of kızlar of. kafama göre adam bulamıyorum, bütün şartlarım uygun ama aradığım insan mevcut değil. çok fazla kriterim de yok inanın, olmuyor. beklemiyorum da artık.
tamamen kendime ait bir hayat kursam farklı mı olur acaba diyorum. bi erkeğe "sığınmaya" ihtiyaç duyacağımı söylüyor etrafımdakiler yalnız olsam bir şehirde vs. buna da inanasım gelmiyor.
her neyse, yıllar akıp gidiyor, birinin hayatına girmem ve hayatıma onu almam imkansızlaşıyor. zaten erkeklere güven sıfır. çok öfkeliyim bu konularda.
sadece yaşayıp gidiyorum. beklemek kelimesi benim için anlamını yitirdi. söylenenlerden, söyleyenlerden nefret ediyorum.
dediğim gibi sadece yaşayıp gidiyorum. zaman daha da hızla aksın istiyorum.
haklısınız ama gelenleri reddediyorum, çevrem sürekli evlenmem konusunda baskı yapıyor, ailem rahatlardı bu konuda artık onalr da başladılar, annem özellikle yalnız kalmamdan korkuyor çaktırmamaya çalışsa da. akrabalarım bu özelliklerde birinin evlenmemesi çok garip gibi şeyler diyorlar, komşularım acıyarak bakıyorlar, yapayalnız lafını duyuyorum hep.
sanırım" evde kalmak" böyle bir şeymiş.
ve işin kötüsü, yaşadıklarımdan dolayı hiçkimseye güvenemiyorum, duygularım adeta yok oldu, ne zaman aşık olsam inanaılmaz ölçüde bir yıkıntı haline dönüştüm. zor toparlanan biriyim ve şimdi kimseye yer açamıyorum hayatımda.
sevmeden de evlilik olmaz diyorum olur diyenler oluyor. yukarıya havale ediyorum ama konu sürekli ısıtılıp önüme geliyor.
biraz saygılı olabilecek misiniz?
diğer konuda yalnızlık güzel bir hediyedir dedim yalnız kal o zaman dediniz, şimdi de çok eski bir konumu gündeme getirerek kendinizce beni acıtmak istiyorsunuz. artk bir şey demiyorum size.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?