bizde yeni evlendiğimizde salona yemek odası takımı almamıştım bir de çamaşır makinesi üstelik annem tarafı sadece bulaşık makinesi ve mutfak eşyalarını halı,perde,tülleri almıştı .kayınvalidem eşimi okutmuş bu yaşa getirmiş sonuçta o yoklukta ona harcamış adam etmiş hiç bir eşyasını görmedim çeyiz bohçasından başka ama hiçbir zamanda vermedi etmedi demedim çünkü durumunu biliyordum.o yüzden de hiç beklenti içinde olmadım.1 yıl boyunca biraz eksilere girerek atlattık .sonra bebeğim doğru toparlandık bu arada ankaradayız burada evimiz yok kira ödüyorduk istanbulda evimiz vardı onunda taksitleri de vardı 1 yıl sonra teslim aldık kiraya verdik oranın kirası kendi kendini ödüyor diyorduk.ondan sonra biraz açıldık vs derken tam 2 yıl geçti.hiç +ya girmedik ama eksiyede girmeden kılakıl geçindim ama hiçbir zaman hiçbirşeyim eksik olmadı çok şükür.geçen sene bu zamanlar borclarımız bitti evden taşındım daha lüks bir yere geçtim oh oh derken bir ikinci çocuk fikri doğdu ve araba almamız şarttı büyük şehirde git gel zor oluyor diye sıfır bir araç aldık.onunda taksitleri bindi eylül ayında fazladan paramız artıyor diye sevinirken oğlum biraz geç konuşcaktı dr götürdüm kreşe başladın dedi doğal olarak 2 ay öncede kreşe verdik.oraya da veriyoruz.
750 ev kirası+550 araba taksidi,460 kreş,1000 tl cari gider (mutfak,vs,vs)istanbuldaki evede gelen kira 450 üstüne 200 tl koyuyoruz .ve kayınvalidem ev aldı bir yıl boyunca ödemesini biz üstlendik 300 tl de oraya gidiyor.geriye kalıyor ama oda birikim yapacak gibi değil gidicek yer mutlaka buluyor.gerçi taşındığım eve geçerken oğluma oda aldık çilekten ,salona yemek odası takımı ve çift kanepe aldım yeniledim daha doğrusu onların taksidide var unuttum .
say say bitmiyo ki of. şimdi yazın taşınmayı düşünüyorum ve allah izin verirse ikinci bebişi istiyoruz hayat devam ediyor herşeye rağmen.çok şükür ki gelirimiz var ya oda olmasaydı .