yine, yeniden.

turuncupijama .!.:

size bir tükenmişlik hikayesi anlatmaya geldim.
20 gün once doğum yaptım.
3 numara kızımız dünyaya geldi
(3.5 ve 1.5 yaş iki oğlan ardından)
doğumdan 15 gün önce bakıcımız gitti,
yenisine çocuklar tam alışamadan doğum oldu, doğumdan 5 gün sonra da eşim bedelli askerlik dolayısı ile gitmek zorunda kaldı

(tüm tsk personeli yakınlarından özür diliyorum, adına askerlik demişler, biliyorum 20 gün alt tarafı.)

yeni bebek, kıskanç iki abi, yeni yardımcı, yeni doğum yapmış ben, eksik baba ile bugün 18. günü tamamladık.

ama sanırım bir 18 ay gibi geldi.
her şey yolunda sezaryen doğum.
önceki 2 doğum gibi rahat toparlanan ben.
başımda bekleyen beni yiyip bitiren anne/kayınvalide yok. ara ara gelip yokladılar o kadar.
ama çocuklarla tükendim.
nasıl davranacağımı şaşırdım.

eşimle bugüne kadar ebeveynliği hep takım olarak yürüttük.

ben yemeğini yedirdiysem o banyosunu yaptırdı, o dışarı çıkardıysa ben oyun oynadım, ben kitap okuduysam o uyuttu.

genelde kuralları eşim koydu, ben biraz daha esnek olan taraftım. çocuklar üzerinde otoritem zayıf. ama güçlü olmasına da hiç ihtiyacım olmamıştı.

az önce çocukları uyuttuktan sonra duş almak için banyoya girdim.
aynada yüzüm yabancı geldi. uykusuzluk, gerginlik, kansızlık, yorgunluk,düşünceli hal, her şey birbirine karışmış.
son 4-5 gün.
çok şey istemiyorum,
biraz daha sabır.
gece uykusuna çocukları yatıracağım diye gün boyu gerilmemek.
gece boyu sürekli bir o odaya bir bu odaya gitmek zorunda kalmamak.
gün boyu çocukları mutlu edeyim, bugün ne yapsak diye düşünmemek...
kalıcı bir hasar olmadan şu dönemi atlatmak.
geçer di mi?
ah bir de şu kayan yüzüm gözüm düzelecek mi :))

he bir de sakin olun şampiyonlar, lohusa depresyonunda falan değilim :))
(inkar kaçıncı aşamaydı? :) )

Genişletmek için tıkla...

uzumbugusu .!.:

3 cocuk annesi ve esi hic yardimci olmayan biri olarak biz ne yapalim demeye geldim.
Sanslisiniz yine birkac gun sonra esiniz gelince toparlarsiniz.sirtinizi dayayacaginiz bir kocaniz var.
Benim suan cocuklarlardan ikisi hasta ve benimde bogazlarim acimaya baslamisti.ilerlemesin diye hemen antibiyotige basladim ki ilac icmekten nefret ederim.ama biliyorumki hasta olsamda hersey bana kalacak o yuzden basimin caresine bakmaya calisiyorum.
Beterin beteri var yani.Allah kolaylik versin gecer bu gunlerde ...

Genişletmek için tıkla...

tontriko .!.:

Baslamadan antibiyotik almak mi? Antibiyotik ne icin kullanilmasi gerekiyo bi fikrin var mi arkadasim?

Genişletmek için tıkla...

uzumbugusu .!.:

Biliyorum ama yapacak birsey yok.yataga dusersem iki gun kafadan iptal olurum.uc cocuk icin hic iyi olmaz.okullarda tatil oluyo evde ac susuz kalirlar
Zor yutkunuyodum evdede vardi basladim icmeye.ki dedigim gibi hiiiic sevmem nefret ederim ilac icmekten.Bu gunlerde gecer elbet Allah kimseye muhtac etmesin

Genişletmek için tıkla...

Limonsuzcay .!.:

Bizimkilerin yaşlarının arası hemen hemen aynı. Sizi iyi anlayan biri olarak diyorum ki çocuk sevmediğiniz için değil de yorgunluk ve eşinizin yardım etmemesinden dolayı gelen bıkkınlıkla öyle düşünüyorsunuz büyük ihtimalle :)
Benim tanıdığım D Deve tabani yardım etmeyen kocanın alnını karışlarhele bi bu çocukları büyütmeye yardımcı ol, performansına göre üçüncü çocuğu düşünürüm bile diyebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

uzumbugusu .!.:

3 cocuk annesi ve esi hic yardimci olmayan biri olarak biz ne yapalim demeye geldim.
Sanslisiniz yine birkac gun sonra esiniz gelince toparlarsiniz.sirtinizi dayayacaginiz bir kocaniz var.
Benim suan cocuklarlardan ikisi hasta ve benimde bogazlarim acimaya baslamisti.ilerlemesin diye hemen antibiyotige basladim ki ilac icmekten nefret ederim.ama biliyorumki hasta olsamda hersey bana kalacak o yuzden basimin caresine bakmaya calisiyorum.
Beterin beteri var yani.Allah kolaylik versin gecer bu gunlerde ...

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

size bir tükenmişlik hikayesi anlatmaya geldim.
20 gün once doğum yaptım.
3 numara kızımız dünyaya geldi
(3.5 ve 1.5 yaş iki oğlan ardından)
doğumdan 15 gün önce bakıcımız gitti,
yenisine çocuklar tam alışamadan doğum oldu, doğumdan 5 gün sonra da eşim bedelli askerlik dolayısı ile gitmek zorunda kaldı

(tüm tsk personeli yakınlarından özür diliyorum, adına askerlik demişler, biliyorum 20 gün alt tarafı.)

yeni bebek, kıskanç iki abi, yeni yardımcı, yeni doğum yapmış ben, eksik baba ile bugün 18. günü tamamladık.

ama sanırım bir 18 ay gibi geldi.
her şey yolunda sezaryen doğum.
önceki 2 doğum gibi rahat toparlanan ben.
başımda bekleyen beni yiyip bitiren anne/kayınvalide yok. ara ara gelip yokladılar o kadar.
ama çocuklarla tükendim.
nasıl davranacağımı şaşırdım.

eşimle bugüne kadar ebeveynliği hep takım olarak yürüttük.

ben yemeğini yedirdiysem o banyosunu yaptırdı, o dışarı çıkardıysa ben oyun oynadım, ben kitap okuduysam o uyuttu.

genelde kuralları eşim koydu, ben biraz daha esnek olan taraftım. çocuklar üzerinde otoritem zayıf. ama güçlü olmasına da hiç ihtiyacım olmamıştı.

az önce çocukları uyuttuktan sonra duş almak için banyoya girdim.
aynada yüzüm yabancı geldi. uykusuzluk, gerginlik, kansızlık, yorgunluk,düşünceli hal, her şey birbirine karışmış.
son 4-5 gün.
çok şey istemiyorum,
biraz daha sabır.
gece uykusuna çocukları yatıracağım diye gün boyu gerilmemek.
gece boyu sürekli bir o odaya bir bu odaya gitmek zorunda kalmamak.
gün boyu çocukları mutlu edeyim, bugün ne yapsak diye düşünmemek...
kalıcı bir hasar olmadan şu dönemi atlatmak.
geçer di mi?
ah bir de şu kayan yüzüm gözüm düzelecek mi :))

he bir de sakin olun şampiyonlar, lohusa depresyonunda falan değilim :))
(inkar kaçıncı aşamaydı? :) )

Genişletmek için tıkla...

BEGONFiL .!.:

Esim iste ben evde olunca ve adam yorgun gelince cokta bisey diyemiyorum :)

Genişletmek için tıkla...

Renklihatun .!.:

ben anlamiyorum iste bunu vede sinir oluyorum boyle kocalara yapmayi cok iyi.biliyorlar ama eee bakmaya gelince neden bu duyarsizlik bir anneyi hasta olduğunda cocuklarim perisan olur diye bu duruma itmek cok cok kötu kabul edilir birsey degil bir cocuk dunyaya geliyorsa anne nasil sorunluk aliyorsa babada almali ama yok iste malesef yok

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

eylül’de ikisi bir mantıklı olan gerçekten. ama ortanca ile az vakit geçirdim gibi hisseder miyim o zamanda şimdiki gibi bilemedim :) neyseki daha var, biraz daha aklım başıma gelir o zamana :))

Genişletmek için tıkla...

Bana kalırsa daha bile kaliteli zaman geçirirsiniz hepsiyle, 3 çocuk büyütmedim ama büyütenlerden gördüğüm, ilk çocuk okula yollanıp ortanca evde kalınca büyük dışlanmışlık hissi yaşıyor, ortanca bebekle ilgilenen annesine daha düşkün hale gelip paçasından hiç ayrılmıyor, hiç olmayan huylar geliştiriyor, şimdi ikisi beraber oynuyorlar, güreşiyorlar ama büyük okula giderse ortanca enerjisini atacak kimseyi bulamayacak, bu sefer sizin ilgilenmenizi isteyecek.

Daha zaman var nasılsa, iyice ölçüp tartarsınız

turuncupijama .!.:

teşekkür ederim :)
kreşe giden henüz yok. bazı durumlardan iki şehirde yaşıyorduk, tam yerleşik bir duzen yoktu. sonra doğum yaklaşmış oldu. 3.5 yaşa ikinci donem niyetliydim, şimdi de evi taşımak istiyoruz, böyle de ufak tefek ayrıntılar var. aslında tam yazsam, hayatının nasıl bir dönemi bir insan her şeyi ayni ana nasıl denk getirir dersin :))

Genişletmek için tıkla...

turuncupijama .!.:

hoşbulduk noop:)
adam kendisini böyle beklediğimi bilse, asıl askerlik burada diye gelmeyecek :)
büyüdükleri görüntüyü hayal etmek iyi geliyor ne yalan söyleyeyim.
8-6-4.5 yaşlarında çocuklarla kampa falan gidiyoruz, diye düşününce bir gülümsüyorum.
ote yandan o zamana kadar yaşlanmış olmam diye umuyorum :)

Genişletmek için tıkla...

idrakyollariiltihabi .!.:

Enee gelmiş üçüncü bebe gözün aydın turuncu. Valla okurken benim gözüm seğirdi, kalp atışlarım hızlandı. Benim bebe çok zor bir çocuk olduğu için mi bilmiyorum, dehşete kapıldım bir an :)

Az kalmış eşinin gelmesine az daha sabır. Bakıcı da varmış bir şekilde halledersin inanıyorum ben :)

Genişletmek için tıkla...