Ben bebeğimiz henüz küçük olduğu için bir süre daha çalışmayacağımdan, sık ziyarete gelebilirim uçakla 3,5-4 saat sürüyor. Hatta ailemin de vize sorunu yok, istedikleri anda gelip bir yıl içinde 3 ay kalma hakları var ama gel gelelim sürekli bir üzüntü hali mevcutşimdi sürekli yanlarında olduğu için, aynı olmayacak diyorlar.
allahım neden böylelerine hep bu fırsatlar olur anlamam tamam herkez vatanını seviyo ama yurt dısınsaki fırsatlar suan ki durumla kıyaslanamaz bile bi fırsatını bulsam hemen gidicem de yok yok yokkMerhabalar,
Aslına bakarsanız konuyu açmamdaki amaç derdime çare bulmaktan öte iç dökmek ve biraz kendimi iyi hissetme ihtiyacı.
Kısaca kendimden bahsedecek olursam: 29 yaşındayım. Türkiye’de iyi bir derece yaptığım ve en iyi üniversitelere girmeye yetecek puanı aldığım halde sırf ailem üzülmesin ayrı kalmayalım diye şehirdışı tercih yapmamış ve özel üniversitede burslu okumuş, okuldan sonra yine global bir şirketin şehirdışındaki ofisinde çalışmak için teklif almış ve yine ailesine kıyamayıp reddetmiş, tüm imkanları zorlayıp müstakbel eşini kendi yaşadığı şehre getirmeye ikna etmiş (onun ailesi de burada olduğu için) bir insanım. Bunun sebebi biraz da kendimi bildim bileli adam akıllı birbirine sahip çıkan anne-babaya sahip olamamak. Ben kendimi bildim bileli aynı evde iki yabancılar. Sanki sadece abim ve ben onları bir arada tutuyoruz da biz olmasak yalnız kalıp bir taraflara savrulacaklarmış gibi. Asla “ gözüm arkada kalmaz onlar birbirine yoldaş olur” diyemedim.
Neyse evlendim, ailelerimizle aynı şehirde hayatımızı kurduk her iki tarafa da yakınız. Sonra bebeğimiz oldu. 1 yaşına gelmek üzere. Çocuk olmadan önce eşimin sürekli yurtdışına çıkma isteği ve ilerde olursa bebeğimizi orda büyütme düşüncesi vardı. Fakat ben tabii ki yine ailemi kendimizin önüne koydum ve torun sevebilsinler diye eşimi bu konuda aksi yönde ikna etmeye çalıştım (4 yıl erteleyebildim). Ama bebeğim olduktan sonra fikrim değişti her şeye daha farklı açıdan bakmaya başladım. Son zamanlarda ise bir anne olarak ülkede bazı şeyler sabrımı tamamen taşırdı ve eşime çocuğumu burada büyütmek istemediğimi söyledim. Eşimin yurtdışında çok geçerli bir mesleği olduğu için iş bulması çok kısa sürdü ve sonuç olarak iki ay sonra yurtdışına yerleşiyoruz.
Ama ailelerimiz resmen perişan. Bize, bebeğime bakıp bakıp hüzünleniyorlar. Babam ise torununu kastederek “geç bulduk erken kaybettik” diye bir cümle kurdu ve bu cümleyi duyduğumdan beri kendime gelemiyorum. Çok ama çok üzülüyorum. Ama artık kendim ve çekirdek ailem için de bir şeyler yapmak istiyorum. Bu zamana kadar hep yalnız kalmasınlar, zaten birbirleri ile iletişimleri yok ben de evden ayrılırsam ne yaparlar diyerek her şeyden vazgeçtim her şeyden ödün verdim. Şimdi bu fırsatı değerlendirmezsek daha büyük pişmanlık yaşarız ve en çok da çocuğuma haksızlık yaparmışım gibime geliyor. Ama bir yandan da neneleri-dedeleri ile büyümeyecek diye üzülüyorum. Çok zor bir durum. İç ferahlatacak bir kaç söze ihtiyacım var sanırım.
Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim.
Alisirsiniz , bebzer durumdayim
Ben hicbir zaman aileme sizin gibi duskun olmadim ama babam hasta , gun gectikce kotulesecek ve bizde 3 ay sonra yurtdisina yerlesiyoruz
Karari cok rahat vermistim ama simdi babamin hastaligi beni cok etkiliyor , yine de bir anne olarak cocuklarimi dusunmek zorunda oldugum icin gidecegim , esimle de cok konusuyoruz , hastaliktan once cok hevesliydim ama simdi bi parcam cok huzunlu ama cocuklarim icin gitmek zirundayim deyip duruyorum adama , belki de kendimi ikna etmeye calisiyorum
Yani sizde boyle bir durumda yok , rahat olun bence , sık sık gelirler ziyaretinize
Ben sizin yerinizde olsam, anne babami degil de, kendi ailemi düşünürdüm. Ama şu bakımdan; dilini bildiginiz bir yer mi, sosyal bakimdan kulturel olarak yabancilik ceker misiniz, bebeginiz hasta olduğunda yardiminiza koşacak biri var mi, kendinizi madden ve manen güvende hissedeceginiz bir yer mi. Ben olsam bunlari onemserdim. Aliskanliklarimda asla vazgecemeyecek bir insanım. Benim de 1 yaşına yakin cocugum var. Arkadaşlarımın cocuklariyla, kuzenleriyle buyuyor olmasi cok hosuma gidiyor açıkçası.
Belki imkanlar daha iyidir ama aile bağları yok, ezan sesi yok. Bazi ülkelerde cinsellik ve uyusturucu yaşı cok cok aşağılarda. Korkarim cocugum icin
Insallah hersey gonlunuzce olur
HahahahahhhhaAklıma şu geldi
Böyleleri varken litfen ama...
https://onedio.com/haber/her-yolu-d...escinsel-oldugunu-soyleyen-cilgin-turk-846063
Alışamazsanız geri dönersiniz.
Ama iyi bir şey yapıyorsunuz, çocuğunuz çok dilli olacak, nezih bir çevrede özgürce yetişecek. Bu kadarı bile yeterli bence.
Tesekkur ederimÇok geçmiş olsun, Allah babanıza acil şifalar versin, iyi olsun inşallah. Sizin için de hayırlı olsun yeni yaşamınız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?