• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yetemiyorum.

Çocuklar için üzüldüm sizin gibi bir sevgiden mahrum kaliyorlar.
Ama sizinde dinlenmeniz toparlanmaniz gerekli ki daha cok sevgi verebilesiniz.
Ne diyeyim Allah onların ve sizin yardimciniz olsun.
Kısa zamanda toparlanirsiniz inşallah.
 
sizinle hemen hemen ayni olmasada bazen bu çaresizlik duygusu benide sarar... egitimci degilim, anne degilim, ama etrafimda birseylere muhtaç insanlar gördügûm zaman üzûlüyorum, zaman zaman bu insanlara öyle bir acima duygusu hissediyorum ki, bu duygu beni yiyip bitiriyor.. oturup agliyorum...
 
Keşke böyle bir işim olsaydı. Çok şanslısınız. Ay o yavrucaklar ne mutlu oluyor dur siz onları sarılarak uyutunca. Rabbim kimseyi kötü ana baba ile imtahan etmesin. Ben babam da yaşıyorum. Yaşım oldu 30 babamla oldu ipleri koparalı 5 yıla yakın. Kp beni evladı gibi sevsin istiyorum. Içimde baba sevgisi istiyor bu yaşımda. Evladım diye sarılan bir çift el. Ben bu yaşta bu duygu ile paramparça olurken o minicik yürekler nasıl dayanıyor.
 
Allah razı olsun sizin gibi insanlardan, her eğitimci bu kadar hassas olabilse keşke, bu da demek ki sizin imtihanınız, biraz zaman verin kendinize onlarla anlayabilecekleri dilden konuşun ama emin olun ki varlığınız ya da bir bakışınız bile yetiyordur çoğuna.. anne olarak bile biz her zaman çocuğumuza sarılıp yatamayabiliriz, durumlar müsaid olmayabilir ama sevginizi hissettirin bazen o da yeter sanırım..
 
Allah razı olsun. Duygulandırdınız beni. Ama kendinizi suçlamayın. Özel hayatınız da sizi yıpratmış anlaşılan, bu kadar üzmeyin kendinizi. Bir bakışınız bile yetiyordur o çocuklara eminim.
 
Önce sen kendi enerjini ve psikolojini yüksek tut ki çocuklara daha fazla yararın olabilsin.

Allah razı olsun, senin gibi insanların var olduğunu bilmek çok güzel.
 
ben de bir dönem çocuk esirgeme kurumunda gönüllü ablalık yapmıştım... gerçekten çok zor.. insanın içi acıyor, fazlasını vermek isteyince de kendine vakit ayıramıyor insan.. o kadar çocuğa yetebildiği kadar yetmeye çalışmak da bir erdem... ne desem bilmiyorum ama lütfen bu kadar yormayın kendinizi duygusal anlamda..
 
Merhabalar;
Yatılı bir okulda öğretmenim; artık çok yoruldum. Benim çocukların büyük kısmı parçalanmış ailelerden gelme, aile sevgisi yok zaten hafta içinde "aile" denen bir kavramdan habersizler. Onlara baktığımda çok şey görüyor hissediyorum; ancak "Ya benim evladım olaydı..." deyince içim burkuluyor.

Önceki yıllarda çok sık nöbet tutar, onlarla birebir ilgilenmeye çalışırdım; ancak bu sene... Bu sene çok yoruldum. Eskisi kadar nöbet almıyorum. Orada ben onlara sarılmadan uyumayan çocuklar vardı. Biliyorum, diğerleri bunu yapmıyor. Bu konuda zaten içim buruluyor.

Nöbet tutmaya çalışsam artık kendime yetemiyorum, özel hayatım pek hoş olmayan şeylerle tepetaklak oldu. Bunu işime yansıtmıyorum; ama önceki yıllardaki fazladan çabam büyük ölçüde azaldı.

Vicdanım rahat değil, ben yorgunum, benim çocuklar yalnız... Ne yapacağımı bilemiyorum.
Rabbim size bolca güç ve kuvvet versin. Okadar az ki sizin gibilerin sayısı bende sizin kadar olabilsem yaptığım ancak maddi olabiliyor manevi anlamdada çok istiyorum hep kendi sorunlarımdan vakit kalmıyor bu bahane değil tabiki benim hatam
 
allah size güç kuvvet versın..harıka bir kalbınız var masallah
 
Back
X