Yalnız kalacağım korkusu yaşayacak yaşta değilsiniz. Ama bence bu korkuyu duymanız size yardımcı olabilir. Şöyle söyleyeyim ben sizin yaşlarınızda çok rahattım elbet anlaşacağım biri nasipte varsa çıkar evlenirim diye düşünüyordum. Ama yanlış kişilere emek verme, belki de doğru olabilecek kişilere bir şekilde ısınamamam, şehir değişikliği, pandemi, iş yoğunluğu falan derken 38 oldum.
Önceki mesajlarınızı da biraz okudum. Şimdi sizin düşünce ve kaygılara sahibim. İşim, boş zamanım, gezmem, arkadaşlarım vs bazen çok boş geliyor. İnsan hep sahip olmadığı ile üzüyor kendini. Keşke öncesinde daha çok dert etseydim, daha çok dua etseydim diye düşünüyorum.
Kardeşlerim var ama hepsi kendi derdinde, ailesi ile. Arkadaşlarım da çok ama onların da hepsi kendi meşguliyetinde. Bir noktada insan özellikle de bu tür tatil zamanlarında yalnız kalıyor.
İlişki deneyimlerinizden öğrendikleriniz size ders olsun. Çevreye karşı gözünüz, kalbiniz açık olsun. Hiç yaşım geçti gibi düşünmeyin. En evlenilesi yaşlar 31-32 yaşlar. Keşke o yaşlara şimdiki aklımla geri dönebilsem ben de.