- 27 Kasım 2007
- 4.646
- 8.193
-
- Konu Sahibi Meredith Grey
- #21
Kesinlikle katılıyorum...Psikiyatr denediniz mi ? Ben psikiyatr ile birçok sorununu aşmış kişiler biliyorum.
Sorununuzun farkındasınız, çare aradığınız belli oluyor. Bence psikiyatr deneyin psikolog yerine. Linçlenmek istemiyorum pek tabi işinin ehli psikologlar da mevcut. Ama tıp eğitimi üzerine psikoloji konusunda ihtisas yapmış bir doktor daha faydalı olabilir sanki. Sorunlarınızı bir an önce aşmanız dileğiyle
O kitabı bu hale gelmeden önce almıştım. Bitireyim hemencecik diyorum.Şema terapi yapan merkezleri araştırın direkt. Malesef psikolog da psikiyatr da iyi geleni zor bulunuyor. Ben de 2 kere gittim, 1 i fena değildi yine. O yüzden kendi kendime uğraşıyorum hep. Baya yol kat ettim.
Kendi kendine terapi kitabı olan bir kitap var. Hayatı yeniden keşfedin - jeffrey e young. Şemalar konusunda uzman kişilerin yazdığı bir kitap. Hem şemaları hem de onlarla nasıl baş edeceğinizi anlatıyor. İnternette pdfi de var ordan göz atabilirsiniz.
Bu durum daha da canımı acıtıyor.Ayrıca sen ve bir kişi daha var burada ikinizde aslında çok özgüvenlisiniz ama kendinizin farkında değilsiniz.
Siz haklısınız deseniz ne olacak demeseniz ne olacak?Babayla büyük sorunlar yaşayınca böyle hayatlar mı yaşıyoruz? Daha önceki konularınızda büyük tepkiler aldınız siz de bu konuyu açıp aaa haklısınnn dememizi istiyorsunuz. Ben hiç baba görmedim sayılır ha zorluklar yaşadım ama önüme gelen erkeği de almadım hayatıma. İnanmadım bu konuya kimse kusura bakmasın. Gayet mutlu mutlu senelerce anlattınız maceralarınızı
üyenin eski konularını bilmiyorum ama bu konuyla ilgili söylediklerinize katılıyorum.Babayla büyük sorunlar yaşayınca böyle hayatlar mı yaşıyoruz? Daha önceki konularınızda büyük tepkiler aldınız siz de bu konuyu açıp aaa haklısınnn dememizi istiyorsunuz. Ben hiç baba görmedim sayılır ha zorluklar yaşadım ama önüme gelen erkeği de almadım hayatıma. İnanmadım bu konuya kimse kusura bakmasın. Gayet mutlu mutlu senelerce anlattınız maceralarınızı
Herkesin yapısı, yaşadığı problemlere olan tepkisi, etkilenme oranı farklıdır. Bir olay beni az etkiler, başka biri için travmatik hale gelebilir.üyenin eski konularını bilmiyorum ama bu konuyla ilgili söylediklerinize katılıyorum.
bende babasız büyüdüm. babam gidince onunla birlikte kalbi de giden bir anneyle büyüdüm. 24 yaşındayım ve 16 yıldır sorunlu bir anneyle yaşamak çok çok zor.
bırakın fb muhabbetini, her önüme gelen erkeğe bakmıyorum bile....
hem annesiz hem babasız büyüyen biri olarak konuya inanasım gelmiyor
Siz öyleymişsiniz demek ki. Ben de böyleyim.üyenin eski konularını bilmiyorum ama bu konuyla ilgili söylediklerinize katılıyorum.
bende babasız büyüdüm. babam gidince onunla birlikte kalbi de giden bir anneyle büyüdüm. 24 yaşındayım ve 16 yıldır sorunlu bir anneyle yaşamak çok çok zor.
bırakın fb muhabbetini, her önüme gelen erkeğe bakmıyorum bile....
hem annesiz hem babasız büyüyen biri olarak konuya inanasım gelmiyor
Nasıl bir fark var? Ülkemizde tonla kötü baba var tonla evladına sahip çıkmayan hiç yokmuş o çocuk gibi kendi hayatını yaşayan babalar var. Maddi manevi hiç bir faydası olmayan babalar var. Hatalarımızdan başkalarını sorumlu tutmak sorunu çözmek yerine kaçmak bahanelere sığınmak sizinkisiSiz haklısınız deseniz ne olacak demeseniz ne olacak?
Madem bu kadar müdavimimsiniz babamla ilgili yazdığım yorumları da bilirdiniz. Baba görmedim sayılırla, babasız büyüdüm ifadesi arasında bayağı fark var.
öncelikle; amacım polemik yaratmak değildi?Siz öyleymişsiniz demek ki. Ben de böyleyim.
Boşanmış ailelerin kızlarının genelde kendilerinden büyük erkeklerle ilişki yaşadıkları söylenir mesela. Birçok mecrada bununla ilgili şeyler okuyabilirsiniz. Ben kendi yaşıma yakın insanlarla görüşüyorum diye bunun doğruluğunu mu reddedeyim mesela? Herkesin bir travmaya, duruma verdiği tepki farklıdır.
Çok ünlü bir psikologun kitabındaki bir şemaya göre bir danışanı annesiyle sorunlu ilişkiye sahip olduğu için, yine o tarz kadınları hayatına alıyormuş. Bununla ilgili uyguladıkları tedaviyi anlatmış.Nasıl bir fark var? Ülkemizde tonla kötü baba var tonla evladına sahip çıkmayan hiç yokmuş o çocuk gibi kendi hayatını yaşayan babalar var. Maddi manevi hiç bir faydası olmayan babalar var. Hatalarımızdan başkalarını sorumlu tutmak sorunu çözmek yerine kaçmak bahanelere sığınmak sizinkisi
Ben de kaba bir yanıt vermedim, saldırmadım? Güzelce kendimi ifade ettim.öncelikle; amacım polemik yaratmak değildi?
her insan aynıdır. ben böyleyim sizin de böyle olmanız gerekiyor da demedim?
'babasız büyüme' kavramını yaşantınızdaki yanlışlıklara uyarlamanızın abes durduğunu söyledim?
herkesin travmaya verdiği durum elbette farklıdır. aynı olur demedim? ama hayatta her yapılan yanlışlığı travmaya bağlayamayız.
mecralarda okumama gerek yok direkt olayın yerinde öğreniyorum zaten meslektenim?
psikologa yada psikiyatriste gittiğinizde onlarla paylaştıklarınızı haliyle bilmiyorum, bilmiyoruz. sadece burada yazdığınıza göre bir yorum yaptım ve konuya inanmadığımı dile getirdim. ayrıca önceki konularınızı da bilmediğimi belirttim.
Absolut, burada bu kadar zaman geçirip evlilik dışı ilişkiye girenleri yargılayan yorumları görmediğini söyleme lütfen.Tek çare psikolog. Burada ne kadar her detayınızı biliyor gibi hastalığından emin gibi konuşsanız da uzman biriyle görüşmeniz en doğrusu.
Mutlaka babanızdan uzak kalmanın etkileri vardır ama yaşadığınız her şeyi, aldığınız kararları buna bağlamayın. Hepsi tercih ve bunlar değiştirilebilir.
Ne kadınlar kulübünün ne de kendi çevrenizin tek sevişen kadını sizsiniz. Kimse size evlilik, sevgilik dışı ilişki yaşadınız diye laf etmiyor. Etkilenmeyecek biri olun isterseniz her gün başkasıyla yatın ama etkileniyorsunuz kendinizi küçük düşürdüğünüz gibi genelleme yapmaya bayılan insanlar karşısında hemcinslerinizi de kötü temsil ediyorsunuz.
Burdaki kadınlara sorsan ne acılar çıkar hayatlarından değil mi? Psikolojileri de bozuldu zaman zaman çok zor zamanlarda yaşadılar. Ama mücadele ettiler direndiler. Gidip her fiziğini beğendiği adamla mı oldular? Kendi karakterleri özsaygıları var çünkü olmadılar. Sevgiliyken cinsellik yaşayanlara sonsuz saygım var ama böylesini ben normal görmüyorum görenleri de anlamıyorumYani bilemiyorum annesi veya babası terk eden her insan böyle mi oluyor. Bu etiketlerle yaşamak daha mı kolay geliyor yoksa. Üzgünüm ama hayat her zaman bi mücadele ve yer yüzündeki her canlı için. Üstelik yazdıklarınızdan aklı başında birine de benziyosunuz kendi durumunuzun bu kadar farkındaysanız ve bu kadar psikolog tecrübeniz de varsa insan kendi istemedikten ve gayret etmedikten sonra hiçbişeyin değişmeyeceğini de biliyo olmalısınız. böyle hayat geçmez ki nereye kadar.