Kimseye anlatamıyorum sizden yardım istiyorum.
5 senelik evliyim. Evlenirken ev eşyalarını herkes üstüne düşeni aldı. Kız tarafı yatak odası mutfak vs... erkek tarafı mobilyalar halılar vs. gibi ... mobilyaların taksidi için eşimin ailesi bize emekli maaşını verdiler. Bir sene sonra ablasının evine taşındık 2 sene kira verir gibi oturduk. Ev almaya karar verdik kredi başvurusunda bulunduk istediğimiz tutarı vermediler.
160. 000 tl'ye ev aldık. Arabamızı sattık 20000 benim annem 15000 kayınvalidem 7000 verdi 50000. TL kredi çektik geri kalanı ablası verdi biz ona kredi öder gibi aylık ödeme yapıyoruz. Eşimin ailesi emekli maaşını evlendiğimizden beri bize veriyor yani tam 5 sene ... Ablsının evinde kira vermeden oturuyoruz. Şimdi ablası bir ev daha almayı düşünüyor ama kredi çekerek. Bugün eşime yazık bizim yüzümüzden faiz ödeyecek dedim ; birazda ailen yardım etsin hep bizimkiler ediyor ne olur yapsalar diyor .. Annemlerin yazlık için biriktirdikleri 40.000. TL paraları var .. Aslında bizim de ablasına tam o kadar borcumuz .. tamam çok haklı onun ailesi daha çok yardım etti ama ben annemlere bunu nasıl söyleyeceğim hayır demezler belki ama eziliyorum çok sıkıldım ne yapayım yardım edin.
amma da uzun yazmışım kızlar kusura bakmayın. bunları çevremde hiçkimseye anlatamam ona verin
bu borçların yine size kalacagını tahmin etmişsiniz zamanında.
keşke fazla masrafa kaçmasaydınız.
yemek odası değilde sadce tv koltuk beyaz esya alsaydınız.
8,000 tllık bılezık degılde keşke 1-2 bilezık yadasadece gerdanlık aldırsaydınız.
bu borçlar olmamış olurdu.
yerinizde olsam evıme davet etmem bende gitmem..
benzer bır konuya daha yazmıstım ama burayada yazmak istedım aynılarını
bızde kendı çabalarımızla evlendık ben 17 eşim 22 yasındaydı benım annem yok eşimin babası yoktu
aıleler destek yerıne köstek zaten...
o zamanlar benım bır işim yoktu
eşımınde kazandıgı asgarı ucrettı
dugun yaptık ama ınan gelınlıgım bıle emanettı.butun masrafları gelen takılarla kendımız karsıladık.
kayınvaldmle oturmayı kabul etmedım.1 oda 1salon bır tuttuk taksıtle sadece oturma grubu ve yatak odası takımı aldık.eşimn tv-süpürge vs vardı esyaları evlenmeden önce aldıgı bnmde beyaz esyalarım vardı ınan ılk bır ay 1 yastık 1 battanıyemz vardı çeyızım yoktu annem olmadıgı için1 tenceremız vardı yemegn yanına pılav yapacak olsam once yemegı sonra pılavı piişiriyordum....oglumz oldu yerı geldı ona mama alamayack duruma geldık çok sukur kımsedende destek almadan ustesınden geldık oglum bıraz buyuynce bende çalışmaya basladım şimdi kendı ısım ve ıyı bır gelırım var eşiminde çok şükür gayet ıyı bır gelırı var
guzel bır evım(hala kıradayz:))en son model esyalarımızda var marka kıyafetlerımizde arabamzdada allahıma bınlerce kez sukur herşeym var(amacaım gösterıs deıl ınsan ısterse herseye sahıp olabılır)en önemlısı hergun karnımız doyuyr :)
oğluma o zmnlar mamayı zor alırken sımdı istedıgı herseyı alabılıyorm...
herkes dogustan sanslı olmuyor kendı basımızada herseyı basarabılırz...şimdi herkes dıyor helal olsun sıze dıye...ve herkesede mesafelıyım artık zor gunumde aydası olmayanın ıyı gunumde hakkı olmadıgını düşünüyrm:)kımseye ne kırgın ne de kızgınım ıyıkı boyle olmuş şimdi sahıp oldugum hersey çok daha değerlı bnm için çok daha güçlüyüm...dünya malı gercekten degersız hanı bır sarkıda dıo ya ''yıkılabılır saltanatlar olsun yenıden yaparız bızde bu sevda surdukçe ölsekte yanyanayız''allah saglık huzur versın geriisi boş..
maşallah imrendim valla.Sabrın sonu selamet diye boşa dememişler işte darısı tüm sıkıntı çekenlerin başına inşallah
neredeyse 1 haftadır topikte yazılan her şeyi okudum.
şimdi sonuna geldim.
okurken o kadar çok üzüldüm, o kadar kendimden şeyler gördüm ve içim acıdı ki anlatamam.
benim eşimin annesi ve babası ayrı ikisiylede ilişkisi pek iyi değil.
amcası ve yengesi anne baba gibi emek vermişler 15 yıldır birlikte yaşıyorlar. istemeye geldikleri gün herşeyi yapacağız diye atıp tuttular.
ailemi inandırdılar ama ben hep tedirgindim. söz oldu bayram bohçasını eşim yaptı yengesi uyduruktan kirli naftalinli şeyler getirmişti. neyse dedim. sonra bir gün geldiler bizimkiler nişanı konuşacaklar galiba dedi. adamlardan çıt yok babam açtı konuyu geçen yıl kasım kurban bayramıydı o zaman olsun dedi. yok dedi amcası beklediğim bir ödeme var aralık olsun. babamda o zaman sömestr olsun kardeşim şehirdışında rahat gelsin dedi.
tarih kararşaltırıldı. ama kimse hazırlık için ne arıyor ne soruyor. eşimle o zaman bohça alışverişine çıktık yengesi gelmeye bile tenezzül etmedi zaten aldıklarımızı getirdiğinde de görgüsüzlüğünü yaptı.
nişan takıları için eşime yardım edeceklerdi. çünkü eşimin birikmiş parası ile amcası araba aldı sözden sonra geri verecekti sözde. ama 2 gün var nişana ortada bişey yok borç harç bulduk aldık takıları. yengesi o zaman 2 bileziğini vermiş ama borç düğünden sonra hemen geri yapılacak.
birşey demedim aileme nasıl derimki hiç gönül rızası yoktu ailemin.
nişan günü de takıları kendi almış gibi anons yaptırmak istediler engel oldum. sonra yengesi evde ağlayınca eşimle biz kötü olduk. aradım kadını içimde kalan herşeyi kustum.
o günden sonrada hiç tel açmadım.
nişandan önce beyaz eşyaları aldık. salonu tuttuk ama amca beyin borçları hiç bitmedi hep eşim ödedi. kiralarına kadar ödedi.
düğüne kadar birçok borç bitmişti ama ortada bize ait birşey yoktu. ailem yatak odası, bulaşık mak. ankastre seti, halı, perde ve diğer tüm çeyizlerimi eksiksiz yaptı. ev tuttuk bütün tadilatı babam kendi yaptı bizden kuruş almadı. ama onlar ne aradı ne sordu. kınayı bile yapmak istemediler babam verdi tüm masrafı. elbisemi falan nişanlım aldı ama zaten bir sürü borç var diye ailem yüklenmedi. tv ve küçük odaya kanepeyi ev hediyesi aldı ailem.
koltuk ve yemek odasıyla, buzdolabı, çamaşır mak kaldı. onları da hep taksit aldık.
bunlar birşey değil ikimiz çalışır öderiz dedim öyle de yapıyoruz. biriktirdiği parayı insanlar yedi tüketti neticede saf olmasaymış eşimin hatası.
düğün için seti ve bilezikleri amcası haziranda emekli olunca alcaktı. yine inanmadım ve eşimede dedim inanma biz bakalım başımızın çaresine. yok alcak dedi. düğüne 1 hafta var ortada bişey yok. kınadan önceki gün eşim aradı kuyumcuya gittik amcasının tanıdığı. l,ks bir semtin en pahalı kuyumcusu. 2 bilezik 1 set biz alıcaz amcası düğünden sonra ödeyecekmiş. ödemez bize kalır gidelim ucuz bir yerden alalım yok dedi. aldık 8000tl gibi birşey tuttu.
neyse düğün oldu balayındayız amcası 2de bir arıyor el öpmeye gelin el öpmeye gelin.
dedim bunun derdi başka o borç bize kalacak.
nitekim öyle oldu. gittiğimizde ben emekli olup işten ayrıldım çok masraf yaptım bana biraz yardım et ortak ödeyelim demiş, sonra temmuz başı ödeme zamanı gelince oğlum kuyumcu para bekliyor takılardan ödeyecektiniz ya demiş. resmen kan beynime sıçradı. eşimle birbirimize girdik. gittim kasadan o gün takılan bilezikleri getirdim.
geri verdim. setin parasını da kendi kredi kartıma taksit yaptırdık. onlar yüzünden olan borçları ödemek için birsürü altın bozdum ve şu ana altın tavan yaptı ona mı üzüleyim buna mı bilmiyorum. düğünde taktıkları eşime 200, bana 200 tl.
3.000 tl vermiş sadece eşime düğnden önce. ondan 350 tl kuaföre verildi geri kalanı kendi ailesinin yeme içme düğüne kınaya gelme gitme masrafına gitti. hiç doğru dürüst birşey çevreleri de takmadı. salon parasına kadar üzerimizden ödedik.
o kadar öfkeli ve sinirliyim ki o insanlara anlatamam.
ve sonradan öğrendimki düğün öncesi emekli olduğunda 25bin tl para almış. bir de arabasını değiştirmiş.
madem benim eşim size yıllarca kazandığı her kuruşu harcadı bari kuyumcunun borcunu ödeseydiniz ya da kendiniz eşime olan borcunuzu ödeseydiniz.
walla bize gelmek istiyorlar eşimi yengesi her hafta arıyor ama hiç davet ettirmiyorum, beni zaten hiç aramadılar adam yerine koyup değer vermediler.
şimdi evime geldiklerinde ya da bayramda biz gittiğimizde nasıl davranacağım hiç bilmiyorum. zaten sinirimi öfkemi yüzümden belli ederim saklayamam.
Allaha şükür ikimizde çalışıyoruz ödeyebiliyoruz ama o kadar koyuyorki. insanların saçma sapan hareketleri yüzünden gereksiz borçlarını ödüyoruz. hep diyorumki Allah ileride bir gün onları bana muhtaç etmesin. bir bardak sudur vermem. çok öfkeliyim çooook
mrb henüz 4 aylık evliyim dünya kadar borca girip evlendik...20 bin ytl ye yakın borcumuz var...eşimin ailesi hiçbişeye el sürmedi...düğünde takılan altınlarım bileziklerim hepsi gitti...şimdide eşimin işleri ii gitmiyo...boğulmak üzereyim...sabahtan beri iş yerinde ağlamaktan gözlerim şişti...kimseye bişey anlatamıyorum ...ölücem kahrımdan...zaten depresyon rahatsızlığı geçirdim şiddetli...tekrar başa dönücem sanırım...kafamı yastığa koyduğumda rahat uyumayı özledim...haciz gelir herhalde yakında...üstelik borçlar hep benim adıma...ne yapacağımı bilemiyorum gerçi artık yapılacak bişeyde yok...bu borçlar evliliğimide yıkacak böle giderse...öle sevdikki birbirimizi ama daha bi defa yemek yiyemedim eşimle dışarıda...her günümüz hesapla geçiyor...oda bende yorulduk...çare aramak için yazmadım sadece paylaşmak için yazdım...eşimin ailesini bekleseydik ayrılırdık bekleyemedik...hoş bekleseydikte bişey yapmayacaklardı...çok canım sıkkın ya...kabusta gibiyim...bıktım artık mücadele etmekten...
Koltukla, perdeyle, halıyla gelmez mutluluk kızlar. Bi aile dostumuz vardı. karı-koca çok severlerdi birbirilerini. Anaları babaları razı olmamış, tutuşmuşlar el ele gitmişler nikah dairesine evlenmişler... Evlendik diyordu adam, ev tuttuk. Evde bir tek yatak var, bir sandalye, bir de gitar :) ne masa, ne koltuk, ne dolap... Ama öyle mutluyduk öyle huzurluyduk ki diyor.. Akşam olsa da sarılsak uyusak diye koşa koşa gelirdik eve. Umrumuzda da değildi koltuksuzluk....
Zamanla çalışmışlar kazanmışlar. Evlatlarını büyütmüşler. Birkaç ay önce kadıncağız kanserden vefat etti.. Daha hayatın ne anlamı var ki o adam için? canını cananını yitirmiş... Ama birlikte geçirdikleri en güzel yılları da sevgiyle, ferahlıkla geçirmişler. Önemli olan bir arada olmak, bu ömrü birlikte güzel değerlendirmek. Bırakın artık şu "bir kere oluyor, olmuşken en iyisi olsun" mantığını.. Bu sizin isteğiniz değil aslında, toplumun size dayattığı evlilik modeli.. Perdeyle tülle, kaliteli takıyla tokayla, mobilyayla "yuva" kurulmaz, anca "ev" dizilir.. Borç dağlarının altında ezilmek, açıkça görülüyor ki kimsede huzur bırakmıyor. Çok gösterişçi, materyalist bir toplumumuz var ve içimize işlemiş bu bizim. En başta en güzeli olmasa nolur, didin tırnak yaparsınız birarada olduktan sonra...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?