- 12 Şubat 2017
- 143
- 67
- 28
- Konu Sahibi Tarcinin annesi
-
- #1
Ne yazıkki en az bir yıl için mecburum arkadaşlarım var aslında ama yine de bişeyleri tek başıma yapmam zorunda kalıyorummecbursan alışmaktan başka çaren yok arkadas edinmeye bak.. ama mecbur değilsen yerini değiştir
Aynen öyle teşekkürler. burayı okudukça benim sorunum hafif kalıyor ama fikir verebileceğinizi ümit ettim.insanın dünyada alışmayacağı hiçbir şey yok emin ol.
ben de senin gibiydim kendine zaman ver,alışacaksın hatta iyi gelecek.yalnızlık bazen çok güzel.Ben normal de sessiz yalnız kalabilen biri değilim. Sanırım kardeşlerin olmasının en büyük avantajı da bu hiçte yalnız kalmadım. İlkkez bambaşka bir şehirde yalnız yaşama uyum sağlamaya çalışıyorum. Bu konuda tecrübesi olanlardan yardım istiyorum. Biliyorum bir çok kişi bunu yaparken hiç zorlanmıyor bile ama ben baya sıkıntı çekiyorum. Çünkü benim için bir cafe de tek oturabilen biri bile değilim ve buna nasıl alışacağım ya da bana moral verebilir misiniz?
Not: telefondan yazdığım için sıkıntı olabilir ama elimden geldiğince kısa ve anlaşılır olsun istedim.
Sanırım biraz öyleymişim ben de gelince farkettim.anne kuzususun heral de
Teşekkürler , bunu duymak çok moral olduben de senin gibiydim kendine zaman ver,alışacaksın hatta iyi gelecek.yalnızlık bazen çok güzel.
kendine bakım falan yap.kendini evine alıştır.Teşekkürler , bunu duymak çok moral oldu
benim kızkardeşimde aynı senın gıbıydı çok sosyal asla yalnız kalmayan hatta yazın gece 2 de falan eve gelen biriydi. küçük sessiz bir şehre taşındı ünv. için şimdi o kadar alıştı ki kendine biraz zaman tanı hayat sürprizlerle dolu belki de o şehirde güzel şeyler olur.Aynen öyle teşekkürler. burayı okudukça benim sorunum hafif kalıyor ama fikir verebileceğinizi ümit ettim.
okula falan başladıysan zamanla arkadaşların olur.işse gene öyle.insan herşeye alışıyor.ferah olup akışına bırakmak lazım.ailenle görüntülü falan da görüşünce alışırsınTeşekkürler deneyeceğim bunu :)
İşte tam durumum şimdi bol bol keşif yapıyorum. Ama acıktığımda tek başıma oturup bişey yemek gelmiyor içimden onun için hep abur çubuğa sardım :))Doğduğum büyüdüğüm şehirden iş sebebiyle ayrıldım
10 yıl oldu bu şehire yerleşeli
İlk zamanlar etrafı keşfetmekle geçti
Zaten daha sonra çevrem oluştu.
Kendinizi yalnızım diye şartlandırmayın.
İnsanoğlu herşeye alışıyor
Ayy inşallah :)benim kızkardeşimde aynı senın gıbıydı çok sosyal asla yalnız kalmayan hatta yazın gece 2 de falan eve gelen biriydi. küçük sessiz bir şehre taşındı ünv. için şimdi o kadar alıştı ki kendine biraz zaman tanı hayat sürprizlerle dolu belki de o şehirde güzel şeyler olur.
Okula başladım bide ilkkez yurt ortamına girmiş olmamda zorladı sanırım beniokula falan başladıysan zamanla arkadaşların olur.işse gene öyle.insan herşeye alışıyor.ferah olup akışına bırakmak lazım.ailenle görüntülü falan da görüşünce alışırsın
Keşif yaparken yemek yiyebileceğiniz yerleri es geçmeyin.İşte tam durumum şimdi bol bol keşif yapıyorum. Ama acıktığımda tek başıma oturup bişey yemek gelmiyor içimden onun için hep abur çubuğa sardım :))
Hiç böyle düşünmedim hep bu şehri yalnız gezecekmişim gibi düşündüm ama bir süre insanlar sorar ne yenir burda :) :)Keşif yaparken yemek yiyebileceğiniz yerleri es geçmeyin.
Aileniz ya da arkadaşlarınızın ziyaretinize geldiklerinde dışarda yemek ısmarlayacak yerleri öğrenmiş olursunuz.
Krizi fırsata çevirin yani
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?