Buna benzer birşey yaşamıştık eşimle ki çok severek evlendik, çoğu insan gibi. Eşim ülkesini bırakıp Türkiye ye okumaya gelmiş. 10 sene kadar tek yaşadı. Kimse karışmadı hesap sormadı, tam bekar hayatı yani. Hâlâ sevmez " surdaydım burdaydim " demeyi. Ona göre hesap sormak bana göre evliliğin gerekliliği. Bi gün " evlilik insanı değildim ben sen olmasan asla biriyle evlenmezdim" dedi. Ben de " bana göre de değildi valla prenses gibi ne temizlik yapardım ne birşey. Ben de evlenmezdim valla hizmetiçi gibiyim " dedim.
Gerçekten zor alıştım bunlara. Bak çok seviyorum orası ayrı ama o temizlik yemek vs.isleri zor geliyordu bana. Çoğu zaman yapmıyordum. Şimdi alıştım. O da artık eve gelince " bugün bunu yaptım/ hayatım x arkadaşımla buluşacağım " der. Ona göre bunları söylemek çok zordu. Alışamadım dediği buydu. Bekarken eve girmeyen hep dışarda olan adam şu an eve koşarak geliyor. Her hafta sonu en büyük keyfi sabaha kadar Taksim de takılmaktı şu an evde çay çekirdek dizi üçlüsüyle aşırı mutlu.
Gitme üstüne, ben de zor günler geçirdim ama şu an kaymağını yiyorum. Uzaklaşma daha çok yaklaş. Evet biliyorum kirginsin ama malesef evliliği gerçekten ayakta tutan biz kadınlarız. Sen davranışlarına Bak, seni seviyor mu? Evine ilgili mi? Bunlara bak. Bekar olsaydım " ayy kız boşa hemen " derdim ama yapma. Insanız, birbirimizi kırabiliyoruz.