Seni o kadar iyi anlıyorum ki, ben hiç evlenmedim, çocuğumda yok. İnsanın içine bir korku düşüyor bazen. Bazen hayatı paylaşmak istiyor, dayanacak bir omuz arıyor. Bir ses bir nefes...
Evlat çok büyük bir dayanak, büyük bir sevgi ama insan bir yol arkadaşının boşluğunu hissediyor. Yaşama çabası, sürekli çalışmak, her şeyi düşünmek yoruyor insanı. İşime, sağlığıma,aklıma hep şükrettim ama anlattığın boşluğu biliyorum, dipsiz bir kuyu gibi.
İmtihan diyorum, sabır diyorum. Bir gün geçecek, her gecenin sabahı var diyorum, Allah yardımcımız olsun ....