Boşanmaktan korkmak normal mi ?

melekim_ahmet

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Nisan 2016
118
33
39
Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??
 
Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için kalamazsınız . Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istiyorum, ondan ayrı yaşamam istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??
Bana siddet gosteren adami alninin ortasindan sakkadanak bosarim, bundan daha net ve dogru bir karar olamaz zaten
 
Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için kalamazsınız . Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istiyorum, ondan ayrı yaşamam istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Yani kusura bakma da, senin analığın ana ne bu herifin babalığı baba. Evladının düşünen ana baba, o evde öyle polislerle uzaklaştırmalara izin vermez. Asla izin vermez.

Bir evlat kolay mı yetişiyor? Bir bağrış bile çocukları korkutuyor sen gelmiş neler neler yaşandı ama bık bık bık bık. Yazık günah bu çocuklara.
 
Her türlü şiddet var demişsiniz. Çocuklarınız siz dayak yerken nasıl bir değerlendirmede bulunuyorlar?

4 yasındaki çocuk da dayak yediğim evliliği bitirip bitirmememde söz sahibi olmayıversin. Çocukların psikolojisi hemen bozuluyor da biz kadınların psikolojisini önemseyen yok.

Bu arada öğretmen olduğunuzu hemen anladık zaten. Belirtmenize gerek yoktu.
 
Şiddet olmasa bile iki insan anlaşamıyorsa bir ömür cehennem gibi geçer. Yani eğer bırakılması gerekiyorsa bırakın, ebeveynleri boşanan ilk çocuklar sizinkiler olmayacak atlatırlar, artık insanlar bilinçleniyor. Çocuklarınız akılları ermeye başlayınca zaten sizi anlayacaklardır. Boşanıyorsunuz diye de çocuklar babalarını görmeyecek değil zaten illa ki görüşecekler. Sırf çocuklarım babayı daha az görecek diye dayak diyip oturamam yani.
 
Ben de öğretmenim boşanma kararı aldığımda oğlum 2 aylık prematüre bebekti tüm sorumluluğu aldım önce Allah'a emanet tabiki kaygılarım var ama pedagog desteği alacağım ilerde benim sebebim de şiddetin her türlüsüydü oğlum büyüyünce neden bu kadar eziksin demesin şiddeti normalleştirmesin ya da şiddet yanlısı olsun istemiyorum biz eğitimciyiz şiddetin ortasında ne kadar sağlıklı bireyler yetiştirilir siz düşünün
!
 
Yani kusura bakma da, senin analığın ana ne bu herifin babalığı baba. Evladının düşünen ana baba, o evde öyle polislerle uzaklaştırmalara izin vermez. Asla izin vermez.

Bir evlat kolay mı yetişiyor? Bir bağrış bile çocukları korkutuyor sen gelmiş neler neler yaşandı ama bık bık bık bık. Yazık günah bu çocuklara.
Normal misiniz ? Beni eleştir mi dedim ? Burada kendi hayatımdan bir kesit paylaştım diye bu şekilde saçmalama hakkımı doğuyor sana ! Benim yaşadıklarımı gördün mü ? Neyi neden yaptım biliyor musun ? Benim bütün hayatım çocuklarım benden çok düşündüğün imâsında bulunma gibi bi saçmalığı ne cüretle yaparsın ! En nefret ettiğim insan tipi bilgi sahibi değil ama fikir sahibi .hem de mütemadiyen hem de BIK BIK….!!
 
Normal misiniz ? Beni eleştir mi dedim ? Burada kendi hayatımdan bir kesit paylaştım diye bu şekilde saçmalama hakkımı doğuyor sana ! Benim yaşadıklarımı gördün mü ? Neyi neden yaptım biliyor musun ? Benim bütün hayatım çocuklarım benden çok düşündüğün imâsında bulunma gibi bi saçmalığı ne cüretle yaparsın ! En nefret ettiğim insan tipi bilgi sahibi değil ama fikir sahibi .hem de mütemadiyen hem de BIK BIK….!!

Bık bık sensin.

Çocuklarına korkunç bir hayat yaşatıyorsun. Onlara yazık günah değil mi? Ben hiç babası anasını döverken, babasına canım babam diye sevgi duyan küçük çocuk görmedim. Her kavgada, her gerilimde hele bu bahsettiğin polis, uzaklaştırma olaylarıyla bu adam zaten sürekli evde değil. Ne ara çocuk babasıyla zaman geçirip bu cümleleri kuruyor? O çocuklar en ufak kavgada bile stres olup, endişe duyuyorlar. Şiddet gören kadın şiddeti kapatmaya çalışsa bile sesinden anlıyor çocuk annesinin yaşadığı şiddeti. Daha ne gerekebilir boşanman ve çocukalrına huzurlu bir hayat yaşatman için?
 
Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık .

Bu kadar huzursuz bir evlilikte butun bu şiddeti, tartismalari cocuklar gormuyor mu? Nasil babamizi özleriz, yok bizim icin birlitke kal derler.
Yani hiç boyle cocuk gormedim gercek hayatta babasi annesine dayak atarken duyup gorup normal karsilayip bir de babamizi özleriz filan diyecek cidden aklim almiyor bu kismi.
 
Ben de öğretmenim boşanma kararı aldığımda oğlum 2 aylık prematüre bebekti tüm sorumluluğu aldım önce Allah'a emanet tabiki kaygılarım var ama pedagog desteği alacağım ilerde benim sebebim de şiddetin her türlüsüydü oğlum büyüyünce neden bu kadar eziksin demesin şiddeti normalleştirmesin ya da şiddet yanlısı olsun istemiyorum biz eğitimciyiz şiddetin ortasında ne kadar sağlıklı bireyler yetiştirilir siz düşünün
!
En büyük pişmanlığım 10 yıl önce boşamamış olmam .Aslında çok dik ve kararlı bi karakterimdir ama Doğuluyuz biz. Aileme şiddetten bahsetmedim hiç . Çünkü bahsetsem işler asla istemeyeceğim yerlere gidecek . Bu adamla evlenmeyi ben seçtim , ailem sırf ben seçtim diye olur dediler. Kendi kararlarım yüzünden aileme sıkıntı yaşatmak istemedim. Şiddetten bahsetmeyince diğer sebepler çok basit geldi aileme . Mümkün değil izin vermediler boşanmama . Onun ailesi de sürekli baskı yaptı kendisine düzelir gibi oldu hep düzelmedi . Şimdi de çocukları susturamıyorum. Çocuklar küçükken onların yerine karar vermek kolay oluyor . Ama büyüyüp kendilerini ifade ettiklerinde her bir sözleri yürek yakıyor
 
Bık bık sensin.

Çocuklarına korkunç bir hayat yaşatıyorsun. Onlara yazık günah değil mi? Ben hiç babası anasını döverken, babasına canım babam diye sevgi duyan küçük çocuk görmedim. Her kavgada, her gerilimde hele bu bahsettiğin polis, uzaklaştırma olaylarıyla bu adam zaten sürekli evde değil. Ne ara çocuk babasıyla zaman geçirip bu cümleleri kuruyor? O çocuklar en ufak kavgada bile stres olup, endişe duyuyorlar. Şiddet gören kadın şiddeti kapatmaya çalışsa bile sesinden anlıyor çocuk annesinin yaşadığı şiddeti. Daha ne gerekebilir boşanman ve çocukalrına huzurlu bir hayat yaşatman için?
Bık bık tam olarak sen ve türevlerin !!! Şimdi al o minnoş bık bıklığını defol postumdan . Bi de durup sana hesap vericem ! Şuna bak !!!
 
En büyük pişmanlığım 10 yıl önce boşamamış olmam .Aslında çok dik ve kararlı bi karakterimdir ama Doğuluyuz biz. Aileme şiddetten bahsetmedim hiç . Çünkü bahsetsem işler asla istemeyeceğim yerlere gidecek . Bu adamla evlenmeyi ben seçtim , ailem sırf ben seçtim diye olur dediler. Kendi kararlarım yüzünden aileme sıkıntı yaşatmak istemedim. Şiddetten bahsetmeyince diğer sebepler çok basit geldi aileme . Mümkün değil izin vermediler boşanmama . Onun ailesi de sürekli baskı yaptı kendisine düzelir gibi oldu hep düzelmedi . Şimdi de çocukları susturamıyorum. Çocuklar küçükken onların yerine karar vermek kolay oluyor . Ama büyüyüp kendilerini ifade ettiklerinde her bir sözleri yürek yakıyor
10 yıl öncesi için pişmansiniz bir yıl sonrası için de pişman olacaksınız çocuk aklıyla hareket edilmez duygularini önemseyin yara almalarını en aza indirgeyip onlar için güvenli şiddetsiz bir ortam kurmalısınız top sizde aileniz de destek olmuyorsa onemsemeyin sizin ilk aileniz çocuklarınız herkes bir alt soyundan sorumlu... Bir kere şiddet oldu mu devamı geliyor malesef ya katlanacaksiniz ya da boşanacaksiniz çocuklar için
 
Çocuklar küçükken onların yerine karar vermek kolay oluyor . Ama büyüyüp kendilerini ifade ettiklerinde her bir sözleri yürek yakıyor
Çocuklar büyüdüğünde belli bir yaşa geldiğinde zaten sizi anlarlar. Çocuklar için birlikte olursanız çocukların geleceğini karartmış olursunuz o şiddetli evde!!!!! o çocuklar büyüdüğünde ''bu adama neden katlandın'' diye sorarlarsa (ki mutlaka soracaklardır) en büyük pişmanlığı yaşarsınız!
 
Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??
Şiddetle büyüyen çocuklar şiddeti ilerki hayatında çok normal görerek ilişkilerinde kullanıyor
Gerek arkadaşlık gerek sevgililikte
Benim Kv çok zulümler görmüş 10. Senesinde ayrılmış kp’den hemde hiç gözünü kırpmadan
Sevgisiz saygı kalmamış bir evdi diye anlatıyor her gün kavga gırla kıyamet
Çocuklar siner izlerdi bizi diyor
Eşimde bunların travmaları ve izleri hala duruyor oğlan kardeşi var 4 yaş küçük o da psikolojisi aşırı bozuk
Normal bir ortamda büyüyen -mesela benim gibi- insanlarda suç oranı başarısızlık orası güvensizlik oranı daha düşük çünkü kavga gürültülü evde büyümek peşinden kavgayı şiddeti götürüyor
Bir nevi karma olarak düşünebilirsiniz
Ayrılın mesleğiniz var ne güzel bu şiddete maruz kalmayın boyun eğmeyin size sizden başkası yardım edemez aileniz varsa onlardan da destek istersiniz inanın dünyanın sonu değil
 
Şiddet olmasa adam işinde gücünde aldatmayan iyi huylu olsa boşanmayın çocuklar için derdim de. Böylesi zor. Birgün o şiddet anının daha kötüsünün olmayacağı ne malum? Ve siz boşanmak isteseniz kabul edecek mi? Boşanma aşamasında da şiddet gösterebilir. Böyle tiplerden boşanmakta zor..
 
Bu kadar huzursuz bir evlilikte butun bu şiddeti, tartismalari cocuklar gormuyor mu? Nasil babamizi özleriz, yok bizim icin birlitke kal derler.
Yani hiç boyle cocuk gormedim gercek hayatta babasi annesine dayak atarken duyup gorup normal karsilayip bir de babamizi özleriz filan diyecek cidden aklim almiyor bu kismi.
Kavgalarımıza genelde şahit olmuyor çocuklar şiddet kısımlarına yani. Sözlü kısımları maalesef yanlarında oluyor . Polis uzaklaştırma olayları 2 defa evde başkaları varken oldu .benim çocuklarım 9 da uyurlar . Gece geç saat olduğu için de uyuyordu çocuklar . 1 defa da büyük oğlum okuldayken oldu . onda da kızım küçüktü o sıralar . Eşim zaten çok yoğun çalışır . Çocuklara gece geç geldi sabah erken çıktı veya şehir dışına çıktı demiştim . Zaten 2-3 gün sonra mutlaka birilerini araya koyup , bol hediyeler, çok pişmanımlar , bir daha asla olmayacaklar , el ayak öpme oyunlarıyla eve geliyor . Hiç birini başarmasa çocuğu okuldan alıp biz geldik diyip giriyor eve sağolsun . Tabi çocukların çok da bi haberi olmadığı için mutlu mutlu eve giriyorlar .
 
Her türlü şiddet var demişsiniz. Çocuklarınız siz dayak yerken nasıl bir değerlendirmede bulunuyorlar?

4 yasındaki çocuk da dayak yediğim evliliği bitirip bitirmememde söz sahibi olmayıversin. Çocukların psikolojisi hemen bozuluyor da biz kadınların psikolojisini önemseyen yok.

Bu arada öğretmen olduğunuzu hemen anladık zaten. Belirtmenize gerek yoktu.
Çocuklar şiddete şahit olmadılar hiç … öğretmen olduğumu belirtmek gibi bir kaygım yokki. Neden böyle bi cümle kurdunuz merak ettim . Ben orada işim var anlamında kullandım . Burası dertleşme yeri değil mi ya ? Neden hayatımdan bir kesit paylaştım diye bu kadar acımasız konuşabilme hakkını buluyor kendinde ? Üzücü değil mi ?
 
X