- 7 Haziran 2017
- 2.854
- 3.176
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
-
- #1
Perşembe günü geldim buraya. Dil sorunu yaşamadığım için rahat rahat gezebildim, hatta metro kartı bile çıkarttım.Ben orda yaşıyorsunuz da yurda dönüş fikriniz var sandım, başlığı görünce. Kaç gündür oradasınız ki? Bu kadar alışıp benimsediniz?
Yok yahu ne kötü insanı. Bunalmış, sıkılmış yalnızlığa hasret kalmış bir insansınız sadece.Perşembe günü geldim buraya. Dil sorunu yaşamadığım için rahat rahat gezebildim, hatta metro kartı bile çıkarttım.
Mesele burada şehir değil aslında. Geçen sene beş ülke gezmiştik bir haftada, oradan dönerken de böyle olmuştum. Böyle düşündüğüm için kötü bir insan değilim değil mi
Bizde anne kutsal ya, şimdi nasıl böyle düşündüğümü sorgulayabilirler burada. Yani tamam, annem de kendi kendine delirmiyor benim de çok hatam var ama gerçekten anlaşamıyoruzYok yahu ne kötü insanı. Bunalmış, sıkılmış yalnızlığa hasret kalmış bir insansınız sadece.
Anne-kız kavgaları bence çok normaldir. Bu var diye kimse kötü olmaz canım. Sen annemi sevmiyorum, nefret ediyorum demiyorsun ki. Sadece bunalmışsın. Bunlar çok insanı duygular.Bizde anne kutsal ya, şimdi nasıl böyle düşündüğümü sorgulayabilirler burada. Yani tamam, annem de kendi kendine delirmiyor benim de çok hatam var ama gerçekten anlaşamıyoruz
Maaşım bir ev kiralamaya yetmiyordu, zaten işten çıkarıldım. Şimdilik internetten çalışıyorum. Tam zamanlı bir işe girsem de eminim onun maaşı da yetmeyecek.Konunun yurtdisiyla alakasi yok ki. Yozgata da gitseniz anneniz yaninizda olmayinca ayni duygular one cikacaktu :)
Turkiyede annenizle yasamak mi zorundasiniz? Kendi evinizi duzeninizi kuramaz misiniz?
Kaç yaşındasınız ona göre yorum yapacağım. Anne-kız bence 30’lu yaşlardan sonra ancak birbirini yavaş yavaş anlamaya anlaşmaya başlıyorArkadaşlar günaydın. Herkese iyi bayramlar öncelikle.
Şu an yurt dışı gezisindeyim, bu akşam döneceğim. Gelgelelim ben hiç dönmek istemiyorumgeldiğim yer bir Avrupa değil ama şehir güzel. Tekrar geleceğim, bu sefer pek bir şey anlamadım.
Bu şehri zaten merak ediyor olsam da bu geliş benim için bir nevi kaçıştı. Maalesef annemle pek anlaşamıyoruz, ben daha düz düşünen bir insanım o daha detaycı.
Bir de sanırım burcundan, çok net bir insan değil. Bir şeye önce "tamam" der, sonra "hayır" der. Ya da bir şeyi bugün kabul eder, ertesi gün aynı şeye sinirlenir.
Biraz da takıntılı bir insan. Bir şey yaptığımda sürekli sorgular. Eğer bir şey onun söylediği gibi yapılmamışsa o şeyi genelde doğru kabul etmez. Sürekli daha fazlasını yapabileceğimi söyler (motivasyon olsun diye değil) mesela kaldığım şehirde yarışlar olacağı için yollar kapanmış, bunu ona söylediğimde "e işte önceden araştırman lazımdı tur şirketi bilgilendirmese de" tepkisi aldım. Şimdi ben buradayken kimse bana laf etmiyor, "Niye oraya gittiğimi", "onu niye oraya koyduğumu", "niye onu aldığımı" açıklamak zorunda değilim. Yaptığım şeyler birinin onayından geçmek zorunda değil.
Şimdi kendi gerçeğime dönecek olmak beni çok üzüyor yaÜstelik böyle düşündüğüm için de kendimi suçluyorum ama kendime de engel olamıyorum
Yurt dışından dönerken benzer şeyleri yaşayan oldu mu?
24 yaşındayım ama çocukluğumdan beri böyle. Çocukken de ilişkimiz sorunluydu. Fazla olgunluk bekleniyordu, ben de bunu veremiyordum, kavga çıkıyordu.Kaç yaşındasınız ona göre yorum yapacağım. Anne-kız bence 30’lu yaşlardan sonra ancak birbirini yavaş yavaş anlamaya anlaşmaya başlıyor
Merak ettim sormadan edemeyeceğim. Beynimde canlanmadı dönüş yolunun neyini konuşuyor o kadar ☹Ben okuldan eve dönmek istemezdim üniversitede. Kendime 3 aylık stajlar ayarlardım kariyerim için çok önemli falan Allah’ın dağında bir başıma kalırdım daha hoşuma giderdi.
Bizim evde de yediğin yemek yattığın saat çıktığın girdiğin saat her şey konuşulması gerekirdi. Hala öyleler. Eşim şaşırıyor gittiğimizde. Annemden çıkıp eve geleceğizz dönüş yolumuzun bile yarım saat konuşulması gerekiyor.En uzun dayanma sürem doğum yaptığımda oldu çünkü anneme ihtiyacım vardı
Aileler bunu neden yapıyor bilmiyorum ama oluyor insanı evinden soğutuyorlar.
Şimdi de kardeşim üniversitede. Bayramda gitmemiş bile annemlerin yanına. Bir başıma yurtta yatarım daha iyi diyor.
Merak ettim sormadan edemeyeceğim. Beynimde canlanmadı dönüş yolunun neyini konuşuyor o kadar ☹
Hayatı böyle yaşamak çok zor olmalı,nasıl mutlu olabiliyorlar çok kontrolcü sanırım ,kendileri için zorlaştırıyorlar üzüldümNerden gideceksiniz. Açıyor yandexi. Eski yoldan mı yeni yoldan mı. Eskiden giderseniz şuraya da uğrarsınız. Yeniden hızlı gidersiniz. Siz yeniden gidin. Bilmem x yerden eski yola sapın. Yok yok orda geçen yol çalışması vardı öyle yapmayın. Şu bizim evden çıkarken ışıklarda en sağdan girin tam ışıklarda en sol şeride geçin. Orda trafik tıkanıyor. Gibi gibi
Keşke bir şey olsa da eve gidemesem diyorum şu an. Tabii ki annem bir canavar değil ama insan huzursuz oluyor. Yani mesela bir şey onun istediği gibi değilse o şeyi onaylamıyor. "Yapamazsın" demiyor ama yaptığımda memnun olmuyor.Aileler bunu neden yapıyor bilmiyorum ama oluyor insanı evinden soğutuyorlar.
Babamın mutlu olduğunu düşünmüyorum. Psikiyatrik bir hastalığı var zaten. Onun dışında 40 yaşında kalp krizi geçirdi sinir stresten. Ama çeki düzen veremiyor kendine. Ben de yanlarında iyice dibe çekiliyorum. Onları düzelteceğime kaçıyorum işte.Hayatı böyle yaşamak çok zor olmalı,nasıl mutlu olabiliyorlar çok kontrolcü sanırım ,kendileri için zorlaştırıyorlar üzüldüm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?