- 1 Ekim 2010
- 662
- 82
- 323
Merhabalar;
Yatılı bir okulda öğretmenim; artık çok yoruldum. Benim çocukların büyük kısmı parçalanmış ailelerden gelme, aile sevgisi yok zaten hafta içinde "aile" denen bir kavramdan habersizler. Onlara baktığımda çok şey görüyor hissediyorum; ancak "Ya benim evladım olaydı..." deyince içim burkuluyor.
Önceki yıllarda çok sık nöbet tutar, onlarla birebir ilgilenmeye çalışırdım; ancak bu sene... Bu sene çok yoruldum. Eskisi kadar nöbet almıyorum. Orada ben onlara sarılmadan uyumayan çocuklar vardı. Biliyorum, diğerleri bunu yapmıyor. Bu konuda zaten içim buruluyor.
Nöbet tutmaya çalışsam artık kendime yetemiyorum, özel hayatım pek hoş olmayan şeylerle tepetaklak oldu. Bunu işime yansıtmıyorum; ama önceki yıllardaki fazladan çabam büyük ölçüde azaldı.
Vicdanım rahat değil, ben yorgunum, benim çocuklar yalnız... Ne yapacağımı bilemiyorum.
Yatılı bir okulda öğretmenim; artık çok yoruldum. Benim çocukların büyük kısmı parçalanmış ailelerden gelme, aile sevgisi yok zaten hafta içinde "aile" denen bir kavramdan habersizler. Onlara baktığımda çok şey görüyor hissediyorum; ancak "Ya benim evladım olaydı..." deyince içim burkuluyor.
Önceki yıllarda çok sık nöbet tutar, onlarla birebir ilgilenmeye çalışırdım; ancak bu sene... Bu sene çok yoruldum. Eskisi kadar nöbet almıyorum. Orada ben onlara sarılmadan uyumayan çocuklar vardı. Biliyorum, diğerleri bunu yapmıyor. Bu konuda zaten içim buruluyor.
Nöbet tutmaya çalışsam artık kendime yetemiyorum, özel hayatım pek hoş olmayan şeylerle tepetaklak oldu. Bunu işime yansıtmıyorum; ama önceki yıllardaki fazladan çabam büyük ölçüde azaldı.
Vicdanım rahat değil, ben yorgunum, benim çocuklar yalnız... Ne yapacağımı bilemiyorum.