- 8 Ekim 2010
- 864
- 183
- 323
- 38
- Konu Sahibi siyahbeyazbilgisayar
- #1
arkadaşlar yahu işin içinden çıkamıyorum.
aslında neşeli aşırı ciddi olmayan biriyim.genelde mantıklı davranmaya çalışırım herşeyi mantığımdan geçirmeye çalışırım. ama duygusalımdırda.herkesin yanında kolay ağlayamam. ama takıntılıyım sanırım en ufak bişeyi büyütüp kafama takarım o meseleyi halledene kadar da başka bişeye odaklanamam.
yardım edin bi yol gösterin. şu an sınava hazırlanıyorum kpss ye az zaman kaldı yani az dediysem 5 ay ama 90 filan almam lazım. ama günlük hayattki saçma sapan olaylar yüzünden motive olamıyorum tam artık çalışabilirim sorun yok diyorum pat bişey oluyor gözümde büyüdükçe büyüyor ve dersten kopuyorum.
3 sene kadar özel kurumda öğretmenlik yaptım çocuklara yol göstermeye çalıştım onları sınavlara hazırladım kaygılarını yenmeleri için bişeyler yaptım yani bu sınav ortamlarına uzak biri değilim
acaba hastalık halini mi alıyor bu takıntılarım diye korkmuyor değilim. mesela bi arkadaşımla tartışayım yada daha basit bişey olsu o meseleyi halletmeden ne derse ne başka bişeye odaklanamıyorum kopup gidiyorumm kafamın içinde yazamaya başlıyorum sanırım.
bi tek ders değil moralim bozuluyor dikkatim dağılıyor. vurdumduymaz olmak istiyorum
sadece benle ilgili değil ailemden birinin ya da bi arkadaşımın bi sorunu olsa nedense bu durumu en son atlatan ben oluyorum biraz soğukkanlı ve umursamaz olmak istiyorum önümdeki işe kendimi kaptırmak istiyorum ama yapamıyorum
bazen kendi kendime çocuk gibi diye gülüyorum

yaşım 23 çocukluk çağını da çoktan geçtim 
ne yapmalıyım sizce?
aslında neşeli aşırı ciddi olmayan biriyim.genelde mantıklı davranmaya çalışırım herşeyi mantığımdan geçirmeye çalışırım. ama duygusalımdırda.herkesin yanında kolay ağlayamam. ama takıntılıyım sanırım en ufak bişeyi büyütüp kafama takarım o meseleyi halledene kadar da başka bişeye odaklanamam.
yardım edin bi yol gösterin. şu an sınava hazırlanıyorum kpss ye az zaman kaldı yani az dediysem 5 ay ama 90 filan almam lazım. ama günlük hayattki saçma sapan olaylar yüzünden motive olamıyorum tam artık çalışabilirim sorun yok diyorum pat bişey oluyor gözümde büyüdükçe büyüyor ve dersten kopuyorum.
3 sene kadar özel kurumda öğretmenlik yaptım çocuklara yol göstermeye çalıştım onları sınavlara hazırladım kaygılarını yenmeleri için bişeyler yaptım yani bu sınav ortamlarına uzak biri değilim
acaba hastalık halini mi alıyor bu takıntılarım diye korkmuyor değilim. mesela bi arkadaşımla tartışayım yada daha basit bişey olsu o meseleyi halletmeden ne derse ne başka bişeye odaklanamıyorum kopup gidiyorumm kafamın içinde yazamaya başlıyorum sanırım.
bi tek ders değil moralim bozuluyor dikkatim dağılıyor. vurdumduymaz olmak istiyorum
sadece benle ilgili değil ailemden birinin ya da bi arkadaşımın bi sorunu olsa nedense bu durumu en son atlatan ben oluyorum biraz soğukkanlı ve umursamaz olmak istiyorum önümdeki işe kendimi kaptırmak istiyorum ama yapamıyorum

bazen kendi kendime çocuk gibi diye gülüyorum




ne yapmalıyım sizce?