canım ben umursamamaya başladım, umursadıkça anlam yükledikçe onun haretlerine sözerine daha çok kafa yoruyorsun. benimkide kolay olmadı, senin gibi sorunun kaynağının farkındaydım ama kendimi engelleyemiyordum, ee bir taraftan da nişanlım iyice garip, huysuz tavırlar sergiliyordu, artık öyle bir hal almıştı ki ben en küçük şeyi beğenmesem adam sinileniyordu hemen, anladım ki tahammülü bitmiş.
şu kadar zaman önce oldu diyemem ama bir süredir böyle, mesela artık iş yerinde ondan hiç telefon beklemiyorum, eskiden arayp sormadgında kavga çıkıyordu, artık böyle bir beklentim olmadığı için bazen bende unutuyorum, aklıma bile gelmiyor, bu durum ikimizi de rahatlattı mesela. bir şey söyledim ve ters mi konuştu, hiç üstelemiyorum (çok sinirli değilsem, bazen taştığım oluyor tabii ama eskiye göre çok az), konuşmuyor mu hemen internete giriyorum kendime uğraş buluyorum, tv de maç mı izliyor gidiyorum evi yerleştiriyorum zaten düğn hazırlığı yapıyoruz işim çok, mesela bu akşam ben çok yorgunum seni eve bırakayım bende eve geçeyim dinleneyim dedi, "cuma cuma hemen eve gitmeyelim 1-2 saat dışarıda durur, erken döneriz evlere dedim" tamam olur dedi. eskiden olsa hemen peki der suratımı asar otururdum, bu adam beni sevmiyor mu cuma cuma eve mi gidilir hemen iş çıkışı diye, oda surat asmama kızar ve kavga çıkardı. ama artık üstüme alınmıyorum, adam yorgun ve dinlenmek istyor, bende çıkmak istediğimi söyledim ve kabul etti, kabul etmeseydide inan üzülmezdim.
ya işte sizin olaylarınızda böyle biliyorum, başkası okusa güler şunlara. yemeğe senden önce başlıyor diye sinirlenyorum diyorsunya, bizimkide yemeği biter bitmez kalkar balkona sigara içerdi, sonra ben küserdm, surat asardım ama ona göre ortada hiç sorun yok, diyorduki "ya işten çıkmışım, yemeğimizi yemişiz, şimdi niye kavga ediyoruz, sorun ne?" hep böyle derdi, şimdi kalkarsa sofradan dalga geçiyorum, takılıyorum ona "görgü kurallarını öğretcem sana" diye, oda gülüyor.yani onun hareketlerine anlam yüklemiyorum artık ve inan böyle bende çok rahatım.