Yani ben çözüm olarak aynı apartmanda farklı dairelerde oturmayı teklif ettim aslında ama :/ sonra burdan biraz okudum oralarda bile insanlar neler çekmiş bilmiyorum. Annesi iyi bir kadın tanıştım.ama sadece 1 kez tanışma fırsatım oldu 3-4 gün zaman geçirdik. Bir kötü niyetini,imasını birşeyini görmedim. Sırf bu sebepten 4 senemi verdiğim insandan ayrılma ihtimali çok kötü. Kesinlikle bunu da istemem. Ama şimdi annenle yaşamak istemiyorum desem açık açık biliyorsunuz ki siz de , ben kötü olucam ben nankör ben bencil olucam... bi de bana diyo ki sen aynı durumda olsan ben kesinlikle kabul ederdim bir an düşünmezdim. Duygusal bakıyor ama işte olaya.
Yalan söylüyor bir sn bile tahammül edemiyorlar başkasının annesine ama kendi annelerine gelince taş üstünde taş kalmıyor.
Sırf baştan kötü olmayayım, devam eden düzeni bozmayayım, diğer gelini de aile apartmanında oturuyor onunla anne kız gibi, benimle de olur saf ve masumane düşüncelerim sebebiyle en başında aynı binada oturmayı kabul etmiş biri olarak söylüyorum sana sakın...
Beni asla diğer gelini gibi görmedi, çünkü o öğretmendi maaşı vardı istediği gibi koşturuyordu kızı. O da onun çocuklarına bakıyordu yani birbirlerine gebe idi. Dışlanmam uzun sürmedi, bu sorunları dayanamayıp eşimle paylaşınca asla annesine konduramadı ve kötü gelin oldum. Keşke en başından kötü olsaydım da, hafızamdan silinmeyecek o 1 seneyi asla yaşamasaydım.
Şimdi mi, ben şanslıydım yine... Çok şükür o apartmandan da, o anlayışsız merhamet yoksunu insanlardan da kurtuldum, eşim eski haline döndü gözümün içine bakıyor nasıl mutlu etsem diye...
Birbirimizin hayatı olmamayı seçtik ve böyle her iki taraf da çok mutlu.
Bebek düşünmeye başladık hatta, 3 senemiz dolacak pek yakında :) Hakkında hayırlısı olsun ama iyi düşün.