Merhaba arkadaşlar anne olalı uzun zaman olmasına rağmen bu sayfayı ara ara hala takip ediyorum. Daha önce de yazmıştım ama aklında soru işareti olanlar için tekrar yazmak istedim. İnanın o küçücük meleği kucağınıza alıp kokusunu içinize çektiğiniz an ne şekilde dünyaya geldiği donasyon olup olmaması kesinlikle aklınıza gelmiyo. O kadar emek verip sabahlara kadar dua edip aylarca içinizde büyütüp kanınızla hayat verdikten sonra benimsememek mümkün değil. Ben oğlum doğduktan sonra bambaşka bir insan oldum o söz konusu olduğunda gücümün yetemeyeceği hiç bir şey yokmuş gibi hissediyorum. Onun bir gülümsemesi için vazgeçemeyeceğim bir şey yok. Belki de yıllarca bir kez bile ağlamamış olan ben ilk adımlarına ilk anne deyişine saatlerce ağladım. Ateşi biraz çıksa iki gün boyunca bir dakika bile uyuyamıyorum. Mutfakla çok alakam olmamasına rağmen sağlıklı beslensin iyi büyüsün diye evde peynir ekmek vs akla gelebilecek herşeyi yapmaya başladım. Doktor oldum, aşçı oldum, arkadaş oldum, öğretmen oldum, şarkıcı oldum, ressam oldum kısacası ben anne oldum. Umarım hepiniz aynı duyguları en kısa sürede yaşarsınız dualarım hep sizinle ama aklınızda donasyonla dünyaya gelen bebeği nasıl benimserim gibi bir düşünce varsa hiç endişelenmeyin. Ne şekilde dünyaya gelmiş olursa olsun o sizin bir parçanız olucak. Aklınızdan bütün soru işaretlerini silip bebeğinize odaklanın en başından benimseyip sevin ki onlar da annelerine sımsıkı tutunsunlar çok bekletmeden annelerine kavuşsunlar.