Bende senin gibi düşünüyorum. Özellikle dil vs yoksa, daha düşük profilli bir işte calisilacaksa şu dönemde yurtdışına çıkılmaz. Zaten döviz almış başını gitmiş, 3 kuruş birikimi de ziyan etmek saçma. Kardeşim ve kuzenlerim Avrupa'nın farklı ülkelerinde yaşıyorlar, benim anladığım orda da durumların cok parlak olmadığı.
Geçen sene neredeyse tüm arkadaşlarımı yurtdışına ugurladim, her ay bir veda yemeğine katıldım. Kimi ABD'ye gitti, kimi polonya'ya,kimi İsrail'e, kimi Portekiz'e, kimi Belçika'ya, Yeni Zelanda'ya. İçlerinden mutlu olan da çok alisamayan da çok. Benim genel olarak gözlemim, Türkiye'de güzel standarti - iyi işi olanlar gittiği yerde yapamıyor. Ama burada orta halli hayat sürenler orada kral gibi yaşıyor.
Mesela eski iş arkadaşım Yenibosna'nin kalabalık bir gecekondu mahallesi'nde ailesiyle yaşayan, ortalama para kazanan, işinden -hayatindan çok da memnun olmayan biriydi. Şimdiyse bahçeli bir evde, eşiyle mutlu bir hayat yaşıyor, iyi kötü bir işte çalışıyor ama çok mutlu. Çünkü Türkiye'deki standartinin alasını orada buldu.
Burada atanamayip AVM'de çalışan arkadaşım mesela gittiği yerde de benzer bir iş buldu. Üstelik paylaşımlı evde birileriyle kalıyor. Ama inanilmaz mutlu.
Öte yandan burada avukat olan , düzenli temizlikcisi olan, çocuğunu bakicisiyla beraber büyüten, ayda birkaç kere kalabalık arkadaş grubuyla meyhanede eğlenen arkadaşım gittiği yerde deminki arkadaslarimdan daha güzel bir hayat yaşıyor, arabasını vs sattığı için-esi davet alıp gittiği icin kaldığı muhit çok daha nezih. Ama o mutsuz, gittiğine pişman. Çünkü Türkiye'deki çevresi orada yok. Avukatlık zaten yapamıyor, daha düşük işlerde çalışmayi da kendine yediremiyor heralde, ev hanımı oldu çocuklara bakıyor. Çevresi yok, temizlikçi vs bulunduğu ülkede yaygın olan şey değilmiş. Memlekette iyi kötü saygın biriydi, işi düşen arar bir şeyler sorardı:) orada tam anlamıyla kaybolmus gibi bir şey. Gerçi konusmayali oldu epey, belki de zamanla daha çok alışmıştır ama ilk yillarda durumu buydu.
Konu sahibin eşi için de, burada kendince standarti iyi bir hayat var. Orada çok daha düşük bir işte calisacak, üstelik göçmen diye ırkçılığa uğraması olası, belki de hayatında ilk defa birileri tarafından asagilanacak. Okumuş,memur olmuş. Bir şeyler başarmış - takdir görmüş bir insan. Oysa oraya gidince dil bile öğrenememis, cahil bir insan yerine konulacak...
Üstelik bu hislerini paylaşacağı , onu anlayan kimse olmayacak. Çünkü o yaştaki çocuklarin dili ogrenmesi bir okul dönemine bakar, 6 aya anadili gibi şakimaya başlarlar. Es desen zaten burada doğmuş büyümüş , üstelik güzel bir işe baslayacak, belki eski dostlarıyla yeniden bir araya gelecek, eskisinden bile keyifli bir sosyal hayatı olacak...
Ne bileyim, bu adamın gözünden bakınca orada yapamayacağını, bir senesi dolmadan koşa koşa memuriyete geri döneceğini görmek zor degil
MaHlass
'ında dediği gibi sanırım burda gözden geçirilmesi gereken şey evliliğimiz. Hatta geçen eşimle bu konuda konuşmuştuk yabanci ülkeden biri ile evlilik yapmak hiç mantıklı birşey değil diye çünkü çok derin ve asilması mümkün olmayan sorunlar çıkıyor insanın karşısina. Benim Türkiye'ye alisamadigim gibi esiminde oraya alişamama ihtimali yüksek sonuç itibariyle birimizden biri istemediğimiz bir hayatı yaşamak durumunda kalacağız.
