- 30 Ocak 2014
- 4.741
- 9.774
- 358
- Konu Sahibi telasememuresi
-
- #1
İçimde bitmeyen sancılar var... Birinin rüzgarına kapılmıştım... Çok sevdim. Olmadı. Sevdiğim adam gitti başkasıyla evlendi. Acımla ölmeden biriyle tanıştım. Geçen yıl kasım ayları falan... Yağmurlu bir gündü. İlk önce o gözle bakmadım ama,beni çeken bir şey oldu. Hayatımda önemli bir yerde duracağını biliyordum. Hani onu görünce bomboştum da,sanki uzak durmam gereken bir şeydi...
Günler ayları kovaladı... O ara onu hiç görmedim...
Eskisini de unutup yoluma bakmam gerekirdi. Cuma günleri camiye,türbelere gidip dua eder,geceleri ya da sabah ezanına uyandığım zaman Allah'a dua ederdim. İçim ferahlardı... Sonra bu insanla yine denk geldik. Sürekli karşıma çıkıyordu istisnasız. Olmayacak yerlerde bile.... Nasibimdir diye düşündüm çünkü sabahın köründe bile denk geliyordum. Sokaklar tenhayken,hafta içi aynı markette,hatta hastanede bile... O da bir bakışmalar,beni görünce gözleri parlamalar falan... Yürürken gidişime bakmalar,gözüme sürdüğüm fara kadar. İş icabı aynı yerdeydik de... Bir anlam ifade etti artık. Hatta gönlümde çiçekler açtırmasına izin vermiştim.
Bir baktık en yakın arkadaşımla aynı üniversiteden mezun olmuş.
Aslında buraya yazılacak çok da şeyim var bir başkasıyla olduğunu duydum. Gitmişler,gezmişler.. Hani o da yeniymiş ama en azından bari bana bir şeyler kıpırtısı var dedirtecek kadar yansıtmasaydın be... Bir arkadaşım selam verince bana bakarak içini çekti ve "merhaba" dedi... Yakın bir ortak arkadaşımız daha var. Onun gittiğini bile bilmiyor. Şuan yollarımız ayrılacak. "Gidiyormuş,üzüldüm... Görüştüğün zaman selamlarımı ilet." diyebildim sadece. İrdeleyemedim.
Bazen,o hayatıma girdikten sonra göğüs ağrılarım başladı. Kalbim çok acı veriyordu. Hissediyordum... Bu ay 2 kez regl olmuşum... Hala küçük bir kız çocuğu gibiydim ama o,içimdeki bebeği öldürmek zorunda kaldım... Her sevda bir bebektir aslında ve onu içinden söküp atmak da her anlamıyla bir kürtajdır... Bilmiyorum. Hissizim. Sıkışıp kaldım. Yuvasından düşmüş kuş gibiyim...
Günler ayları kovaladı... O ara onu hiç görmedim...
Eskisini de unutup yoluma bakmam gerekirdi. Cuma günleri camiye,türbelere gidip dua eder,geceleri ya da sabah ezanına uyandığım zaman Allah'a dua ederdim. İçim ferahlardı... Sonra bu insanla yine denk geldik. Sürekli karşıma çıkıyordu istisnasız. Olmayacak yerlerde bile.... Nasibimdir diye düşündüm çünkü sabahın köründe bile denk geliyordum. Sokaklar tenhayken,hafta içi aynı markette,hatta hastanede bile... O da bir bakışmalar,beni görünce gözleri parlamalar falan... Yürürken gidişime bakmalar,gözüme sürdüğüm fara kadar. İş icabı aynı yerdeydik de... Bir anlam ifade etti artık. Hatta gönlümde çiçekler açtırmasına izin vermiştim.
Bir baktık en yakın arkadaşımla aynı üniversiteden mezun olmuş.
Aslında buraya yazılacak çok da şeyim var bir başkasıyla olduğunu duydum. Gitmişler,gezmişler.. Hani o da yeniymiş ama en azından bari bana bir şeyler kıpırtısı var dedirtecek kadar yansıtmasaydın be... Bir arkadaşım selam verince bana bakarak içini çekti ve "merhaba" dedi... Yakın bir ortak arkadaşımız daha var. Onun gittiğini bile bilmiyor. Şuan yollarımız ayrılacak. "Gidiyormuş,üzüldüm... Görüştüğün zaman selamlarımı ilet." diyebildim sadece. İrdeleyemedim.
Bazen,o hayatıma girdikten sonra göğüs ağrılarım başladı. Kalbim çok acı veriyordu. Hissediyordum... Bu ay 2 kez regl olmuşum... Hala küçük bir kız çocuğu gibiydim ama o,içimdeki bebeği öldürmek zorunda kaldım... Her sevda bir bebektir aslında ve onu içinden söküp atmak da her anlamıyla bir kürtajdır... Bilmiyorum. Hissizim. Sıkışıp kaldım. Yuvasından düşmüş kuş gibiyim...