kesinlikle haklısın ama ne kadar uzaklaşılık ki...
işte susarsın susarsın,bir konuşunca
herkes karşına dikilir,senden kötüsü olmaz o zaman...
evet Songülcüm ilk etapta çok şaşırdılar fakat ben maddi olarak da epey bir süre önce güçlenmiş olduğumdan sustular...
daha önce de dediğim gibi bu sefer de ben bu sebepten üzülmeye içim içimi yemeye başladı....neden dedim neden üzdüm...her seferin de aynı şeyler tekrarlandı...
aramız düzelir düzelmez hemen üstüme çullanmaya devam ettiler ben karşı çıkmaya ve sürekli kavga etmeye başladık bu seferde...
kısır döngüden bir türlü çıkamıyorduk üstelik benim için daha yıpratıcı olmaya başlamıştı...
baktım bu durum olacak gibi değil dini yönden de çok korktuğum için kendi inancıma göre diyanette danışmak istedim ve maille olanı biteni anlatıp fetva istedim...
bana gelen yanıta göre uzaklaştım annem den ve ablamdan bir süre işe yaramaya başladı...hem de çok işe yaradı...kavgalarımız epey azalmıştı...ta ki babam hastalanıp ölüm döşeğin de benden yardım isteyene kadar ...
babama kucak açtım herşeyi oğlumu bile bir kenara bırakıp 7/24 kendimi babama adadım...işimden ayrıldım babama başka türlü bakmama imkan yoktu...
annem ve ablam bu durumu çok kıskandılar ve herşey bittirmeme sebep oldular....
babamı sağlığına kavuşturup evine götürüp bıraktım ama bu seferde sen babana böyle yaptın şöyle baktın diye kıskançlık krizlerinden gına geldi ve artık canıma tak ettiğinden 2-3 aydır ablamla ve annemle görüşmüyorum konuşmuyorum...biliyorum çok günah ama çok bitirdiler beni...
oğlum annemle ve teyzesi ile sürekli konuşur görüşür...hatta oğlumu ben teşvik bile ederim bu konuda...bana yaptıklarını oğluma yapmıyorlar çünkü....
uzaktan takip ediyorum...eğer bana ihtiyaçlarını olduğunu hissedeyim hiç düşünmeden koşa koşa gider maddi manevi elimden geleni sonuna kadar yaparım...
işte Songülcüm benim bütün hikayem bu....dışardan X kişiler de üzdüler beni ama ailem kadar yıkıcı üzücü olmadı hiç biri oğlumun babası hariç.