Yurtdışına yerleşmek, ailelerden uzak kalmak:(


e tamam iste 3 ayda bir gorusursunuz,
6 ayda bir siz cocugunuzla gidersiniz, onlar da 3 ay snra size gelirler.
inanin normalde gorustugunuzden fazla bile olur, ayni evde 15 gun gecirince, gezince eglenince.

simdi onlar duygusal, sonradan hoslarina bile gidebilir bu durum. onlar icin de farkli bir kapi olur.
benim ailem de geliyorlar ziyarete, normalde biz buyuyene kadar kendi sehirlerinden cikmamis insanlar, bizim sayemizde bir cok sehir kultur ulke goruyorlar.
 
Keşke bizim de böyle bir imkanımız olsa. Saniye düşünmez taşınırız. Her şey aile demek değil çünkü, düşünmen gereken bir çocuğun var, ülkenin refah seviyesi var, psikolojik rahatlık var, var da var yani. Dediğim gibi düşünmez hemen taşınırdık biz. Siz de öyle yapın, her çocuk dede nene ile büyümüyor sonuçta.
 
Yurtdisindayim, burda cook bunaldigim,burdan nefret ettigim zamanlar da oluyor; ogluma burda saglayabildigim imkanlara bakip dogru bir karar vermisiz dedigim zamanlar da.
Ne tamamen buraya aitim, ne de geldigimden pismanim..ve bu ikilik yillardir degismedi :)
Kay degil yurtdisinda yalnizbasina tutunmaya, alismaya calismak tabiki. Ilk zamanlar hele oldukca zor.
 
Aileme duskunlugumden bir cok guzel semtte baska bir hayat yasayabilecekken mahalle degistirmeye bile cesaretim olmadigi icin bodrum kat bir eve yerlesmistim, simdi de yine uzaklara gitmeyi gozum yemedigi icin ayni semtte ama ulasimi rezalet bir evde oturuyorum. Tek nedeni annemlere yakin olma duygusu....

Ama bazi seyler gercekten kismet. Ben onlara yakin olayim ihtiyacimiz oldugunda birbirimize hemen kosalim diye diplerinde nasil hayata goz yumdum, onlara en cok ihtiyacim oldugu gece (bebegimi kaybetmis ve apar topar krtaja alinmistim) onlar memleketteydi. O gun anladim ki yakin olmak hicbirsey ifade etmiyormus, kismetimizde ne kadar bir arada olmak varsa o kadar oluyormusuz...

Sizin icin zor bir karar evet, ama bu duzene herkes zamanla alisacaktir. Ustelik kabul edelim ki normal sartlarda hicbirimiz omrumuzun sonuna kadar anne babamizla yanyana olamayacagiz, kendi hayatimizi bi sekilde kurmak zorundayiz.

Siz daha iyi sartlarda yasayinca muhtemelen onlarda kabullenecrk ve sizin icin mutlu olacaktir. Yolunuz acik olsun
 
Bence bir deneyin baktınız olmuyor geri dönersiniz.
Neresi bilmiyorum ama artık neyse tüm havaalanlarından direkt Ankara, İzmir, Antalya var. Ben 2 ayda bir kere ziyaret ediyorum mesela.
 
allahım neden böylelerine hep bu fırsatlar olur anlamam tamam herkez vatanını seviyo ama yurt dısınsaki fırsatlar suan ki durumla kıyaslanamaz bile bi fırsatını bulsam hemen gidicem de yok yok yokk
 
Ben sizin yerinizde olsam, anne babami degil de, kendi ailemi düşünürdüm. Ama şu bakımdan; dilini bildiginiz bir yer mi, sosyal bakimdan kulturel olarak yabancilik ceker misiniz, bebeginiz hasta olduğunda yardiminiza koşacak biri var mi, kendinizi madden ve manen güvende hissedeceginiz bir yer mi. Ben olsam bunlari onemserdim. Aliskanliklarimda asla vazgecemeyecek bir insanım. Benim de 1 yaşına yakin cocugum var. Arkadaşlarımın cocuklariyla, kuzenleriyle buyuyor olmasi cok hosuma gidiyor açıkçası.
Belki imkanlar daha iyidir ama aile bağları yok, ezan sesi yok. Bazi ülkelerde cinsellik ve uyusturucu yaşı cok cok aşağılarda. Korkarim cocugum icin
Insallah hersey gonlunuzce olur
 

Çok geçmiş olsun, Allah babanıza acil şifalar versin, iyi olsun inşallah. Sizin için de hayırlı olsun yeni yaşamınız.
 

Avrupa’ya yerleşeceğiz. Gittiğimiz şehir yabancıların en rahat ve refah içinde yaşadığı Avrupa şehri diyebilirim. Eşimin ve benim yabancı dilimiz var ve gittiğimiz şehirde İngilizce 2. anadil gibi kullanılıyor o yüzden entegrasyon konusunda pek sıkıntı yaşayacağımızı sanmıyorum. Dediğim gibi benim tek problemim bu zamana kadar dizlerinin dibinden ayrılmamış olduğum ailem Ama burada yorum yazan herkes çok haklı. Artık ben eşim ve çocuğum ayrı bir aileyiz ve her şeyden önce ilk çocuğum geliyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…