- 11 Mayıs 2018
- 2
- 0
- Konu Sahibi misslonelyheart
- #1
Herkese Merhaba,
Kendi içimde bir türlü çaresini bulamadığım,belki burada yazarak bir nebze olsun içimi dökebileceğimi düşündüğüm başıma geleni anlatmak istedim.Belki benimkine benzer olaylar yaşayıp da atlatmış olanlarınız vardır aranızda...Bana da yol gösterirler en azından...
Ben orta yaşta,pek fazla ilişki deneyimi olmamış,gönlünü de herkese açmaktan hoşlanmayan biri olarak,evden işe işten eve tarzında yaşayan biriydim.Çalıştığım kurum ve pozisyon dolayısıyla da gönül işlerine ayıracak vaktim pek olmuyordu.Bir gün çalıştığım yere bir personel geldi ve ne geldiyse başıma ondan sonra geldi.Beni görür görmez vurulduğunu söyleyen bu şahsiyet iş bahanesiyle benle iletişime geçti ve duygularını açıkladı.1-2 hafta sonra çıkmaya başladık.Fakat iş pozisyonu,eğitimi ve geçmişte yaşadığı ailevi sıkıntıları olduğunu tanımaya başladıkça öğrenen ben,zamanla katlanmam ve göze almam gereken çok şey olduğunu anlamaya başlamıştım.Babası liseden sonra kendisini evden kovmuş,annesi küçükken vefat etmiş ve sabıka kaydı olan bir insandı.Yaşıt olduğum bu insan araba tamircisi yanında çalışan bir çocuk gibi patronundan harçlık alarak çalışıyor,kendi ayakları üzerinde zar zor durmaya çalışıyor,bir nevi günü kurtarmaya çalışarak yaşıyordu.Bir yere gittiğimizde hesabı genelde ben ödüyordum.Bu bana koymuyordu.Çünkü elinde olsa ödeyeceğini,içten içe onun da bu gibi meseleleri sorun ettiğini biliyordum.Ama bizi bitiren bunlar olmadı.Ben sevdiğim adamı sürekli sosyal medyada liseli bir genç gibi fotoğraflar paylaştığını,yaptığı ettiği davranışların genelde olumsuz içerikli olduğunu görüyordum.Bende tam aksine pek fazla fotoğraf paylaşmayı sevmeyen,duygularımı her yerde ulu orta paylaşmayı sevmeyen bir insandım.Ama bazı şeyler zamanla geçer diye hep göz ardı ettim.Yok saydım.Bir tartışma veya bir kıskançlık olayı yaşadığımızda hiç bir zaman geri dönmez,gönül almazdı.Ya sosyal medyadan ağzında sigara ile fotoğraf paylaşır, ya da bir özlü söz..Ama asıl sorun sahibi ile iletişime geçmez,adım atmak da bana düşerdi.Bende attım.Bitmesin diye attım.Adım da attım.Bazı şeyleri içime de attım.Çıkmamızın 4. ayında annem büyük bir rahatsızlık geçirdi, ardından da babamı kaybettim.Başıma gelen daha bir sürü olay oldu.Yaşadığım hayat 360 derece değişti.Psikolojim altüst oldu..Ne evlenmeyi,ne de sorumluluk alabilmeyi düşünebildim.Sevdiğim adamın durumu belli idi.Düğün,nişan,eşya,mobilya vs. ne varsa belki her şeyi ben yapacaktım.Ama başıma gelenler,hastahane masrafları dengemi,hayat planımı altüst etti...Bu durumlarda bile kavga - küs -barışık ilişkiyi devam ettirdim.Gene tartışma olursa adım atan ben olurdum...Sonunda bir karar verdim.Tartıştık ve dönmedim.Çünkü iş koşullarımı değiştirecek,hayatımı yeniden düzene sokacak ve bu zor ve yeni hayatıma onunla birlikte yön verecektim.Belki aşkım sevgilim diyemiyordum,sürekli mesaj atamıyordum,geceleri rahatsız olan annemden dolayı dışarı çıkamıyordum ama hayat arkadaşım olması için,onun gururu incinmesin diye kendimce planlar yapıyordum.Fakat bu dönmediğim süreç içerisinde kendisinden hiç ses çıkmadı.Şüphelendim.Sosyal medyada gizlice takibe aldım...ve acı gerçeği öğrendim.Kendisi yanında stajyer olarak çalışan,lise son sınıfta okuyan,saç rengi ve tavırlarıyla sıkıntılı bir kız olduğu bariz belli olan,kendisinden 15 yaş küçük biriyle çıkmaya başladı...Önce konduramadım...Hadi canım dedim.Önceden çok ilişki yaşadığını biliyordum.Ama böyle bir şey olmazdı..Olamazdı.Kesin olduğuna inanmak için hiç ses çıkarmadan kızı da onu da takip ettim...Bir gün kızın sosyal medyadaki her paylaşımı açık olduğundan tartıştıklarını gördüm.O gün beni aradı ve buluştuk.Kızı bizzat bende biliyordum.İş yerinden hep bahsederdi çünkü. Hatırını sordum.Kızı sordum.Gayet normal cevapladı.Sonra başka yerde kahve içemeye gitmek için bana teklifte bulundu.Bende annemden dolayı reddettim.2 gün sonra kızla beni davet ettiği yere gitti.Bunu da kızın paylaşımından gördüm. Sadece ellerinin bulunduğu fotoğrafta koymuşlardı.Aradım ve ağzıma geleni söyledim.Kimse kimsenin yara bandı değildi.Gittiklerin yerin paylaşımını yapan kızı da sosyal medyadan beğendim.Daha sonra yüzleştik.Benim ona zaman tanımamı,kızın kendisi için zaten bir heves olduğunu söyledi.Hatta kızla yanımda yazıştı.Üniversiteye hazırlanan bir kızı üzmemesi için,ben bile anlayışlı oldum.Ama yediremiyordum.Sonuç mu? Onu tercih etti...Ben seviyorum,çok aşığım dedi..O gece yüzleştiğimizde gözlerime bakıp söyleyememişti.Ama telefonda seviyorum evet çok aşığım dedi...ve beni doğum günümde terk etti.1 sene çıktılar..hep takip ettim...her an..her dakika...kız ona ne hakaretler,ne laflar söyledi...yazdı,çizdi internetten...Diyeceksiniz ki müstehaktır...Şimdi ayrılar...kız üniversitede okuyor,kendisi de iş değiştirdi..Değişmeyen tek şey elinde yine sigara ile poz vermesi...Ayrılırken bana, 'ben hep sizin acılarınızı mı çekeceğim' demişti.Ben de çekerim demiştim. Lütfunda başım üstüne kahrında dedim...Beni seviyor,elimi tutuyor,bana hep sarılıyor dedi...Gerçek sevgi bu muydu peki? Hep hataya düşmesinin sebebi geçmişinde yaşadığı sıkıntılar..güvensizlik..Ben her yaptığına bir sebep bulmaya çalışıyorum.Hep şundan yaptı,bundan dolayı etti diye kılıf uydurup,kendimce onu aklamaya çalışıyorum ve silemiyorum...Çok iyi bir insan aslında.Sadece çekip çevirilmeye ihtiyacı var.Hala nerede hata yaptım diyorum.Bakıyorum insanların eski sevdikleri bir şekilde dönüyor..Pişman oluyor..Benim sevdiğim adam ilişki esnasında dönmüyordu,şimdi mi dönecek?....
İçimden atamıyorum...sadece anlatmak istedim...
Kendi içimde bir türlü çaresini bulamadığım,belki burada yazarak bir nebze olsun içimi dökebileceğimi düşündüğüm başıma geleni anlatmak istedim.Belki benimkine benzer olaylar yaşayıp da atlatmış olanlarınız vardır aranızda...Bana da yol gösterirler en azından...
Ben orta yaşta,pek fazla ilişki deneyimi olmamış,gönlünü de herkese açmaktan hoşlanmayan biri olarak,evden işe işten eve tarzında yaşayan biriydim.Çalıştığım kurum ve pozisyon dolayısıyla da gönül işlerine ayıracak vaktim pek olmuyordu.Bir gün çalıştığım yere bir personel geldi ve ne geldiyse başıma ondan sonra geldi.Beni görür görmez vurulduğunu söyleyen bu şahsiyet iş bahanesiyle benle iletişime geçti ve duygularını açıkladı.1-2 hafta sonra çıkmaya başladık.Fakat iş pozisyonu,eğitimi ve geçmişte yaşadığı ailevi sıkıntıları olduğunu tanımaya başladıkça öğrenen ben,zamanla katlanmam ve göze almam gereken çok şey olduğunu anlamaya başlamıştım.Babası liseden sonra kendisini evden kovmuş,annesi küçükken vefat etmiş ve sabıka kaydı olan bir insandı.Yaşıt olduğum bu insan araba tamircisi yanında çalışan bir çocuk gibi patronundan harçlık alarak çalışıyor,kendi ayakları üzerinde zar zor durmaya çalışıyor,bir nevi günü kurtarmaya çalışarak yaşıyordu.Bir yere gittiğimizde hesabı genelde ben ödüyordum.Bu bana koymuyordu.Çünkü elinde olsa ödeyeceğini,içten içe onun da bu gibi meseleleri sorun ettiğini biliyordum.Ama bizi bitiren bunlar olmadı.Ben sevdiğim adamı sürekli sosyal medyada liseli bir genç gibi fotoğraflar paylaştığını,yaptığı ettiği davranışların genelde olumsuz içerikli olduğunu görüyordum.Bende tam aksine pek fazla fotoğraf paylaşmayı sevmeyen,duygularımı her yerde ulu orta paylaşmayı sevmeyen bir insandım.Ama bazı şeyler zamanla geçer diye hep göz ardı ettim.Yok saydım.Bir tartışma veya bir kıskançlık olayı yaşadığımızda hiç bir zaman geri dönmez,gönül almazdı.Ya sosyal medyadan ağzında sigara ile fotoğraf paylaşır, ya da bir özlü söz..Ama asıl sorun sahibi ile iletişime geçmez,adım atmak da bana düşerdi.Bende attım.Bitmesin diye attım.Adım da attım.Bazı şeyleri içime de attım.Çıkmamızın 4. ayında annem büyük bir rahatsızlık geçirdi, ardından da babamı kaybettim.Başıma gelen daha bir sürü olay oldu.Yaşadığım hayat 360 derece değişti.Psikolojim altüst oldu..Ne evlenmeyi,ne de sorumluluk alabilmeyi düşünebildim.Sevdiğim adamın durumu belli idi.Düğün,nişan,eşya,mobilya vs. ne varsa belki her şeyi ben yapacaktım.Ama başıma gelenler,hastahane masrafları dengemi,hayat planımı altüst etti...Bu durumlarda bile kavga - küs -barışık ilişkiyi devam ettirdim.Gene tartışma olursa adım atan ben olurdum...Sonunda bir karar verdim.Tartıştık ve dönmedim.Çünkü iş koşullarımı değiştirecek,hayatımı yeniden düzene sokacak ve bu zor ve yeni hayatıma onunla birlikte yön verecektim.Belki aşkım sevgilim diyemiyordum,sürekli mesaj atamıyordum,geceleri rahatsız olan annemden dolayı dışarı çıkamıyordum ama hayat arkadaşım olması için,onun gururu incinmesin diye kendimce planlar yapıyordum.Fakat bu dönmediğim süreç içerisinde kendisinden hiç ses çıkmadı.Şüphelendim.Sosyal medyada gizlice takibe aldım...ve acı gerçeği öğrendim.Kendisi yanında stajyer olarak çalışan,lise son sınıfta okuyan,saç rengi ve tavırlarıyla sıkıntılı bir kız olduğu bariz belli olan,kendisinden 15 yaş küçük biriyle çıkmaya başladı...Önce konduramadım...Hadi canım dedim.Önceden çok ilişki yaşadığını biliyordum.Ama böyle bir şey olmazdı..Olamazdı.Kesin olduğuna inanmak için hiç ses çıkarmadan kızı da onu da takip ettim...Bir gün kızın sosyal medyadaki her paylaşımı açık olduğundan tartıştıklarını gördüm.O gün beni aradı ve buluştuk.Kızı bizzat bende biliyordum.İş yerinden hep bahsederdi çünkü. Hatırını sordum.Kızı sordum.Gayet normal cevapladı.Sonra başka yerde kahve içemeye gitmek için bana teklifte bulundu.Bende annemden dolayı reddettim.2 gün sonra kızla beni davet ettiği yere gitti.Bunu da kızın paylaşımından gördüm. Sadece ellerinin bulunduğu fotoğrafta koymuşlardı.Aradım ve ağzıma geleni söyledim.Kimse kimsenin yara bandı değildi.Gittiklerin yerin paylaşımını yapan kızı da sosyal medyadan beğendim.Daha sonra yüzleştik.Benim ona zaman tanımamı,kızın kendisi için zaten bir heves olduğunu söyledi.Hatta kızla yanımda yazıştı.Üniversiteye hazırlanan bir kızı üzmemesi için,ben bile anlayışlı oldum.Ama yediremiyordum.Sonuç mu? Onu tercih etti...Ben seviyorum,çok aşığım dedi..O gece yüzleştiğimizde gözlerime bakıp söyleyememişti.Ama telefonda seviyorum evet çok aşığım dedi...ve beni doğum günümde terk etti.1 sene çıktılar..hep takip ettim...her an..her dakika...kız ona ne hakaretler,ne laflar söyledi...yazdı,çizdi internetten...Diyeceksiniz ki müstehaktır...Şimdi ayrılar...kız üniversitede okuyor,kendisi de iş değiştirdi..Değişmeyen tek şey elinde yine sigara ile poz vermesi...Ayrılırken bana, 'ben hep sizin acılarınızı mı çekeceğim' demişti.Ben de çekerim demiştim. Lütfunda başım üstüne kahrında dedim...Beni seviyor,elimi tutuyor,bana hep sarılıyor dedi...Gerçek sevgi bu muydu peki? Hep hataya düşmesinin sebebi geçmişinde yaşadığı sıkıntılar..güvensizlik..Ben her yaptığına bir sebep bulmaya çalışıyorum.Hep şundan yaptı,bundan dolayı etti diye kılıf uydurup,kendimce onu aklamaya çalışıyorum ve silemiyorum...Çok iyi bir insan aslında.Sadece çekip çevirilmeye ihtiyacı var.Hala nerede hata yaptım diyorum.Bakıyorum insanların eski sevdikleri bir şekilde dönüyor..Pişman oluyor..Benim sevdiğim adam ilişki esnasında dönmüyordu,şimdi mi dönecek?....
İçimden atamıyorum...sadece anlatmak istedim...
