merhaba kızlar ben 2,5 yıllık eviliyim. ilk yılımız mükemmel geçti diyebilirim son 1 yıla bakınca bunu söyleyebiliyo insan. en son geçen bayramda ben ailemde kaldım dayanamadım artık. hep ailemden gizledim yaşadıklarımı, onları üzmek istemedim annem kanser hastası zaten ama artık tek başıma çözemiyodum olayları.aileme anlattım.neyse uzatmayım bayramdan sonra 2 hafta ailemde kaldım ve bu 2 hafta sonunda eşimle konuştuk bir şans daha vericez yuvamıza dedik, geçmişi silip yeni bir başlangıç yaptık, yani en azından ben çok istediğimden öyle olduğunu sandım.
bayram için memlekete gidicez.benim 3 hafta öncesinden başlayan ve 1 hafta boyunca hergün aldınmı biletlerimizi diye sormama rağmen geçen hafta eşim otogara gitti ve maalesef ki yer bulamadı.ben de şakayla karının sözünü dinlemezsen böyle olur dedim. ( normalde bu tarz cümleleri hep ondan duyduğum için böyle bi cümle kullandım ilk kez ) ve sonrasında bunda da vardır bir hayır, merak etme dedim.
dün akşam annesiyle konuştu eşim. bu bilet mevzusu konuşuluyor, eşim ben şimale diyorum ben yapmadıysam vardır bi hikmet diye ama anlamıyo dedi.neyse konuşmaları bitti ve kapattı tekrar bi yeri aradı, noluyo dedim. mehmetleri arıyorum, yarın onlara gidicez, onlar arabayla gidecekmiş, bizde onlarla gidicez dedi. ben de önce benimle konuşsan, sonra onları arasan dedim. iyi o zaman sen bilirsin dedi sen yarın git konyaya, bende cuma kamyonla filan gelirim diye kızdı. ben de tamam dedim sinirli bi şekilde,- ki hiç böyle bi tepki beklemiyodum. ben de sinirlenince bu kez dedim 2 dakikada şikayet ettin yine beni dedim. ben şaka yaptım dedi. onlar öyle anlamaz, senin başımı yediğini zannederler dedim. onlar sen gibi değil, öyle şey düşünmezler dedi. ve başladı eskiden olduğu gibi hakretler etmeye, ben paranoyskmışım, aşağılık kompleksi varmış ben de, kendimden, ailemden yada akrabalarımdan utanıyomuşum, doktora gitmem lazımmış. ben de bak yine hakaret ediyosun dedim ( söz vermişti yeni bi başlangıç yapacaktık ya, hakaret etmeyecekti kesinlikle bana ). ederim dedi ben de sadece ben kimseden utanmıyorum dedim ve sigaramı, pc yi alıp yatak odasına gittim. o da salonda kaldı dün gece. dün akşamdan beri görüşmüyoruz aynı evin içinde.
sorun değil benim için ben yine gider konuşurum anlatırım ama çok denedim bunu, her defasında tamam anladım dedi bende her defasında anladığını umdum ama en küçük tartışmamızda hiçbişeyin değişmediğini görmek çok acı.lütfen bana bi akıl verin napıyım ben???25 yaşında, evlilik oynuyoruz sanki, olgunlaştıkça düzelir mi, yoksa can çıkmayınca huy çıkmaz deyip zararın neresinden dönersem kar mı demeliyim???
bayram için memlekete gidicez.benim 3 hafta öncesinden başlayan ve 1 hafta boyunca hergün aldınmı biletlerimizi diye sormama rağmen geçen hafta eşim otogara gitti ve maalesef ki yer bulamadı.ben de şakayla karının sözünü dinlemezsen böyle olur dedim. ( normalde bu tarz cümleleri hep ondan duyduğum için böyle bi cümle kullandım ilk kez ) ve sonrasında bunda da vardır bir hayır, merak etme dedim.
dün akşam annesiyle konuştu eşim. bu bilet mevzusu konuşuluyor, eşim ben şimale diyorum ben yapmadıysam vardır bi hikmet diye ama anlamıyo dedi.neyse konuşmaları bitti ve kapattı tekrar bi yeri aradı, noluyo dedim. mehmetleri arıyorum, yarın onlara gidicez, onlar arabayla gidecekmiş, bizde onlarla gidicez dedi. ben de önce benimle konuşsan, sonra onları arasan dedim. iyi o zaman sen bilirsin dedi sen yarın git konyaya, bende cuma kamyonla filan gelirim diye kızdı. ben de tamam dedim sinirli bi şekilde,- ki hiç böyle bi tepki beklemiyodum. ben de sinirlenince bu kez dedim 2 dakikada şikayet ettin yine beni dedim. ben şaka yaptım dedi. onlar öyle anlamaz, senin başımı yediğini zannederler dedim. onlar sen gibi değil, öyle şey düşünmezler dedi. ve başladı eskiden olduğu gibi hakretler etmeye, ben paranoyskmışım, aşağılık kompleksi varmış ben de, kendimden, ailemden yada akrabalarımdan utanıyomuşum, doktora gitmem lazımmış. ben de bak yine hakaret ediyosun dedim ( söz vermişti yeni bi başlangıç yapacaktık ya, hakaret etmeyecekti kesinlikle bana ). ederim dedi ben de sadece ben kimseden utanmıyorum dedim ve sigaramı, pc yi alıp yatak odasına gittim. o da salonda kaldı dün gece. dün akşamdan beri görüşmüyoruz aynı evin içinde.
sorun değil benim için ben yine gider konuşurum anlatırım ama çok denedim bunu, her defasında tamam anladım dedi bende her defasında anladığını umdum ama en küçük tartışmamızda hiçbişeyin değişmediğini görmek çok acı.lütfen bana bi akıl verin napıyım ben???25 yaşında, evlilik oynuyoruz sanki, olgunlaştıkça düzelir mi, yoksa can çıkmayınca huy çıkmaz deyip zararın neresinden dönersem kar mı demeliyim???
