında iniş çıkışlar olur ama ben hep inişte gibi hissediyorum , yaş konusunu çok takıyorum 27 yaşıma yeni girdim ve kendimi inanılmaz yasli hissediyorum. Fotoğraflarıma bakıyorum kirisikliklarim çıkmaya başlamış göz cevremde. Takmayayim diyorum ama internetteki yorumlar canımı sıkıyor 25 yaşını geçenlere yaşlı/kart/teyze gözüyle bakıyorlar. Bu yaşa geldim ama ne yaşadım nasıl yaşadım hic bilmiyorum gençlik yıllarım hep ders çalışmayla üzüntüyle stresle geçti hiçbir hayalimi gerceklestiremedim. Sadece işe girdim sınavdan çok yüksek puan alarak. Ama yüksek puan almam cezalandırilmis gibi çok kötü bir yere tayinim çıktı zor zamanlar yaşıyorum. Sonuncu olan biri bile belki daha mutludur çalıştığı yerde. Kendimi bahtsız bedevi gibi hissediyorum aile evindeyim yanlış tercih sonucu puanimi heba ederek aile evinde kaldim çok güzel tatil beldelerine ya da çevre illere gidip yalnız yasayabilirdim kendime ait bir hayatım olabilirdi ama o kadar puani hiçe sayıp aile evinde ve sevmedigim memleketimde yaşamaya mahkum oldum. Gezilere katilayim diyorum arkadaşlarim disarda oldugu icin yanimda gezecegim kimse yok tek basima 1 2 kez gezdim memnun kalmadim bence eglenceli olmuyor.
Tayin istemem de zor en az 2 3 yıl. Çalıştığım yer de çok uzak ve ortam çok kötü yani ben niye ders çalıştım niye iyi puan aldım bilmiyorum en güzel yıllarım heba oldu gitti. Yaşlanma psikolojisi zaten zihnimde sürekli yer kapliyor 25 yaşındaki halime bakıyorum sanki daha minikmisim cocukmusum gibi geliyor. Keşke 2 yıl sonra dogup 25 yaşında olsaydım diyorum 30 olma fikrine alışamıyorum bi türlü ve herkes 30 diyince yaşlandın damgası yapıştırıyor çok büyük bi yaş gibi geliyo hâla ve kendimi 30a yakistiramiyorum niyeyse. Aşk mesk işlerine dair de hiçbir şey yok hayatımda ve olsun da istemiyorum aslında ama çevre baskısından korkuyorum 30 yaşına gelmiş sevgilisi bile olmamış aile evinde yaşıyor diyecekler muhtemelen ve bu beni gerçekten üzüyor. Evlenmek isteseydim simdi 2 3 yillik evli biriydim ama ben tercih etmedim ve hâla da oyle bir dusuncem ve istegim yok orasi ayri ama insanlarin bakis acisi rahatsiz ediuor . Arkadaşlarım öyle ya da böyle aile evinden uzakta tek başlarına da olsa kendilerine bir hayat kurdular ben bu yaşımda buralarda çürüyüp gidiyorum. Aile evi evet rahat ama her şey rahatlık da değil. 25e hatta 26ya kadar bile pek sorun yoktu ama artık bu konuda kendimi kötü hissediyorum. Yanlış tercihlerimin kurbanı oldum resmen ve en güzel yıllarımı heba ettim. Hiçbir şey yapamadan neredeyse 30 yaşına geldim kendimi ne bu yaşa ne bu şehre ne de çalıştığım ortama ait hissediyorum. Ama hiçbirini değiştiremiyorum
Bende bilmeyenler sorduklarında yaşımı 6 yaş eksik söylerim ( 45)benim oğlanlar öyle bakakalırlar." Yaş benim değil mi diyorum ister küçültürüm ister büyültürüm , büyük oğlum " Anne kısmetse 40 ne zaman olacaksın diyor?Aile şehrine atandım bende, hiç ah vah demedim. İşten geliyordum annem yemekleri yapmış ohh, evi de hafta içi temizlerdi… hafta sonu da çarşıda.. yada yakın yere arabayla giderdik. Hiç bişi yoksa pikniğe… iş yerinden de evlendim oda memleket aynı yer. İzin aldık mı bize ait, geziyoruz.
oğlum benimle dalga geçiyor yaşlıymışım. 40 oldun diyor, hayır ben 29 da kaldım diyorum
Her anın tadını çıkarmadığınız için oluyor bunlar. Siz gidin arkadaşlarınızın yanına. Ailenizden gezmeyi seven biri vardır onunla gezin.
Şuan hariç genç hissediyorum. Çok fena grip olmuşum, her yerim dökülüyor.
Bende bilmeyenler sorduklarında yaşımı 6 yaş eksik söylerim ( 45)benim oğlanlar öyle bakakalırlar." Yaş benim değil mi diyorum ister küçültürüm ister büyültürüm , büyük oğlum " Anne kısmetse 40 ne zaman olacaksın diyor
Demek ki siz de takiyormussunuz genç kalmayı :))Bende bilmeyenler sorduklarında yaşımı 6 yaş eksik söylerim ( 45)benim oğlanlar öyle bakakalırlar." Yaş benim değil mi diyorum ister küçültürüm ister büyültürüm , büyük oğlum " Anne kısmetse 40 ne zaman olacaksın diyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?