tress annenle ilgili yazdığını okuyunca gözlerim doldu. yakın zamanda bende annemden darbe yedim
annem yıllardır biliyordu donasyon yaptırcağımı.
tedaviye başlarken demiştim " bak transferden sonra benim eve gelip yanımda olman gerekecek ağır kaldırmamam dikkatli olmam gerekecek" diye. babam yok bekar erkek kardeşimle yaşıyor 56 yaşında sorumluluğu yok bana yakın bir şehirde.
neyse transferden eve geldikten sonra geldi nazlana nazlana. 5 gün kaldı doktor kontrolüm var dedi evine gitti.
kızkardeşimden öğrendimki hiç olmayan şeylere gücenip darılmış. huyunu bilirim o yüzden dikkatli davranırdım zaten
aradım sordum derdini abudik gubidik şeyler. dedimki " bak 16 yıl sonra gebeyim baş dönmeleri var yalnızım sana ihtiyacım var" inat etti gelmedi. hiç aramadı sormadı. kardeşlerimden kürtaj olacağımı öğrenince geldi. kürtaj oldum ben perişanım teselli bile etmeyi beceremedi. diyorki "hayırlısı böyleymiş boşver üzülme ağlama" birşey demedim. 2 gün geçti sabah kahvaltısında hiç yoktan kavga çıkardı . sinirlerim bozuk didişmeyelim dedikçe söylendi. eşyalarını toplamaya başladı gitcekmiş.
bende açtım ağzımı yumdum gözümü. " hadi mutlu ol, bebeği kaybettim sana iş çıkmadı. beni yalnız bıraktın vebali üstüne olsun, hemen kaçmaya çalışıyorsun defol git bir daha gözüm seni görmesin"
zaten acı içindeyim bana sahip çıkmaması sürekli tartışma çıkarması hepten delirrtii.
bir aydır küsüm. zaten annem benmerkezli biridir. öncelikle hep kendini düşünür çocukluğumdan beri anneme vericiyim annemden inanırmısın 30 yıldır bir şey almadım desem yeridir. Yinede ana diye idare ettim. Ama gebeliğimde bana destek olmaması ve daha fazla yaralaması yetti artık.
Artık onu yok sayıyorum. Annemle ilgili sorunlarımı kafamda çözmeye ve yalnız olduğumun farkına varıyorum.
Eğer senin annende verici değilse hiç almaya çalışma daha fazla hırpalanırsın.