Türk milleti olarak misafir olayını kendimize eziyete çeviriyoruz.Günlerce hazırlık,stres.Düşününce ne saçma.Yurt dışındayım.Oğlumun bir arkadaşının annesini çaya çağırdım.Tabi börekler,tatlılar hazırlıklar…bunları yaparken de ihmal etmek zorunda kaldığım oğlum…Sonra o arkadaş bizi çağırdı çaya ve bisküvi ve sallama çay ikram etti.Sabah oğluyla paten kaymaya gitmiş.Kınamadım,tam tersi bir aydınlanma yaşadım.Misafir için günlerce hazırlık yapacağına,oğluyla vakit geçirmiş,en doğrusunu yapmış.Sohbete gittim ben onunla,pastasına böreğine değil.O günden sonra misafire en pratik ne yapabiliyorsam onu yapıyorum.Siz de germeyin kendinizi,şu an çocuk yok sanırım,özenebilirsiniz ama “bebekli halimle bilmem kaç kişi ağırladım” diyenlerin yaptığının övünülecek birşey olmadığını bilmenizi isterim.