Dün eşimle tartıştık yine... O kadar çok ağladım ki gözlerim hala şiş ve yorgun
Sebep ne derseniz yine her zamanki gibi pek sebep yok gibi görünüyor
4-5 gündür grip belasıyla uğraşıyorum ve fena haldeyim
Eşim gribin ilk günü doktora gidelim dedi bende hamile olduğum için ve ilaç kullanmak istemediğim için ve kendimi biraz daha iyi hissettiğim için doktor ne yapabilirki şimdilik iyiyim dedim
Evde kendi kendime ıhlamurlar,tropikal meyveler,minuset,viks falan yaptım daha önceden doktorun verdiği...fakat iyileşmek ne mümkün aksine daha beter oldum
Eşim de hastalanınca doktora gitmenin gerekliliğine pek inanmaz ilk gün teklif etti ama sırf ben sonradan konuşmayayım diye çünkü hep tartışma konusu olmuştur bu.Hastayım doktora bile götürmüyorsun diye...Doktora gitmek için ya acil kalp krizi geçirmem lazım yada allah korusun daha beter hastalıklar olması lazım..düşünün bir gün evde 10 dak baygın yatmışım da doktora götürmemiş evde kendisi tokat ve kolonya yöntemiyle ayıltmaya çalışmış
Neyse lafı uzatmayayım sabah uyandık çok kötü hissediyorum kendimi eşime kahvaltıyı sen hazırlar mısın dedim o da çok istekli degil tamam dedi kalktı ama eşim hayatta kendi isteğiyle bu işi yapmaz neyse kalktı bişeyler hazırladı benimde sesim çıkmıyor seslendim odadn duymadı..odaya gelince " ya duymuyorsun beni" dedim vay sen misin bunu diyen " hem kahvaltı haazırlıyorum hem seni mi duyacağım bagırsan ölür müsün" vs vs...neyse sonra ben ağlayarak kahvaltı masasına oturdum tabi o çatalı fırlatıp masaya kalktı bende yanına gittim sen yemezsen bende yemem oturduk kahvaltı yaptık boğazımda dizile dizile.Duş aldım biraz rahatlarım diye ne mümkün daha kötü oldum gözlerim yanıyor açamıyorum...ben sataştım buna vay sen beni doktora hiç götürmüyorsun hiç mi düşünmüyorsun hadi beni düşünmüyorsun bebeğimizi de düşünmüyorsun vs vs...o bana ben ona nasıl bağırıyoruz konu komşu yine bizi dinledi benim de akıllanacağım yok yani ne var sus git yat odada karşılık niye veriyorsun
bu da bana söylemiş doktoru da ben reddetmişim de ya demekki reddettim ilk gün diye ölsem götürmeyeck.yatağıma uzanıp ağla ağla uyuya kalmışım.akşam üzeri 5 te geldi yanıma gönlümü almaya çalıştı ben içimden gelmeyerek de olsa uzatmayım diye güldüm ettim barıştık.Sonra babası eşimi aradı sessiz sakin konuştu bişeyler istiyordu ama çakmadım ama şüphelendim.sesimi çıkarmadım.babasına da arabayı vermiş gezsin dolaşsın diye,bende pek haz etmem bu durumdan.Eşin evde hasta bide hamileyim belki sancım tutacak sen niye biraz düşünceli davranmıyorsun diye bi tartışma daha.demek beni doktora o yüzden götürmek istememiş bugün sonuçta biz tartıştık sırf doktora götürmüyorsun diye hala bi aktiflik yok hadi götüreyim diye.bi de ben sormasam arabanın anahtarı nerde diye hiç söylemiyor bile babama verdim diye.Zaten ayda yılda bir vermiş de burnundan getirmişim.Sorun verip vermemesi de değil bana bi kere bile arabayı vermedi araba kullanmayı biliyorum ama beyimiz bana güvenip de vermiyor arabanın bütün masraflarını beraber çekiyoruz ama bi de demz mi o arabayı sen almadın hesap soramazsın iyi o zaman dedim ben almadıysam ben niye kaskosudur sigortasıdır şudur budur benden talep ediyorsun benim hiç işime yaramayacaksa gerek yok.bi borç ödüyor mesela maaşı yetmiyor yine ben ödüyorum hiç alakam olmadığı halde.yani evlilik bu değil midir sen ben mi var yani ben bu evde hiç bişeyi benim diye kabullenemeyecek miyim...eve bile ısınamadım 3 yıl oldu evleneli ama benim evim diyemiyorum.Ben aldım lafı yapıyor ama arabanın kredisini yine beraber ödedik.kendi aileme bile saygım yokmuş ben ne biçim evlatmışım lafı oralara getirdi.ailemle bi konuda tartışsam bu bişekilde önüme sunuluyor bana hak veriyor gibi görünür,hatta beni bi güzel çaktırmadan doldurur ben kafaya takıp bunu bişekilde aileye yansıtırım sonradan da işte böyle konuşur.Ben onun ailesi hakkında bişey desem bu tartışma konusu olur muhakkak.Benim aileme verdiğim 3 kuruşun lafı olur ama kayınvalideme benden habersiz verirde verir.ki bebeğimiz olacak bişeyini görmedik diğer toruna herşey yapılır bizimkine hiç bişey yok.Zoruma gidiyor artık ya..
Kalktım yine ben gönlünü aldım barıştık ama hiç mutlu hissetmiyorum bugün kendimi.Ben artık bankaya da gitmiyorum iznime ayrıldım.işe giderken öptü ben uyuyordum sende beni öp dedi ama o kadar üzgün hissediyordum ki kendimi pek istekli davranmadım "aşkım biz barıştık ya küs değiliz ki" dedi ama işte maalesef hemen atamıyorum içimdekileri...öptüm ama kalbim hala kırık...belki kimse bişey anlamadı yazdıklarımdan..belki ben suçluyum...ama kırıldım işte...en çok kırıldığım şey de en ufak bi tartışma da sebebin ne oldugunu bütün komşular dinliyor...bağırarak herşeyi tekrar anlatıyor resmen...ne zaman tartışmıyoruz ne güzel diye içimden geçirsem tartışıyoruz...dün tartıştık ondan önceki gün yan apartmandan tartışıyorlar eşim tvnin sesini kıstı falanca yine eşine bağırıyor diye..kendisi bile ayıplıyor birilerini öyle duydugu zaman ama en ufak bişeyde herkes de aynı şekilde bizi dinliyor farkında değil..ve ne zaman birilerini dinlesek başımıza geliyor hemen ertesi gün biz kavga ediyoruz
Sebep ne derseniz yine her zamanki gibi pek sebep yok gibi görünüyor
4-5 gündür grip belasıyla uğraşıyorum ve fena haldeyim
Eşim gribin ilk günü doktora gidelim dedi bende hamile olduğum için ve ilaç kullanmak istemediğim için ve kendimi biraz daha iyi hissettiğim için doktor ne yapabilirki şimdilik iyiyim dedim
Evde kendi kendime ıhlamurlar,tropikal meyveler,minuset,viks falan yaptım daha önceden doktorun verdiği...fakat iyileşmek ne mümkün aksine daha beter oldum
Eşim de hastalanınca doktora gitmenin gerekliliğine pek inanmaz ilk gün teklif etti ama sırf ben sonradan konuşmayayım diye çünkü hep tartışma konusu olmuştur bu.Hastayım doktora bile götürmüyorsun diye...Doktora gitmek için ya acil kalp krizi geçirmem lazım yada allah korusun daha beter hastalıklar olması lazım..düşünün bir gün evde 10 dak baygın yatmışım da doktora götürmemiş evde kendisi tokat ve kolonya yöntemiyle ayıltmaya çalışmış
Neyse lafı uzatmayayım sabah uyandık çok kötü hissediyorum kendimi eşime kahvaltıyı sen hazırlar mısın dedim o da çok istekli degil tamam dedi kalktı ama eşim hayatta kendi isteğiyle bu işi yapmaz neyse kalktı bişeyler hazırladı benimde sesim çıkmıyor seslendim odadn duymadı..odaya gelince " ya duymuyorsun beni" dedim vay sen misin bunu diyen " hem kahvaltı haazırlıyorum hem seni mi duyacağım bagırsan ölür müsün" vs vs...neyse sonra ben ağlayarak kahvaltı masasına oturdum tabi o çatalı fırlatıp masaya kalktı bende yanına gittim sen yemezsen bende yemem oturduk kahvaltı yaptık boğazımda dizile dizile.Duş aldım biraz rahatlarım diye ne mümkün daha kötü oldum gözlerim yanıyor açamıyorum...ben sataştım buna vay sen beni doktora hiç götürmüyorsun hiç mi düşünmüyorsun hadi beni düşünmüyorsun bebeğimizi de düşünmüyorsun vs vs...o bana ben ona nasıl bağırıyoruz konu komşu yine bizi dinledi benim de akıllanacağım yok yani ne var sus git yat odada karşılık niye veriyorsun
bu da bana söylemiş doktoru da ben reddetmişim de ya demekki reddettim ilk gün diye ölsem götürmeyeck.yatağıma uzanıp ağla ağla uyuya kalmışım.akşam üzeri 5 te geldi yanıma gönlümü almaya çalıştı ben içimden gelmeyerek de olsa uzatmayım diye güldüm ettim barıştık.Sonra babası eşimi aradı sessiz sakin konuştu bişeyler istiyordu ama çakmadım ama şüphelendim.sesimi çıkarmadım.babasına da arabayı vermiş gezsin dolaşsın diye,bende pek haz etmem bu durumdan.Eşin evde hasta bide hamileyim belki sancım tutacak sen niye biraz düşünceli davranmıyorsun diye bi tartışma daha.demek beni doktora o yüzden götürmek istememiş bugün sonuçta biz tartıştık sırf doktora götürmüyorsun diye hala bi aktiflik yok hadi götüreyim diye.bi de ben sormasam arabanın anahtarı nerde diye hiç söylemiyor bile babama verdim diye.Zaten ayda yılda bir vermiş de burnundan getirmişim.Sorun verip vermemesi de değil bana bi kere bile arabayı vermedi araba kullanmayı biliyorum ama beyimiz bana güvenip de vermiyor arabanın bütün masraflarını beraber çekiyoruz ama bi de demz mi o arabayı sen almadın hesap soramazsın iyi o zaman dedim ben almadıysam ben niye kaskosudur sigortasıdır şudur budur benden talep ediyorsun benim hiç işime yaramayacaksa gerek yok.bi borç ödüyor mesela maaşı yetmiyor yine ben ödüyorum hiç alakam olmadığı halde.yani evlilik bu değil midir sen ben mi var yani ben bu evde hiç bişeyi benim diye kabullenemeyecek miyim...eve bile ısınamadım 3 yıl oldu evleneli ama benim evim diyemiyorum.Ben aldım lafı yapıyor ama arabanın kredisini yine beraber ödedik.kendi aileme bile saygım yokmuş ben ne biçim evlatmışım lafı oralara getirdi.ailemle bi konuda tartışsam bu bişekilde önüme sunuluyor bana hak veriyor gibi görünür,hatta beni bi güzel çaktırmadan doldurur ben kafaya takıp bunu bişekilde aileye yansıtırım sonradan da işte böyle konuşur.Ben onun ailesi hakkında bişey desem bu tartışma konusu olur muhakkak.Benim aileme verdiğim 3 kuruşun lafı olur ama kayınvalideme benden habersiz verirde verir.ki bebeğimiz olacak bişeyini görmedik diğer toruna herşey yapılır bizimkine hiç bişey yok.Zoruma gidiyor artık ya..Kalktım yine ben gönlünü aldım barıştık ama hiç mutlu hissetmiyorum bugün kendimi.Ben artık bankaya da gitmiyorum iznime ayrıldım.işe giderken öptü ben uyuyordum sende beni öp dedi ama o kadar üzgün hissediyordum ki kendimi pek istekli davranmadım "aşkım biz barıştık ya küs değiliz ki" dedi ama işte maalesef hemen atamıyorum içimdekileri...öptüm ama kalbim hala kırık...belki kimse bişey anlamadı yazdıklarımdan..belki ben suçluyum...ama kırıldım işte...en çok kırıldığım şey de en ufak bi tartışma da sebebin ne oldugunu bütün komşular dinliyor...bağırarak herşeyi tekrar anlatıyor resmen...ne zaman tartışmıyoruz ne güzel diye içimden geçirsem tartışıyoruz...dün tartıştık ondan önceki gün yan apartmandan tartışıyorlar eşim tvnin sesini kıstı falanca yine eşine bağırıyor diye..kendisi bile ayıplıyor birilerini öyle duydugu zaman ama en ufak bişeyde herkes de aynı şekilde bizi dinliyor farkında değil..ve ne zaman birilerini dinlesek başımıza geliyor hemen ertesi gün biz kavga ediyoruz
