Yetiştirilme tarzı

zeynones .!.:

Dindar bir ailenin çocuğuyum. Akrabalarımız dindar değil taban tabana zıttır yaşam tarzımız.
Ailem genel hatlarıyla serbest büyüttü.
Tesettürüme karışmadı.
Kendiliğimden başımı örttüm.
Sosyal çevrem her bakış açısına sahip...

Ancak genel itibariyle eleştirel, otoriter bir kadındır annem.
Arkadaşlarım bile çekinirler hala

Çok kavga ettim.
Evden bile gidecek kadar kavga ettim.
Kendi hayatımı kurdum dedim.
Kendim olmaktan vazgeçmedim.
Psikolojik destek aldım özellikle üniversite sürecimde.
Çünkü kaygılarımı çözmek çok zaman aldı, hala alıyor.
Eleştirel insanların elinde büyümek kolay değil.
Bunun tek sorumluluğu onlara ait değil.
İyileşmek, şifalanmak bizim sorumluluğumuzda.

Öte yandan ablam aslında hep annemin sözünü tutuyor gibi yapıp aslında kendisinin emin olmadığı, sorumluluğunu almaktan korktuğu şeyleri annem karışır o yüzden yapmıyorum bahanesine sığınırdı.

Bunları aile yapısına değil kendi kişisel yapınıza bağlayın diye söylüyorum.

Eşimle çocuk yaşta tanıştım.
Evlilik yaşımız gelene kadar sakladık. Zaten farklı bir şehirde olduğu için çok belli olacak bir durum da yoktu.
Söylediğimde önce baya bozuldu sakladığım ve onay almadan karar verdiğim için.

Zaman geçiyor.
Herkes duruluyor.
O eleştirmeye devam etse bile emin olduğunuz şeylerin arkasında durduğunuz sürece sorun yok.
Hepimiz insanız yanılırız o zaman da üstümüze geleceklerinde bunu hatırlatmak lazım.

Siz ne istiyorsunuz siz kimsiniz kalbiniz nerede aklınız nerede vs..
Herşeyi düşünün.

Nevzat Tarhan'ıj bir dönem evlilik okulu programı vardı. İnternette ses kayıtlarına ulaşabilirsiniz sanırım.

Bunun dışında Tuba Kılıç yine size sizin yetiştiğini ortamı bilerek yorum yapacaktır.

Maddi imkanınız varsa terapi yoksa instagramdan takip dahi çok şey öğretecek, harekete geçirecektir.

Genişletmek için tıkla...

Mcl89 .!.:

Teşekkürler yorumunuz için.Benim arkadaşlarında çekinir annemden psikolojik destek almışsınız ya faydasını gördünüzmü? Gördüyseniz psikolog önerisi yapabilirmisin bana

Genişletmek için tıkla...

J a n e .!.:

Aynı durumdayım maalesef. Konuyu takipteyim

Genişletmek için tıkla...

zeynones .!.:

Ben yaşadığım şehirde psikaytri kliniğine gittim. Doktorum sadece ilaç vermiyor terapi de yapıyordu. Online terapi olarak tuba hanımı önerebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Mcl89 .!.:

Moralimizi bozmayalım yinede.Eksikliklerimizin üstüne gidip , korkularımızla yüzleşebiliriz aslında.Evet yetiştirilme önemli ama kendimizde çaba sarfetmeliyiz bence.Yanlız değilsiniz.Isterseniz özeldende yazabilirsiniz , dertleşebiliriz

Genişletmek için tıkla...

xoxomucx .!.:

Okurken konuyu ben mi açtım acaba dedim...
Birebir aynısı, psikolog görüşmeleri de yaptım. Bir nebze düzelttim ama işin kökünü değil..

Genişletmek için tıkla...

Mcl89 .!.:

Peki sizde sosyal fobi vs de varmiydı? Tam olarak psikiyatriye ne için gitmistiniz

Genişletmek için tıkla...

Mcl89 .!.:

İyi günler arkadaşlar .Anlatacaklarım biraz uzun , kusura bakmayın, kimseye içimi dökemiyorum normalde.Öncelikle ailemi çok seviyorum.Maddi manevi herzaman yanımda oldular.İyi günde , kötü günde hep onlar yanımdaydı Ve Allah onları başımdan eksik etmesin diyorum herzaman.Ben oldukça muhafazakar ve dini kuralları olan bir ailede yetiştim .Ve ailem özellikle annem herzaman nerde nasıl davranmam gerektiğini banada ablamada söyleme ihtiyacında hisseder kendini.Şöyle davranma şöyle etme , efendim şuna gittiğimizde şöyle ilgili ol ,o kişiyle şu tarz konular konuşma vs hep bir eleştiri ve yönlendirme içerisindedir .Kaş göz hareketi yapar sürekli yönlendirir.Geçmişte falan kişiyle şöyle bir muhabbete girmiştin.Hatirlıyormusun .Birdaha o konu hakkında konuşma der bana ve ablama. Mantıklı şeyler konuş .İlgili alakalı ol gibi konuşur.Şöyle giyinmek , şöyle davranmak bizim ölçülerimize yakışmaz falan der.Birde hep elalem ne der derdimiz olur .Efendim şu davranışı bize yakıştıramazlar, bizim yapmamız doğru olmaz vs.Küçüklüğümden beri hep bizi şöyle yetiştirdi."Falan öyle giyinebilir , öyle yapabilir.Ama senin yapman doğru olmaz , biz seni öyle yetiştirmedik.vs."Buarada aileside böyle.Teyzem , vs de çocuklarına karşı aynıdir.Onlarda genetik olduğunu düşünüyorum.Yıllar geçti iş güç sahibi olduk ikimizde kaç yaşına geldik.Ama onun bu telkinleri hiç degişmedi.Zaten nerde nasıl davranmam gerektiğini biliyorum.Saygıli , kibar bir kızım.Agzı var dili yok kategorisine geldim artık.Birşey konuşurken iki düşünüp bir konuşan bir insanım.Sürekli eleştirel bir üsluptadır.Yıllar önceki hatalarımı bile unutamaz .Dönüp dolaşıp anlatır , bak öyle yapmıştın , etmiştin der.Oyüzdenmi bilmiyorum bende ablamda toplum içinde konuşmaya çekinen , silik , çekingen insanlar olduk.Şunları giyme , dışarda şöyle şöyle giymen daha doğru tarzında bir yaşantıda yetiştim.Zaten muhafazakar bir insanım.Giyinis olarakta istediği gibi giyinirim.Buna rağnen herzaman daha dindar olmamızı ister.Daha iyi bir evlat olmamızı ister.Genel bir tatminsizlik , memnuniyetsizlik , beğenmeme durumu söz konusudur.Ve çok dindar ailelerde yetişenler bilir Herşeyi dine bağlama olayı söz konusudur.Şehir dışında üniversite okuduğum zamanlarda daha bi kendime özgüvenim vardı , çevrem vardı .Kendimi daha rahat , kendim gibi hissediyordum.İstediğim gibi kafama göre alışveriş yapar, çevre edinirdim.Üniversitem bitti aynı şehirdeyiz ve iş hayatına atıldım.Yine aynı hale döndüm.Onlarin istediği gibi biri olmayıncada zıtlaşma ve huzursuzluk söz konusu olabilir.Böyle huzursuzluk yaşamak istemiyorum.Onlardan başka kimsem yok çünkü.Mesela bir karşı cinsle arkadaş olmak , yazışmak ,onlar için asla kabul edilemez şeyler.Buyüzden şuana kadar hiç flörtüm , konuştuğum biri olmadı.Hep ürkek , çekingen , utangaç oldum.Bir arkadaşım vardı.Şuana kadar hiçbir erkekle yazışmamama , telefon numarasını bile almamama şaşırırdı.Ailemle tanıştıktan sonra bence ailenden kaynaklı dedi.Ne biri bana adam akıllı adım atabildi.Ne ben hoşlandığim bir insana duygularımı ifade edebildim.Birinin benden hoşlandığını farketsem yabani gibi kaçıyordum.Flört edemezdim ,çünkü bunu biliyordumki aileme söylesem karşı çıkarlardı , söylemesem benim içim rahat etmeyecekti.Ve kendimi ilişkilerden uzak tutarak bu durumu atlatmaya çalıştım.Arkadaşlarımsa tam tersiydi. Ya sınıftan ya işten vs birisini bulup flört yaşayıp evlenen kisilerdi.Annemle babam ikiside eğitimli insanlar .Onlarda üniversite hayatlarını benim gibi geçirip sonra görücü usulüyle evlenmişler.Sanırım bendende bekledikleri bu.Benimle aynı durumu yaşayan yada bu konuda öneride bulunmak isteyen özeldende yazabilir.Daha detaylı konuşuruz.Bu durumda napabilirim sizce.Buarada sosyal çevresi olan bir insan değilim.Sessiz , çekingen , özgüvensiz bir insanım .Sizce bu yetiştirilme tarzındanmıdır?Annemede çok bağlıyım...Dertlerimi hep onunla paylaşırım.Benim iyi bir arkadaşımdır aynı zamanda.Ama dediğim gibi eleştirel, yönlendirmeyi seven , baskın bir insandır.Ne tavsiye edebilirsiniz?Vakti olan özelden yazabilirmi

Genişletmek için tıkla...

Strobe .!.:

Duygu durumunuz görmezden gelinmiş ve başkalarının (olası) düşünceleri üzerine yaşamayı öğrenmişsiniz. Basit bir kuruyemiş yerken dahi düzeltilmişsiniz. Orangutan gibi mi yiyordunuz da uyarılmanız gerekiyordu sanki?

Anneniz kolunuzu kanadınızı kırmış, kendi kollarını takmış, ona bağımlılığınız da bundan.
Muhtemelen ona danışmadan pek karar da alamıyorsunuzdur, içiniz sıkılıyordur kendi kararınızı verirken sanki yanlış bir şey yapıyor gibi, çünkü her şeyin iyisini o biliyordur. :)

Bu derece olmasa da, benzer bir yerden geçtim ve asi çıktığımda da suçluluk duygum üzerine bol bol gidildi. Çünkü ailem, maddi-manevi hep destekti; sanki nankörlük ediyormuşum gibi hissederdim onların çizdiği kalıbın dışında bir şeyler yaptıkça. "Şöyle giyin, hanım hanımcık, şunları tak takıştır, saçını şöyle yap" bunlardan geçtim. O kaş göz işaretleri annemle iletişim biçimimizdi insanların içinde, bir şey diyeceğimde dudağının altını ısırırdı "Söylediğin ayıp" manasına gelirdi bu. :) Bunu çoğumuzun annesi yapmıştır, ancak geriye dönüp baktığımda annemin dozu aştığını, fazlasıyla aştığını söyleyebilirim. Kendi doğrularınca, evladının en iyisini olmasını istedi sadece bu, ancak zarar verdi.

Sosyal fobi değil ama, bir süre insanlarla konuşmada çok çekindiğimi, aşırı kibar kaldığımı hatırlarım. Aşırı kibar ki benim mayamda o yok, o kadar düşünüp, kibar kalmaya çalışınca insan omurgasından oluyor (Ki buna da ayrıca sinirlenirdim ahshs). Dik duracağı yerlerden tavizler vermeye başlıyor, hakkından yediriyor ve yanlış anlaşılmamak için farkında olmadan saçma çırpınışlara giriyor ya da sizin gibi sessizliği tercih ediyor, hata yapmaktan korkuyor.

Seneler sonra (Zannedersem 20li yaşlarımın sonlarına doğru), kendimi ispatlama ihtiyacı içine çok sık girdiğimi fark ettim annemle konuşurken bilhassa. Bir eleştiri geldiğinde, hayır, öyle değil diye anlatırdım... Ne gerek var? "He öyle düşünüyorsan öyle, naapim seni iknaya uğraşamam, senin sorunun" eşiğine erişmeniz gerekiyor sizin de. Biraz psikolojik destek, biraz kişisel gelişim kitapları (Şu saçma güç içinde filan denilenlerden değil de, bilimsel altyapısı olan kitaplardan edinseniz hoş olur) filan derken halledersiniz bence.

Benim eski bi kitap listem var; oradan sizin konunuza uygun olanları vereyim:
1)Hayatı yeniden keşfedin-Jeffery E. Young
2)Hayır dediğimde kendimi suçlu hissediyorum-Manuel J. Smith
3)İletişim becerileri-Dr.Maathew Mckay
4)Adım adım kendinizi ortaya koyun-Dr. Windy Dryden
5)Ne hissettiğiniz kendinize bağlı-Gary D. Mckay
6)Eleştirel içsesinizi yenin-Dr. Robert W. Fireicone
7)Seninle başlamadı-Mark Wolynn

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Bu tarz aileler yüzünden hanım hanımcık kelimesinden nefret ediyorum.mesela o gün daha kapalı bir şey giyeceksem bile sırf hanım hanımcık denmesin diye daha açık giyinmeye özen gösteriyorum.boşna ters tepiyor demiyorlar. Eskiden hanım hanımcık kelimesi benim için dikkat çekmeyen, ezik gibi anlamlarla özdeşleşti çünkü.

Genişletmek için tıkla...

Strobe .!.:

Ferhans, senin konunu okudum ve sonrasındaki konuşmalarını da. Kafan çok karışık ve bozulmuş vaziyette. Giyim, dikkat çekme yorumların, kadın-erkek ilişkileri vb. konuları irdeleme yönün, şu forumda yazdığın şeyler kesinlikle tasvip edilebilir değil ve okuyanı senin adına utandırıyor. Psikolojik olarak kendini kazacaksan, bunu ilk etapta destek alarak yapmanı öneririm (Psikolog, sağlam self help kitaplar, kendini yakaladıkça not düşmek-yazmak vb). Çok zihni bozuk bir yerdesin bence şu an, kusura bakma. Seni ciddiye alamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ferhans .!.:

Bence bu yazdığım gayet normal.

Genişletmek için tıkla...

Mcl89 .!.:

İyi günler arkadaşlar .Anlatacaklarım biraz uzun , kusura bakmayın, kimseye içimi dökemiyorum normalde.Öncelikle ailemi çok seviyorum.Maddi manevi herzaman yanımda oldular.İyi günde , kötü günde hep onlar yanımdaydı Ve Allah onları başımdan eksik etmesin diyorum herzaman.Ben oldukça muhafazakar ve dini kuralları olan bir ailede yetiştim .Ve ailem özellikle annem herzaman nerde nasıl davranmam gerektiğini banada ablamada söyleme ihtiyacında hisseder kendini.Şöyle davranma şöyle etme , efendim şuna gittiğimizde şöyle ilgili ol ,o kişiyle şu tarz konular konuşma vs hep bir eleştiri ve yönlendirme içerisindedir .Kaş göz hareketi yapar sürekli yönlendirir.Geçmişte falan kişiyle şöyle bir muhabbete girmiştin.Hatirlıyormusun .Birdaha o konu hakkında konuşma der bana ve ablama. Mantıklı şeyler konuş .İlgili alakalı ol gibi konuşur.Şöyle giyinmek , şöyle davranmak bizim ölçülerimize yakışmaz falan der.Birde hep elalem ne der derdimiz olur .Efendim şu davranışı bize yakıştıramazlar, bizim yapmamız doğru olmaz vs.Küçüklüğümden beri hep bizi şöyle yetiştirdi."Falan öyle giyinebilir , öyle yapabilir.Ama senin yapman doğru olmaz , biz seni öyle yetiştirmedik.vs."Buarada aileside böyle.Teyzem , vs de çocuklarına karşı aynıdir.Onlarda genetik olduğunu düşünüyorum.Yıllar geçti iş güç sahibi olduk ikimizde kaç yaşına geldik.Ama onun bu telkinleri hiç degişmedi.Zaten nerde nasıl davranmam gerektiğini biliyorum.Saygıli , kibar bir kızım.Agzı var dili yok kategorisine geldim artık.Birşey konuşurken iki düşünüp bir konuşan bir insanım.Sürekli eleştirel bir üsluptadır.Yıllar önceki hatalarımı bile unutamaz .Dönüp dolaşıp anlatır , bak öyle yapmıştın , etmiştin der.Oyüzdenmi bilmiyorum bende ablamda toplum içinde konuşmaya çekinen , silik , çekingen insanlar olduk.Şunları giyme , dışarda şöyle şöyle giymen daha doğru tarzında bir yaşantıda yetiştim.Zaten muhafazakar bir insanım.Giyinis olarakta istediği gibi giyinirim.Buna rağnen herzaman daha dindar olmamızı ister.Daha iyi bir evlat olmamızı ister.Genel bir tatminsizlik , memnuniyetsizlik , beğenmeme söz konusu.Şehir dışında üniversite okuduğum zamanlarda daha bi kendime özgüvenim vardı , çevrem vardı .Kendimi daha rahat , kendim gibi hissediyordum.İstediğim gibi kafama göre alışveriş yapar, çevre edinirdim.Üniversitem bitti aynı şehirdeyiz ve iş hayatına atıldım.Yine aynı hale döndüm.Onlarin istediği gibi biri olmayıncada zıtlaşma ve huzursuzluk söz konusu olabilir.Böyle huzursuzluk yaşamak istemiyorum.Onlardan başka kimsem yok çünkü.Mesela bir karşı cinsle arkadaş olmak , yazışmak ,onlar için asla kabul edilemez şeyler.Buyüzden şuana kadar hiç flörtüm , konuştuğum biri olmadı.Hep ürkek , çekingen , utangaç oldum.Bir arkadaşım vardı.Şuana kadar hiçbir erkekle yazışmamama , telefon numarasını bile almamama şaşırırdı.Ailemle tanıştıktan sonra bence ailenden kaynaklı dedi.Ne biri bana adam akıllı adım atabildi.Ne ben hoşlandığim bir insana duygularımı ifade edebildim.Birinin benden hoşlandığını farketsem yabani gibi kaçıyordum.Flört edemezdim ,çünkü bunu biliyordumki aileme söylesem karşı çıkarlardı , söylemesem benim içim rahat etmeyecekti.Ve kendimi ilişkilerden uzak tutarak bu durumu atlatmaya çalıştım.Arkadaşlarımsa tam tersiydi. Ya sınıftan ya işten vs birisini bulup flört yaşayıp evlenen kisilerdi.Annemle babam ikiside eğitimli insanlar .Onlarda üniversite hayatlarını benim gibi geçirip sonra görücü usulüyle evlenmişler.Sanırım bendende bekledikleri bu.Benimle aynı durumu yaşayan yada bu konuda öneride bulunmak isteyen özeldende yazabilir.Daha detaylı konuşuruz.Bu durumda napabilirim sizce.Buarada sosyal çevresi olan bir insan değilim.Sessiz , çekingen , özgüvensiz bir insanım .Sizce bu yetiştirilme tarzındanmıdır?Annemede çok bağlıyım...Dertlerimi hep onunla paylaşırım.Benim iyi bir arkadaşımdır aynı zamanda.Ama dediğim gibi eleştirel, yönlendirmeyi seven , baskın bir insandır.Ne tavsiye edebilirsiniz?Vakti olan özelden yazabilirmi

Genişletmek için tıkla...

Anyeppo .!.:

Annenle babamın dönemi eskisi gibi kalmadı,yani görücü usulü evlilik eskisi kadar yok.Senin beğenebileceğin,anlaşabileceğin bir erkekte görücü usulü evlenmek yerine hoşlandığı,beğendiği biriyle evlenmek isteyebiliyor.İçine kapanık,arkadaş edinemeyen erkekler genelde görücü usulü evleniyor,ondan da şüphe etmeye başlıyor insan,neden görücü usulü evlenmek istiyor diye....Bir de ailen seni nasıl yetiştirirse gerçekten ona dönüşüyorsun artık istesende değişemiyorsun."Doğduğun ev kaderindir"."Elalem"denilen görünmez bir güç tarafından ele geçirilmiş durumdayız ne yazık ki...

Genişletmek için tıkla...