yine reddettim, ağlıyorum...

fiyonk_

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
31 Temmuz 2009
2.923
13
0
Eskişehir
bir meslektaşımın tanıdığı benimle evlilik amaçlı görüşmek istediğini söyledi. o kişi telefonumu vermiş, konuştuk biraz. fotoğraf filan yolladı. =) ben yaşam tarzı bakımından uyuşmayacağımızı düşündüğüm için görüşmeyi reddettim. çünkü görüşüp sonra onu ümitlendirip sonra vazgeçirmekle uğraşmak istemedim. ama hâlâ arıyor ve duygu sömürüsü mü bilmiyorum artık, "tavırların ve sözlerin beni çok etkiledi, böyle bir duygu hissetmedim." vs deyip duruyor. beni öyle çok övdü ve yalnızlığından, keşkelerinden o kadar bahsetti ki, benim duygularımı dile getirdi sanki. telefonu kapatınca ağladım en son.

nolacak benim halim yaa... konuda tam bir soru yok ama yorumlarsınız belki diye açtım. okuyanlara teşekkürler.
 
tip olarak değil, ses tonu belki biraz. ama asıl anlattıkları sanki dert ortağımmış gibi oldu bi an. bi de çok üzüldüm filan dedi, kendimi reddedilen erkek yerine de koyup üzülürüm ben, off ben.
 
senınle aynı şeyleri yaşadığı için sen ona yakın bulmuşsun sadece senı etkilememş bence :) başlama derim ama sen bilirsin cnm :hulya:
 
tip olarak değil, ses tonu belki biraz. ama asıl anlattıkları sanki dert ortağımmış gibi oldu bi an. bi de çok üzüldüm filan dedi, kendimi reddedilen erkek yerine de koyup üzülürüm ben, off ben.

hiç üzülme...
prensini bulmak için bunların hepsi.
reddeden o da olabilirdi.
bu işler böyle.
 
Aglama canım boşuna..:kedi: zaten kaderinde ne varsa o olur..!:teselli:
 
unutma kendine dert ortağı deil sevgili&eş arıyosun, insan bazen üzülüyo ama napalım hayat böyle...
 
haklısınız ama gelenleri reddediyorum, çevrem sürekli evlenmem konusunda baskı yapıyor, ailem rahatlardı bu konuda artık onalr da başladılar, annem özellikle yalnız kalmamdan korkuyor çaktırmamaya çalışsa da. akrabalarım bu özelliklerde birinin evlenmemesi çok garip gibi şeyler diyorlar, komşularım acıyarak bakıyorlar, yapayalnız lafını duyuyorum hep.

sanırım" evde kalmak" böyle bir şeymiş.

ve işin kötüsü, yaşadıklarımdan dolayı hiçkimseye güvenemiyorum, duygularım adeta yok oldu, ne zaman aşık olsam inanaılmaz ölçüde bir yıkıntı haline dönüştüm. zor toparlanan biriyim ve şimdi kimseye yer açamıyorum hayatımda.

sevmeden de evlilik olmaz diyorum olur diyenler oluyor. yukarıya havale ediyorum ama konu sürekli ısıtılıp önüme geliyor.
 
Mutsuz bir evliliktense "evde kalma "tabiri yeğdir:1closedeyes:
Elektrik alamdıysanız uzatmanın alemi yok
Bu hayat sizin,başkalarının isteklerine göre harekete demezsiniz
Reddedilseniz ağlayın diyeceğim de ,sşz reddeden tarafmışsınız
Bunun keyfini çıakrtın bence :1closedeyes:
 

5 Parmağın 5 i bir mi ki, insanlara aynı güvensizlikle yaklaşıyorsun?:umursamaz:
İlla evleneceksin diye bir şey yok, ama yalnızlık Allah'a mahsus... a.s
Birini sevip evlenmen için önce onlarla tanışman ve güven duygusunu hissettirmelerine izin vermen lazım... :1closedeyes:
Bu dediklerim de kaçarak olmaz... lmaz:
Korkularınla yüzleş! yerimseniben
Şu dünyada herkesin bir eşi var, yalnızca senin cesaretli olman lazım tanıma konusunda. opuyorumnanaktan
Unutma bir insanda cesaretin 'c'si yoksa esaretin tamamı vardır. :lepi:
Yalnızlığın seni esir almasına müsaade etme! sengözlerimebaksanab
 
yaş kaç ayıptır sorması? bütün herkesin üstünüze gelmesini çok saçma buldum. yanında annesi babası olan birine yapayalnız denmez bi kere.
 
evlilik laf olsun diye millet sussun diye yapılacak bir şey değil..
kimi 20sinde evlenir kimi 40inda..
ne zaman nerede doğru insanı bulacağımızı bilemeyiz..
cevre baskısı..ooof su cevre baskısı..
bugün sevmediğin biriyle evlendiğinde de yanında olacak mı o cevre?
sen üzüldüğün için üzülecek mı?
sanmıyorum..4 duvar arasında yaşadığını bir sen bileceksin..
o yüzden bu seslere kulaklarını tıkaman lazım..
sevdiğini mutlaka bulacağına inanıyorum..
 

keyfini çıkarmak başlarda belki oluyordu ama artık can sıkıcı her şey.

çocuk istiyor deli gibi zaten adam. her geleneksel muhabbet çocuğa geliyor ve ben bu konuda kararlıyım. neyse. zaten etkilenmedim.

ısrar etti etti sonunda sustu bugün ses yok nihayet.




güven çok önemli haklısın buna izin vermem lazım. öyle çok da paranoyak bi halde değilim aslında. ancak karşı cinse güvenim kalmadı genel olarak kadınalarda var bu. buraya kadar normal de, ilişkinin sonunun mutlu olabileceğine dair inanç eksikliğim var. asıl sorunum bu. yani ilişkiye başlamak, etkilemek vs değil derdim, sonunda zaten olmayacak diye düşünüyorum. bozulacak nasılsa.


yaş kaç ayıptır sorması? bütün herkesin üstünüze gelmesini çok saçma buldum. yanında annesi babası olan birine yapayalnız denmez bi kere.

yaşım 31 ailem sürekli yanımda değil. yapayalnızlık şöyle, ben her işimi kendim yaparım, her yere kendim koştururum, bunları güç olarak görüyordum ama insanlar öyle değerlendirmiyorlar. önemli değil söylenenler diyebiliriz belki ama etkili.
 

dediklerinin hepsi doğru.

bir şeyler kaçırıyorum hissi doğal olarak oluşuyor ve denilenlere zaman zaman daha fazla kulak kabartıyorum belki de.

umarım vardır seveceğim birisiii. sempatiksalakcinni
 

Sen ilişkinin başından kendini negatif yüklüyorsun.
Olmayacak diye...
Bunca olumsuz tavırlar, negatif elektrikle sürekli söylediğin sona kendini ve karşındaki insanı kendin sürüklüyorsun...
Olumlu olmayı dene, hevesini kıracak şeyler oldukça gene ve gene...
Eminim ki mutlu son denilen 'evlilik' mertebesinde sana uygun eş olacak kişiyi ancak böyle belirleye bilirsin. :sm_confused:
Her şeyi kontrol altında tutmaya da çalışma.
Bırak rüzgar seni yönlendirsin kim bilir, sürprizlerin nerede ve ne zaman çıkacağı belli olmaz...
Zaten böyle olacak diye başlayacaksan başlama zaten emeğine yazık...
O kişinin de senin de...
Ne verirsen onu alırsın...
Şüpheyle bakma artık hayata.
 
bilinçaltımı boşaltmam lazım dediklerini yapabilmem için. yaşananları unutmam lazım. kendimi, aklımı çöplüğe dönüştürmemem lazım.

bunu nasıl yaparım peki? psikolağa mı gitsem?
 
dediklerinin hepsi doğru.

bir şeyler kaçırıyorum hissi doğal olarak oluşuyor ve denilenlere zaman zaman daha fazla kulak kabartıyorum belki de.

umarım vardır seveceğim birisiii. sempatiksalakcinni

HayyaL in de dedıgı gıbı..ustunden negatıflıgını at ılk once..bu ınsanların sana yaklasmasını zorlastırır..
ınan bulacagına..
kulagını hııııııc kabartma o soylenen bos laflara..bırak kım ne derse desın..
bu senın hayatın..ıster evlenırsın ıster evlenmezsın..
evlenmemıs bayan da cok,oh hemde nasıl da mutlular..
senın hayatın bu bunu unutma..ama bugun evlenırsın ama 5 yıl sonra..bu senın bılecegın ıs..


not:negatıflıgını at ustundeeeeeen yerimseniben
 
bilinçaltımı boşaltmam lazım dediklerini yapabilmem için. yaşananları unutmam lazım. kendimi, aklımı çöplüğe dönüştürmemem lazım.

bunu nasıl yaparım peki? psikolağa mı gitsem?

gecmıste yasadıgın bır ılıskıyse senı bu duruma getıren..
bunun ustesınden tek basına da kalkabılecegıne ınanıyorum..
gecmıste ne yasadıysan yasandı ve bıttı..ama dogru ama yanlıs..ama hata dersın yasadıgına ama ders..nasıl sıfatlandırmak ıstersen o sekılde sıfatlandır..
bır cok bayanın gecmısde yasadıgı,mutsuz bır ılıskısı vardır dıye tahmın edıyorum..
benım var mesela..
ve uzunca bır sure kımseyı sokmadım hayatıma,dısarıya bıle cıkmamıstım,kendımı soyutlamıstım resmen..2 senem bu yuzden cope gıttı..sımdı bı tarafımıda yırtsam asla gerı getıremeyecegım 2 guzelım senem..degdı mı?tabııkıde hayır..ama unuttun mu?ustesınden geldın mı?evet...ama ustesınden gelmem ıcın 2 senemı heba etmesem de olurmus onu anladım..kendı kendıme konustum hep..bu sana ders olsun dedım bunu yasaman lazımmıs ve yasadın,bıttı..sımdı onune bak dedım..sureklı kendı kendıme..ve suan donup baktıgımda,sankı o gunlerı yasayan ben degılım..
ve ne zaman kı eskı halıme dondum,o zaman karsıma bır suru kısı cıkmaya basladı..sankı hepsı benım kendımı gelmemı beklıyormus gıbı bır bır ortaya cıktılar...
o yuzden dıyorum ya ustunden negatıflıgı attıgın an zaten gerısı corap sokugu gıbı gelıyor..
psıkolojık destekte alabılırsın bu surecte..ama ben kendınde halledebılırsın dıye dusunuyorum..
yorumlarından yola cıkarak konusursam eger; gayet guclu ve ayakları yere saglam basan bırıne benzıyorsun...bu yuzden kendınde halledebılırsın ıcındekı problemı..
 
bilinçaltımı boşaltmam lazım dediklerini yapabilmem için. yaşananları unutmam lazım. kendimi, aklımı çöplüğe dönüştürmemem lazım.

bunu nasıl yaparım peki? psikolağa mı gitsem?

Yaşananları unut demiyorum...
Asla unutma, çünkü onlar ileri zamanda senin yol göstericin olacak.
Çünkü yaşadıkların şu an kişiliğini ve tavırlarını belirleyen ve yönlendiren kilometre taşları...
Yapman gereken bunları sürekli kendine tekrar etmekten vazgeçmen...
Sadece mazide seni üzen ama güçlendiren ders verici ögeler olsun yaşadığın tatsızlıklar.
Şunu tekrar et kendine: 'Öldürmeyen acı güçlendirir.'
Yaşadıkların seni güçsüzleştirmesin, aksine her yaşadığın tatsız anı seni güçlendirsin hayata karşı.
İnsanlara hemen güven demiyorum, hele bu devirde.
Ama onlar sana güven vermeye çalıştıkça, yaklaşmaya samimi olmaya çalıştıkça kendinden itme onları.
Bunu belki sen kendine anlatmakta ve kabul etmekte güçlük çekebilirsin, bu bakımdan psikologa gitmen olumlu olabilir.
Yalnızca şunu bilmeni isterim:
Çözüm tam da senin beyninde, uzakta arama onu... yerimseniben
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…