Ne güzel yazmışsınız haklısını, burada eşinden yıllarca ayrı kalmak zorunda kalan( denizci, pilot, tır şöförü) gîbi birçok kişş vardır eminim... O yüzden sadece çok canım sıkkındı ve sadece paylaşmak îstedim...ama insanlar o kadr acımasızca eleştiriyorrki yemişim kariyerinî gibi neyse...yaşamayan bilemez tekrar tekrar teşekkürlerzor bir durum..ama düşündükçe daha da zorlaştırıyorsunuz gibi geliyor..buraya konu açmanız çok güzel olmuş ..en azından kimbilir kimin yazdığı bir küçücük kelime sizi kendinize getirebilir :)
hiç birşey sonsuzza kadar sürmez ,ama biz öyle sanmıyoruz çok zaman,belkide sizin için en iyisi bu ,eşiniz yanınızda olsa ,bu kadar bağlı olmayacaktınız,herşeyi size batacaktı ( burda açılan konulardan ),o zamanda ben bu adam için mi kariyerimi,sevdiğim işi bıraktım diyecektiniz vs vs bir sürü neden üretilebilir
en iyisi biraz sabır ,
bakalım yarın size ne süprizler getirecek..kim bilir :))))))
Şimdî açıköpretim sınavına gözetmenliğe gidiyorum, bşraz açılırım heralde çok çok teşekkürler:)bugün eşiniz yanınızda değilse..kalkın silkelenin ,saçları yapın hafif birde makyaj çıkın dışarı.derin derin nefes alın
yaşadığınız güzel şeyleri düşünüp günü mutlu geçirin :)))))
Yazınız duygulandırdı beni... Ne kadar iyi yürekli bir insanısınız, umarım sağlıkkı bir bebeğimiz olur ve ben bu sabrımın mükafatını alırım....çok teşekkürlerbazı güzelliklerin zahmeti çok oluyor:) işinizi seviyorsanız beklemeye değer. Eşinizle birbirinizi seviyorsanız yine beklemeye değer...Umarım yakında yeni bir bebiş gelir hayatınıza ve herşey daha da güzelleşir. kolaylık ve ferahlık dolu bi gün diliyorum.
Haklısınız heran insan pozitif şeyleri göremîyor hayatta...bazen dara düşüyor, ancak etrafındaki insanlar gözünü açarsa birşeylerîn farkına varıyor...sizin gîbi iyi niyetli ve düşünceli olsa keşke hayyat daha kolay olurdu...yıllardır valiz elimde fidip geliyorum, göçebe gibi...ana işimde mutlu olmasam eminîm bunlara katlanamazdım...hepimiz çok zaman böyle karamsarlıklara düşüyoruz.unutuyoruz elimizdekilerin değerini..elimizde olmayan şeyleri istiyoruz bazen..o zamanda böyle oluyoruz ( size yazarken belkide kendime teselli veriyorumdur:)))))))))
boşverin hayat bize o kadar güzel ki :))) bir fıkra ile taçlandıralım :))))
camlarımızı silmek gerek ...güneşi görmek için :))))
Genç bir çift yeni bir mahalledeki yeni evlerine taşınmışlar , :Sabah kahvaltı yaparlarken komşu da çamaşırları asıyormuş, Kadın kocasına:
Bak,çamaşırları yeterince temiz değil,çamaşır yıkamayı bilmiyor,belki de doğru sabunu kullanmıyor.' demiş..
Kocası hiçbir şey söylememiş,kahvaltısına devam etmiş. Kadın komşusunun çamaşır astığını gördüğü her seferinde aynı yorumu yapmaya devam etmiş. Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşusunun çamaşırlarının tertemiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış :
'Bak' demiş kocasına
'Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda,merak ediyorum,kim öğretti acaba ' ve kocasından şöyle cevap gelmiş:
'Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi temizledim çok kirliydi'...
Peki:) ben bu ihtimali hiç düşünememiştimKadere suc bulmayin hemen o zaman calismayin olsun bitsin
Bugün bir pazar günü...
Yatağımda yine yalnız uyandım, evet böyle bir hayatı biliyorduk...ama bilmekle yaşamak çok farklı şeylermiş...
Binbir hevesle başladığım akademik hayatımın bana yalnızlığı getireceğini nereden bilebilirdim ki? Memuriyete atanıp başlasaydım da mutlu olmazmıydım sanki? Ailemin eşimin belkide bebeğimin yanında uyanırdım kim bilir...
Eşimle evleneli 3 yıl olucak ve biz halen ayrıyız, aramızda 3/4 saatlik bir yol var, senelerde git gellerle sürdürülen bir evlilik...akademisyen olduğum için büyük şehirlerde heryer çakıkı kadro atamamız yok eşimin yanına gidemiyorum...eşimde çok iyi bir klupte çalışıp benim yasadığım küçük şehirde iş imkanı bulup gelemiyor. Üniversiteye geçebilmesi için çok iyi bir dil puanı alması lazım, hiç temeli yok imkansız...artı ordaki işinde yükseliyor ve geleceği parlak duruyor...kısacası birleşemiyoruz ve daha bu ne kadar sürecek bilmiyorum...
Yalnızlığım 3ay önce bebeğimi kaybetmemle kat ve kat arttı...biz eşimle birbirimizi çok seviyoruz, ama şu yaşadığımız kader utansın...vardır herşeyde bir hayır bilmiyorum, ama artık çok yorgunum, sabrım da tükeniyor...burada benim gibi olup sonra birleşen var mudır bilmiyorum ama en ufak bir umut bile içimi ısıtacak...bir öğretmen yada memur olsam çoktan eşimin yanındaydım...emeklerim de çok bu işte ama aile herşeyden önemli...
Sana vazgeç yada vazgeçme diyemem, herkes benim gibi umutsuz değildir belki ama etrafımdakilerin %30u bu şekilde...ben şu anda yüksek lisans yapan bir öğrenci olarak vaz mı geçsem diye düşündüm. Evet akademisyenlik gönül işidir. SAbır işidir. Umarım hayatınız iyi yönde gider ve umarım kısa sürede eşinizle biraraya gelirsiniz.
Sana vazgeç yada vazgeçme diyemem, herkes benim gibi umutsuz değildir belki ama etrafımdakilerin %30u bu şekilde...
Güzel dileklerin için çok tesekkür ederim, sanada basarılar dilerimSana vazgeç yada vazgeçme diyemem, herkes benim gibi u
Allaha isyan etmiyorum ama ben cidden yoruldum...sabahtan beri ağlamaktan başımın ağrısı geçmedi. Anneler babalar evlatlarını yalnız bırakmıyorlar baska şehre gittiğinde, benim annem babam 5 senede 5kere gelip kalmamışlardır...hadi babam çalılıyor, ama annem emekli...TEşekkür ediyorum. İnşallah bu süreci kolay atlatırısnız öncelikle güzel bir meslek elbet her iyi şeyin zorluğu oluyor. Buda sizin sınavınızdır. Umarım en kolay şekilde bu süreci atlatıp yanyana mutlu mesud olursunuz
Ben eşimin olduğu şehirden kadro bulabilirsem ancak son bulacak...o da torpil olmadan çok zor...yani bilmiyorum ne zamana kadar...peki bu durum ne zamana kadar devam edecek?yani ne zaman kavuşacaksın eşine?
biraz daha sabret bencede.bu kadar beklemişsin,bu kadar emek vermişsin asla vazgeçme derim ben.
seni çok iyi anlıyorum. bende farklı sebeplerden dolayı ayrıyım eşimden ve o kadar zorlanıyorum kiAllaha isyan etmiyorum ama ben cidden yoruldum...sabahtan beri ağlamaktan başımın ağrısı geçmedi. Anneler babalar evlatlarını yalnız bırakmıyorlar baska şehre gittiğinde, benim annem babam 5 senede 5kere gelip kalmamışlardır...hadi babam çalılıyor, ama annem emekli...
Annemin çok büyük yaptığı şeyler var ama bazen çok bencil... Bu kadar emek verdin vazgeçme diyip duruyor, ama bu mutsuzluğumu görmüyor...
Ben düşük taptım, 20gün raporlu annemde yattım, bebek gibi baktı ama ben bu şehre dönerken hiçkimse gelmedi yanımda...bu durumdan çıkabilmek için çok uğraştım, geceleri kabuslarla boğuştum. Namaza başladım ve o şekilde birşeyleri atlatabildim. Zor yalnızlık zor arkadaşım, benimki bir tercih değildi, sadece bir zorunluluktu...varsın kendin istedin desinler, ama ben bu hayattan yokolup gittiğimde yıllarım geçtiğinde annem çevrem ama çok başarılıydı desinler diye mi yaşıyorum bu hayatı...güzel görüşlerin için teşekkürler arkadaşım biraz sana dökülmüş oldum hakkını helal et...
Tatlım tabiki beterîn beteri elbettekî vardır, biz zaten görülebildiğimiz için bu kadar zaman sabrettik...ama gercekten senin yerinde olmayı isterdim, biliyorsunki 1,5 yılın geçicek gün sayıcakdın ve bir daha yalnız olmayacaksın...ama ben bilmiyorum, belki de hiçbirşekilde biraraya gelemeyeceğiz...umutsuzluk myle kötü ki...herkes ne güzel biraz sabredip biraraya geliyor, biz hep yerimizde sayıyoruz..seni çok iyi anlıyorum. bende farklı sebeplerden dolayı ayrıyım eşimden ve o kadar zorlanıyorum kive 1.5 yılımız daha var. geceleri yalnız uyumak yalnız uyanmak çok zor. yaşamayan bilemez. biraz iyi tarafından bakın en azından göçebe gibi olsanızda birbirinizi görebiliyorsunuz. beterin beteri var ben gibi... türkiyenin iki ayrı uçlarındayız
canım allah sabır versin ikimize de..evet 1.5 yılım geçecek ama 4 ayda 15 gün görebileceğim ben eşimi.bu da o kadar zor ki. bu kadar umutsuz olma bakarsın allah bir kapı açıverir.Tatlım tabiki beterîn beteri elbettekî vardır, biz zaten görülebildiğimiz için bu kadar zaman sabrettik...ama gercekten senin yerinde olmayı isterdim, biliyorsunki 1,5 yılın geçicek gün sayıcakdın ve bir daha yalnız olmayacaksın...ama ben bilmiyorum, belki de hiçbirşekilde biraraya gelemeyeceğiz...umutsuzluk myle kötü ki...herkes ne güzel biraz sabredip biraraya geliyor, biz hep yerimizde sayıyoruz..
Allah sanada sabırlar versin canım, bazen modumun düştüğü anlar oluyor, sonra tekrar toparlanıyorum bakalım, bu sefer biraz fazla ızun sürdü bu durum...canım allah sabır versin ikimize de..evet 1.5 yılım geçecek ama 4 ayda 15 gün görebileceğim ben eşimi.bu da o kadar zor ki. bu kadar umutsuz olma bakarsın allah bir kapı açıverir.
teşekkür ederim.. peki hiç mi önünüzü göremiyorsunuz? yani hep mi şu an bulunduğunuz şehirlerde yaşamak zorundasınız ?Allah sanada sabırlar versin canım, bazen modumun düştüğü anlar oluyor, sonra tekrar toparlanıyorum bakalım, bu sefer biraz fazla ızun sürdü bu durum...
Belki akademisyenlerde de eş sdurumu tayinî yasası eklenicekmiş mayıs haziran gibi bir umut onu bekliyorum ama olup olmuyacapı garanti değil, onun haricînde tek çıkar yol kadro bulmak o da torpile bakıyır, o da bizde yok...teşekkür ederim.. peki hiç mi önünüzü göremiyorsunuz? yani hep mi şu an bulunduğunuz şehirlerde yaşamak zorundasınız ?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?