Herkesin yaşadığı kendine zor elbette 6 senelik evliyim evlendiğimizden beri çocuk istiyoruz ikimizinde yeğenleri var ve kendi anne babalarından çok bizimle olmaktan zevk alırlardı yeğenlerimiz. Evlat hasreti çektiğimizden mi çocukları çok sevdiğimizden mi tüm vaktimizi hep onlara ayırdık. Ne yollardan geçtik neler denedik. En son Kıbrıs a gittik üç embriyo transfer edildi ama dr um baştan uyardı üçüde tutarsa birini sonlandıracağız yok hayır dersen üç tane tranfer etmem dedi. Sağlık açısından bebeklerin gelişimi açısından ve senin için üö gebelik istemeyşz dedi. İstemeye istemeye kabul ettim hep allaha öyle dua ettim bakabileceğim sağlıkla dünyaya getirebileceğim kadar nasip et diye. Bir tanesi tuttu şükürler olsun. Şuan kesesini gördük inanılmaz birşey. Tabiki nasip olurda sonra kardeşi olsun isteriz ama dediğim gibi önce elimizdekinin sağlığı onun geleceği inşalalh. Bence sende kulaklarını kapa yaşadıklarına set çek ve önüne bak. Kalabalık aile olma hayali evde cıvıl cıvıl çocuk sesleri hepimizin hayalidir. Ama önce sağlık. Sana birşey olsa üç çocugun geleceği nice olur. O sebeple önüne bak derim arkadaşımHepinize uzun bir süre den sonra merhaba ben 43 yaşım dayım.İki kızımın üstüne eşimin ısrarı ile geçen sene yumurta donasyonu ile hamile kaldım. Eşimin ailesi yüzünden ne hamileliğimi nede kızlarımı büyüttüğümü bildim. Bende istedim bir çocugum daha olmasını ama erken menepoza girdim bu yüzden gebelik şansım sıfırdı uzun düşünceler sonunda kabul ettim ve bundan bir sn bile pişmanlık duymadım . işlem yapıldıgında yaş 42 idi ikiz gebelikle sonuçlandı işlem biz ikiz çok istememiştik bakamayız demiştik ama Allahın işi tuttu sizin yaşadıgınız kaygıları o kadar iyi anlıyorumki saatler günler geçmiyor hamile oldugunuzu öğreniyor sunuz sonra başka sıkıntılar tıpkı benim gibi başıma o kadar çok şeyler geldiki yaşadıklarımı bir allah bir ben eşim ve annem bilir gerisi hikaye ikiz gebeliği öğrenen herkes istemedi aldırın birisini dediler tabi bu arada yum donasyonunu kimse bilmiyor ama ben kıyamadım bakarız dedik eşimle taki bir kanama ile üçüz oldugunu öğrenene kadar yumurta bölünmesi ile ikiz gebelik üçüze döndü çevremdeki herkes tavır aldı bana eşimin ailesi yapayalnız bıraktı bizi birde üstüne plesentam aşagıda idi sürekli kanama ben hastanede yatmak zorunda kaldım doktorlar kıyameti koparttı bu yaşta ne bebegi diye alalım dediler başka bir şey demediler hakaretlere varan yorumlar yapıldı ite kaka 19 haftaya getirdim üçüzlerimi taki ikizlerin arasındaki kan hırsızlıgına kadar bebeklerimden birisi az birisi çok kan alıyordu lazer oldum damarlar yakıldı karnımdan 4 litre sıvı çektiler 3 değil ama 2 sini kucagına alırsın dediler ama olmadı hırsızlık devam etti karnım o kadar büyüdiki 6 aylıktı ama devasa bir karın nefes almanın imkanı yoktu yürüyemiyordum tekrar sıvı alıcaz dediler amnio sentezi yapan doktor hatası mıdır bilmiyorum sıvı aldıkları gün kesem patladı ama hangi bebege ait oldugunu bilemediler yogun antibiyotik tedavi ile bebeklerimi 2 hafta tutabildiler karnımda 26 haftada enfeksiyonun aniden yükselmesi ile bebekleri aldılar ben hep yalnız yapayalnızdım sadece annem ve eşim vardı çok acılar çektim hem ruhen hem bedenen bebeklerimin biri 2 gün biri 3 gün yaşadı ve saglıklı idiler benim kanımdaki enfeksiyon onlara geçtiği için kaybettim meleklerimi ikiz eşim minik kahramanım 700 gram la tutundu hayata 3 ay hastane lerde küvöz başında her gün çok uzak bir mesafeye gittim geldim yine yalnızdım bırakın gelmeyi arayan bile yoktu bebegimin taburculuguna iki gün kala bir damlanın yan etkisi yüzünden kucagımda kalbi durdu tekrar entübe edip küvöze aldılar 15 gün daha bekledim küvöz başında yine yalnızdım arayıp noldu diyen olmadı nihayet evimdeyim bebegim 7aylık oldu dogalı ama henüz 4 aylık diyoruz çok minik o kadar çok acı yaşadımki buralara giremedim şimdilerde ara ara girip okudum sizleri lütfen umudunuzu kaybetmeyin su akıyor yolunu buluyor bizler üzüldüğümüzle kalıyoruz ben çok düşündüm yumurta donasyonu işini açıkcası kabullenemedim kozlarıma ihanet gibi geldi günah gibi geldi ama kalp atışlarından sonra içimdwki tuhaf duygular gitti helede bu kadar acıdan sonra kucagımdaki benim bebegim ve kızlarım kardeşi idi o kadar seviyoruz ki bebegimi o bana çok büyük bir armagan allah tarafından 42 yaşımda gelen büyük bir mucize kutsal bir emanet şimdi benim 2 tane daha dondırulmuş emriyolarım var ben bunları da istiyorum ama bir taraftan yaşım 43 oldu koydurmam 44 dogurmam 44 45 olacak eşim bir tane daha deneyebilriz diyor ama ben ikisinide istiyorum sanıyorum ki yaşadıgım acılar böylece biraz sogur gibi geliyor tabi gelecegi allah bilir sizlerden de fikir almak isterim eşimin ailesi beni yaşlı görüyor geçti artık senden diyorlar ama ben istiyorum çünkü gerçekten çok acı çekiyorum hastanedeki doktorlar çok kötü davranıyor tabi birde tekrar bölünüp üçüz olma ihtimali çok yüksek bu arada gören herkes bebegi bana ve ablalrına benzetiyor Biraz uzun oldu kusura bakmayın aslında çok daha yazacaklarım vardı ama sıkılacagınızı düşündüm bazen bebegim bana öyle derin bakıyor ki ciğerlerimi deliyor sonra diyorum ki Allahıma milyonlarca şükür olsun bu evlatları bana nasip ettiği için şimdi kimseyi karıştırmıyoryum sanki yeni evlenmişim yeni be egim olmuş gibi tabi eşimin ailesi benimle bayagı ugraşıyor ama umrumda değil her günümün her dakikamın her saniyemin tadını çıkarıyoruz bebegimizinama o donmuş iki emriyoyu da düşünmeden edemiyorum ne olucak onlar çöpe mi gidecek bilemedim SİZDEN RİCA EDİYORUM AGIR YORUMLAR YAPMAYIN BANA BUNU KALDIRACAK GÜCÜM GERÇEKTEN YOK HEM BEDENEN HEM RUHEN ÇOK ACI ÇEKTİM