Tepene çıkarma demekle olmuyor, derdi sorunu çözülmediği için böyleler. Kaynağına inilmeyince geçici problemler kalıcı travmaya dönüyor. 10 yaşına kadar çocuk, 11 yaşına girer girmez bir şeyler değişiyor. Kıllanma başlıyor, göğüs belli olmaya başlıyor, bazı kızlar daha güzel görünüyorlar daha popüler oluyorlar. Benim kızım bize hiç hissettirmedi ama okulda neler dönüyormuş neler. İlginin ortasında olmak popüler olmak çok önemli oluyor, dersleri de kötü olunca iyice hırçınlaşıyorlar.
Odanı topla ama ille bugün değil ne zaman istersen, ödevlerini derslerini kendin planla, istersen hafta sonu yıkan sen bilirsin... Bazı konularda özgür bırakmak kararları kendinin vermesini sağlamak gerekiyor. Bazen anneyi anne olarak değil arkadaş gibi görmek istiyorlar. Anne işe gitmesin, o da okula gitmesin, o gün beraber takılsınlar gibi.
Evlat dediğin saksı çiçeği değil, suyunu ver büyüsün olmuyor. Belli ki çocuğu rahatsız mutsuz huzursuz eden bir şeyler var. Konu sahibi kendi yazdı ilgilenemiyorum diye.
Siz de ergenlik döneminden geçtiniz ben de geçtim. Bizim zamanlarımız farklıydı, şimdiki çocukların farklı. Büyük kızımda 6 ay düzenli doktora götürdüm, ihtiyaçlarını sorunlarını tespit ettik, şimdi düzeldi yoluna girdi ama diğer kızım bambaşka bir karakter. Bir kaç aydır da onunla uğraşıyoruz. Sabır en büyük yardımcım oluyor, otorite kurarım deyince otorite kuramıyorsun. Ne kadar inatlaşılabilir, dövecek miyiz çocuklarımızı otorite kuracağız diye? 14 hatta 15 yaşını bitirene kadar bu geçiş dönemi oluyor. Ya sabrederek güzellikle profesyonel yardım alarak sağlıklı atlatmalarını sağlayacağız ya da höt zöt yapıp ezip bastıracağız. Ergenlik sorunu problemi olmayan ya da hafif yaşayan çocuklar da var ama çoğunluk öyle değil maalesef.
Bir konuda da bilginiz tecrübeniz olmadan fikir yürütmeyin rica ediyorum.
