Zihnen ozgur olmayi oyle isterdim ki...

zamansiz_ .!.:

Darmadağın olsaniz bile ayaktasiniz bence. Sadece gücünüzün farkında degilsiniz.

Saglik disinda bir sekilde her şey yoluna girer lutfen uzmeyin kendizini. Ben yazinizi okuyunca cok icten hissettim iyi olmadiginizi.

Benimde sizden farklı bir hayatim yok aslinda. Belki de cogu insan boyle. Gozunuzde sorunlari kucultmeye calisin, daha az dusunmeye. Sonucta degistiremeyecegimiz bir seyse dusunmenin cokta onemi uok. Anlik olarak unutmaya çalışın, yarini dusunmeden gunu bitirmeye mesela?

Belki de yarin olmayacak oyle düşünün.

Genişletmek için tıkla...

Orman perisi olsam .!.:

Sizi çok iyi anlıyorum. Benim yaş 32 . Yıllar geçti. Bugün ağır kronik hastalıklarla yaşıyorum. Sağlığım iyi değil yani.
Ama ailem için hep endişelendim. Hep üzüldüm. Sorunlu bir babam vardı. Annem için hep çok üzüldüm. Kadıncağız hep perişan durumdaydı. Ablamla ben zaten öyle bir ortamda ne kadar iyi olabilirdik.
Benim üzüntülerim bu yaş oldu geçmiyor. Geçmeyecek onu da biliyorum.
Ama yaşamak istiyorum. Çünkü sevdiklerim var.
Gerçi Hiç dünyaya gelmemek beni de cezbediyor. Bazen düşünüyorum hiç doğmasaydım. Ama ailem daha zor durumda olurdu. Faydam dokunuyor biliyorum. Manevi fayda özellikle.
Beterin beteri var onu da biliyorum. Halime hergün şükrediyorum. Ama üzüntüm geçmiyor işte. Hep üzgün kırgın durumdayım.
Size kendi durumumu anlatmak istedim paylaşmak istedim. Sizin de sıkıntı çektiğinizi görünce yakınlık hissettim. Keşke bir çare bilsem sizinle paylaşsam.

Genişletmek için tıkla...

Summer-girl .!.:

Her seyin bir nedeni oldugunu dusunurum hep. Yasadiklarimin da nedeni var muhakkak.

Yazdiklariniz guc verdi, sag olun.

Genişletmek için tıkla...

zamansiz_ .!.:

Birazcık güç olduysa ne mutlu. Allah taşıyamayacagimiz yuk vermiyor unutmayin.

Kendinizi iyi , kotu nasil hissederseniz hissedin bana yazabilirsiniz. Belki bir sey elimden gelmez ama dinlerim sizi. Bazen sadece anlatmak bile hafifletiyor. Kotu gunler geride kalicak umutlu olun.

Genişletmek için tıkla...

Summer-girl .!.:

Zihnen ozgur olmayi oyle cok isterdim ki...

Dusunmek zorunda oldugum bir ailem var. En ufak bos animda hemen sorunlariyla aklima dusen... Nereye gitsem benimle olan... Yer degistirmek de kar etmiyor cunku hep benimleler.

Aklim cikiyor artik. Dusunmekten beynimin kuculdugunu hucrelerime kadar hissediyorum. Keyif almiyorum hicbir seyden. Bugun deprem olunca korkunun k'sini yasamadim cunku olum bile kurtulus gibi geliyor bazen.

Bu dunyaya gelip gelmeyecegim konusunda fikrim sorulsaydi kesinlikle hayir derdim.

Genişletmek için tıkla...