selam arkadaşlar,
iki gündür foruma bakamadım. yine hastaneler, testler...
bu sefer de sorun kanımın az olmasında. aslında demir hapları kullanıyorum ama ona rağmen çok fazla düşmüş. bu şekilde doğum yapamazsın diyip hematolojiye sevk ettiler beni. hematologda bir yığın test istedi. nedenini bulup ona göre tedavi uygulayacakmış. sonuçlar haftaya çıkacak.
genel olarak iyiyim. sorduğun için teşekkürler nil.
yusufzilan, rüyamda seni gördüm. sen beni arıyorsun. yarın şu saatte şu duayı okur musun diyorsun.transferin varmış. ben de tabii ki diyorum ama duanın ne olduğunu anlamıyorum. sonra ne istediğini anlamak için ben seni görüntülü arıyorum. karşıma pusette bir kız bebek çıkıyor. bembeyaz, tombalak, çoook tatlı bir kız. senin kızınmış. inşallah gerçek olur.
efsune seni de gördüm. yanımdaydın bu esnada. birşeyler konuşuyorduk ama rüyanın o kısmını net hatırlayamıyorum
can acımalarına gelince, ben de buradan bir kez paylaşmıştım. insanın yarası hem bu kadar derin hem de bu kadar deri üzerinde nasıl olur biliyorum. en ufak dokunmada kabuk kopar ve kanamaya başlar.akan kan dışarıya değil, en derine akar. benim de çook canım yanmıştı. tese sonrası geçmiş olsuna gelen karnı burnunda yakınımla diğeri yaklaşık 2 saat hamileliklerini anlattılar eşimle bana. ama şimdi kendime kızıyorum. neden dur demedim onlara diye. daha hassas olmalarını isteyebilirdim. güçlü görünmek adına sessiz kaldım ve gittiklerinde bağıra bağıra ağladım.imkanınız varsa karşınızdakini rica ederek susturun. acıtmayın kendinizi.
şimdi 'baby on board' , 'coming soon' yazan esprili hamile tişörtlerini dışarıda giyemiyorum. çünkü ben çok özenirdim. eğer karşımdakinin henüz çocuğu yoksa hamilelikten bahsetmiyorum. 5 ay öncesine kadar canımı acıtan şeyleri ben başkalarına yapmıyorum ama bir yandan da düşünüyorum. ben yaşamadığım için bilemediğim ve dolayısıyla canını acıttığım insanlar çok mudur acaba?
buraya kendimle ve kızımla ilgili yazmamın sebebi de hem yaşadıklarımı paylaşmak hem de size umut olmak. görün ve lütfen vazgeçmeyin diye. birgün hepimiz anne olacağız inşallah :) belki kendi yumurta ya da eşimizin spermleriyle tüp bebekle, belki donasyonla, belki evlat edinerek, belki taşıyıcı anneyle... ama bize de anne diyenlerimiz olacak. lütfen inanın ve vazgeçmeyin. vazgeçmeyelim. umudumuz daim olsun.
)
