Keşke benim şimdi sahip olduğum on yıllık evli bir kadının bakış açısını olduğu gibi size verebilseydim..
Aşkın ve sevginin kendisi , hayat için sevgililik için çok gerekli.. Su gibi hava gibi gerekli.. Yalnız iş evliliğe gelince yetmiyor işte.. Aynı evde olunca o evli kadın elinin altındaki garanti kadına dönüşüyor..
Özen yok empati yok.. Kaybederim korkusu yok.. Erkeklerin bi de şöyle bir lafları oluyor, en çok ona gıcık oluyorum: Sen böyle davrandığın için ben böyle söyledim/davrandım..
Yani kendi söylediklerimden de onun söylediklerinden de otomatik olarak hep ben sorumluyum.. Ne güzel iş değil mi???
Elinden geleni yapabilirsin yalnız şunu bil kimseyi değiştiremezsin.. En fazla biraz değişmiş gibi durur , evlilikten sonra da fabrika ayarlarına geri döner..
://
O günkü sorunu yazayım
Cuma gecesi nçbetçiydi,nöbeti olduğu zaman epey stresli oluyo.bende artık pek idare edemiyorum,kalbim öok kırıldı,tahammülüm azaldı çünkü
Ben onun bulunduğu şehre gidicem diye nöbetlerini değiştirmeye çalıştı,biçok kişiyi aradı,birini de değiştirdi
Sonra bana dediki..buraya gelince eşya fln bakrız,herşeyin en uygununa bakarız.
Bende herkes nasıl yapıyosa bizde öyle yaparız,ortalama bişey dedim
(Bana daha önce "marka takıntın vardı,defolu mala düştün,ne oldu" demişti. O zaman,kaliteden taviz vermiycem,yüce gönüllü olmaya gerek yok demiştim)
O yüzden en uygun olanını yaparız lafına yanaşmadım,içimize sindiği gibi diye direttim..
Konu çirkinleşti,tartıştık epey..
Sonra seni seviyorum diye msj atmış birsürü,şarkı göndermiş
Sabah gördüm,ama uzattım konuyu. Nöbetten çıkıp uyudu,uyanınca aradı
"Canım dışarı cıkıcam diyodun çık,bişeyler alcam diyodun,al" fln dedi. Bende artık içimden gelmiyo bu kadar sorundan sonra,tartışmaktan bıktım,bunaldım,yeter artık dedim.bitsin artık fln dedim,
böyle söyleme,iyi değilim,kriz geçiricem fln dedi. Sonra telefonu kırdı
Sonuç böyle