izmirin güneşli bir pazar öğleni, paşayı verendaya çıkarttım güneşlensin diye...herzamanki gibi bizimki aldı kucağına hemen annem diye sevmeye başladı. benden bahsederken de annesi demiyor ismimle hitap ediyor. ya sabır çekiyorum
yine kıyafete taktı. yaa hava 26 derece...kolsuz body giydirmişim, üzerine uzun kollu penye, onunda üstüne yelek, sırf kv laf etmesin diye...kucağımda biz oynarken gelmiş polar battaniye sarıyor üstüne. napıyorsun dedim, üşütecek çocuk diyor. ama ben bu arada askılıyla, hava o derece yani...yavrumun ensesi boynu kalın giydirmekten isilik oldu, 4 gündür krem kullanıyorum. eczacı kız da yanında söyledi giydirme böyle diye
al nasıl bakacaksan nasıl saracaksan sar dedim yavrumu verip üst kata çıktım. zaten sinirim o an zirve yaptı, kendime kızdım niye bıraktım diye. hiç bişey olmamış gibi 2 saat boyunca kucağında gezdirdi bahçede. sonra gelmiş yatak odasına, altına yaptı bu diyor. yaptıysa değiştir dedim yüzüne bile bakmadan. ben sana yardım etmeye çalışıyorum dedi, orda koptum
yavrumu sarıp sarmalamak bana yardım etmek değil, çocuğun heryerini kızarttın dedim. ama üşütecek diyor hala...hasta olacaksada ben hasta ederim, bu çocuk benim artık karışma bize yeter dedim..ama ellerim nasıl titriyor, bi baktım bağırarak kuruyorum cümleleri :)
ama öncesinde gazı eşimden aldım, yoksa cesaret edemezdim
o da "ne söylemen gerekiyorsa söyle, bu çocuk onun değil bizim çocuğumuz" dedi....böyle zamanlarda kocama birkez daha aşık oluyorum :)))
şafak 3 anneme gideceğim 10gün kalma planım var orada kafam dağılır inş.
