Boşanmaktan korkmak normal mi ?

Çocuklara yapacağınız en büyük iyilik boşanmak olur.

melekim_ahmet .!.:

Bık bık tam olarak sen ve türevlerin !!! Şimdi al o minnoş bık bıklığını defol postumdan . Bi de durup sana hesap vericem ! Şuna bak !!!

Genişletmek için tıkla...

Bu gür sesiniz eşinize çıksaydı keşke. Forumda kocasına gücü yetmeyen burada kükrüyor. Arkadaşın dili sert ama doğru. Siz de biliyorsunuz bunu.

melekim_ahmet .!.:

O adamın yüzüne karşı en yüksek perdeden dile getiriyorum zaten bunu

Genişletmek için tıkla...

Peki siz böyle biri mi olmak istiyorsunuz? O yapsın ben de cevabını vereyimle mi geçecek ömrünüz? Huzur yoksa evlilik yoktur, anne mutlu değilse çocukları da mutlu değildir, nasıl olsun ki? Oğlunuz şimdiden öğrenmiş, baba ne yaparsa yapsın anne kalıyor, kendini feda ediyor, hakkını aramıyor. O bizim için beraber kal diyen oğlunuz ergenlik zamanı dönüp size bakmayacak bile. Tek kelimelik cevaplar verecek ve derdiniz umurunda olmayacak. Yapmasaydın diyecek. Bu çok normal çünkü kendilerini keşfediyorlar. Arkadaşları sosyal ortamları geliştikçe daha bireysel oluyor bencilleşiyorlar. Bende iki tane var, biri normale dönmeye başladı diğeriyle hala uğraşıyorum.

Her şeyi herkesten gizleyerek hata yapıyorsunuz. Her zaman çocuklarınızın görmeyeceği zamana denk gelmeyecek yaşadığınız şiddet.

melekim_ahmet .!.:

Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Genişletmek için tıkla...

Ailenizden durumu saklamayın artık.Korkmayın.Ailenize durumu anlatın ve kurtulun yapmayın bunu kendinize ve çocuklarınıza.Çocuklar böyle bir psikopatla mı büyüsün.

Ben de öğretmenim. Yaşadıklarınızı ben de yaşadım. 2 kızım var. Boşanıyorum. O korkular bende de vardı ama sebebinin neler olduğunu söyleyeyim:
1. Şiddet sizi korkutuyor ve sindiriyor. Normalde becerebildiğiniz işleri bile korku ve özgüven eksikliğinden, yapamaz hâle geliyorsunuz.
2. Yıllardır öğretmen ortamında mücadelesini verdiğim, kurul toplantılarında kavga bile ettiğim şey, öğretmenlerin boşanmış aile çocuklarına “sorunlu” damgası vurması! Oysa tam tersi oluyor. Aile çocukları bahane ederek mutsuz bir evliliği sürüklüyorsa çocuk inanılmaz sorunlu oluyor.
3. Evliliğinizi şiddete rağmen devam ettirirseniz çocuklarınız da aynı eşiniz gibi size saygı duymayacak ileride ve onlara iyi bir rol model olmadığınız için özellikle ergenlik dönemlerinde belki de onları zapt edemeyeceksiniz.
4. Çocuklarınız bu yaşta kabul etmez zaten ayrılmanızı ama psikolog eşliğinde kabul ettirebilirsiniz. Bunu yapan arkadaşlarım var.
5. Öğretmenlerin şiddete rağmen kötü bir ilişkiye devam etmelerinin bir sebebi de öğretmen ortamının maalesef ki çok gelenekçi bir yapısının olması. Dedikodu, boşanana acıma, ah vah etme, hatta kocası olmadığı için sahipsiz görme vb. hepsi var. Yıllardır Türkiye’nin başkentinin en iyi semtinde çok iyi bir okuldayım. Buradaki öğretmenlerin vizyonunun daha iyi olmasını bekler çoğu insan normalde. Bir görseniz, çoğunun kafası 70’lerden kalma. Yaşları da çok büyük değil. Bu insanlarla aynı ortamda çalışa çalışa bir süre sonra umutsuzluğa kapılıyorsunuz. Ben yapı olarak böyle biri değilim o yüzden takmam, bu zihniyete de lafımı söylerim her zaman ancak bu sebeple bile aykırı bulunuyorum öğretmen ortamında, şaka gibi.
6. Velhasılıkelam, yıllar içinde ruhu, bedeni, hayalleri, duyguları, gülüşü vb. sömürüldüğü için bir zombiden farksız bir kadın ve anne olmak istemiyorsanız hayatınızın iplerini elinize alın. Kocanız asla değişmeyecek ama kendinizin ve çocuklarınızın kaderini değiştirebilirsiniz.

Siz dayak yerken çocuklar babam da babam diyorsa kan mı çekmiş nedir verin babalarına diyeceğim olmayacak..

mutsuz evlilik başınıza gelmiş olabilir. adam kavgayı yönetemiyor. ancak devlet gücüyle evden uzaklaştırılıyor. demek ki makul olgun bir eş değil. adamın kişiliğinin zorba olduğunu kabul ederseniz bu sizi rahatlatır. sonrasında özürleri çiçekleri bir sonraki zorbalığına kadar. siz de biliyorsunuz zorbalar asla değişmez. çocuklar birkaç yıl sonra aranızdaki kavgalarda taraf olacaklar. doğal olarak mağdurun tarafında olacaklar. yani sizin. sonra gelsin baba nefreti. erkek çocuk sizi ezdirmez babasının üstüne yürüyecek. kız çocuk evdeki huzursuzluktan kaçmak için hızlıca evlilik kararı alacak.

adam sizi kırmış üzmüş. çocukların fikri önemli değil. çocuk onu döven annesinin arkasından anne diye ağlar. kardeş istiyorum der kardeşi olunca geri gönder vazgeçtim diye kıskanır. yani hayati kararlar çocukların aklına güvenerek alınamaz. çünkü karar verme olgunluğunda değiller. bunu siz bir eğitimci olarak bizden iyi biliyorsunuz. sizi eleştirmek haddime değil çünkü dertleşmek için konu açmışsınız sadece evli kalmanızın sebebi çocuklar babaya düşkün diye değil siz öyle istiyorsunuz diye. çocuklarım için katlanıyorum bir savunma mekanizması. çok yüce masum canlılar için evliliğimi sürdürüyorum fikri insana çok manevi bir amaç için katlanma gücü veriyor oysa işin aslı boşanmak isteyen ama cesaret bulamayan evebeynin kararsızlık yaşaması. bu konuda kendini güçsüz hissedip güçsüzlük hissi rahatsızlık verdiğinden ben yüce bir amaç için evliyim diye kendini rahatlatması. bir gün cesaret toplayıp boşanmanızı diliyorum. hayatınızda zorba küstah sorunlu bir erkek olmamasını diliyorum. sevgi merhamet sakinlik huzur dolu bir aileniz olmasını diliyorum.

Şiddet varsa boşanmak en doğrusu. Çocuklara kötü örnek oluyorsunuz ayrıca.

melekim_ahmet .!.:

Bık bık tam olarak sen ve türevlerin !!! Şimdi al o minnoş bık bıklığını defol postumdan . Bi de durup sana hesap vericem ! Şuna bak !!!

Genişletmek için tıkla...

Bu agresif üslubunuzdandan sonra eşinizin açısından bakmaya başladım. Bunca zaman iyi dayanmış.

melekim_ahmet .!.:

Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Genişletmek için tıkla...

annelerine şiddet gösteren bir babayı nasıl seviyor çocuklarınız anlayamadım. ben kendimde boşanmış bir anne babanın cocuğuydum. ben 15 yaşına geldiğimde anca annem cesaret edip boşanmıştı o da sizin gibi öğretmendi. ve sonunda o kavga tartışma ortamından uzaklaştığımız için o kdar huzurum artmıştı ki anlatamam. maddi acıdan zorlanmıştık ama hiçbir şeyi huzura değişmezdim. çocuklarınızın tavrı ilginç geldi. hele ki olaylar polislik seviyelere gelmişken.

Merhaba. Aynı kaygıları ben de yaşadım. Hatta "boşanmaktan çok korkuyorum" başlıklı bir konum bile var. Buradan aldığım kıymetli desteğin davayı açmamda etkisi var. Ben de devlet memuruyum 13 senelik evli 2 çocuk annesiyim. Çocuklarımın biri 10, diğeri 8 yaşında. Boşanma davası devam etse de 9 aydır ayrı evde yaşıyorum. İlk başta çocuklar sizinkiler gibi tepkiler verdiler, doğal olarak. Fakat pedagog desteğiyle mümkün olduğunca kolay alışmalarını sağladım size de bunu tavsiye ederim. Emin olun şuanki halinizden daha iyi olacak her türlü. Zamanla oturuyor her şey, inanın korkacak bir şey yok.

melekim_ahmet .!.:

Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Genişletmek için tıkla...

Merhaba ne karar verdiniz acaba bende aynı korkuları yaşıyorum da

valla annem ve babam hiç anlaşamazlardı şiddet de vardı. Annem çalışan biri olmasına rağmen boşanmadı. Şu an geri dönüp bakınca ona o kadar üzülüyorum ki. Çocukken boşanmasınlar diye korkardım. Aklım ermeye başlayınca boşanmasını destekledim ama cesaret edemedi. Hala travmalarım var. Anlatırken gözlerim dolar. Bence kimse böyle bir ailede büyümemeli

melekim_ahmet .!.:

Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Genişletmek için tıkla...

Keşke benimde bir mesleğim olsaydı hemencecik boşarim kocamı.sizin elinizde imkan var ..bende şiddet yok aldatılma var bende de üç çocuk var .. küçüğü biraz büyüyünce çalışıp ayaklarımın üstünde durup tekmeyi basacağız günü dört gözle bekliyorum ..bir an önce boşanın bence çocuklarınız için en sağlıklısi bu bence

Kavgayı görmeyen çocuklar nasıl boşanmak istediğinizi biliyor. Konuştuğunuz için mi bu tepkileri verdiler. ?
Net karar nasıl verebilirim derken o şiddet çocuklarınızdan birine de uygulanınca o zaman net karar vermek zorunda kalırsınız. Bu yaşadıklarınızın üstü bu çünkü. Çocuklar için huzurlu bir ev lazım, sürekli kavga eden bir çift değil.
Boşanmış bir anne baba çocuğuyum keşke daha erken boşansalardı. Ayrıca kuzenim de boşandı, karısı aldattığı için, velayet babaya verildi. Bunu çocuklara söyleyemediğimiz için çok sıkıntı çektik. Bize çok yakın oturuyordu ordan biliyorum. Asla istemediler, yemek yemiyorlardı, hergün arayıp ağlıyorlardı. 4 ay sürdü bu durum, okula başlayınca alıştılar. Kuzenim şuanda evleniyor olayların üstünden 3 sene geçti. Evlenme bile demedi çocuklar. Çocukları bahane etmeyin.

Evliliğinizde şiddetin her türlüsü var. Çocuklarınız bu şiddete bugüne dek hiç şahit olmamış ancak bu hiç şahit olmayacakları ya da şiddetin onlara yönelmeyeceği anlamına gelmiyor. Evliliğinizin devamı konusunda karar ölçütünüz çocuklarınızsa “şiddet mi daha travmatik yoksa boşanma mı?” sorusunun cevabı size yardımcı olabilir.

Evliliği bitirmek bitirmemek değil zor olan o konfor alanından çıkmak zor konfor derken rahatsıniz anlamında değil alışılagelmiş düzen. Ama şu çok yanlış sekiz yaşındaki çocukta sizin ilişkiniz hakkında yorum yapabiliyor ? Onun yaninda mi konuşuyorsunuz fikrini mi soruyorsunuz hadi diyelim onun aklı eriyir 4 yaşındaki ? Kendinize dürüst olun çocuklarımdan duymak istediğim şeyleri mi duyuyorum diye

melekim_ahmet .!.:

En büyük pişmanlığım 10 yıl önce boşamamış olmam .Aslında çok dik ve kararlı bi karakterimdir ama Doğuluyuz biz. Aileme şiddetten bahsetmedim hiç . Çünkü bahsetsem işler asla istemeyeceğim yerlere gidecek . Bu adamla evlenmeyi ben seçtim , ailem sırf ben seçtim diye olur dediler. Kendi kararlarım yüzünden aileme sıkıntı yaşatmak istemedim. Şiddetten bahsetmeyince diğer sebepler çok basit geldi aileme . Mümkün değil izin vermediler boşanmama . Onun ailesi de sürekli baskı yaptı kendisine düzelir gibi oldu hep düzelmedi . Şimdi de çocukları susturamıyorum. Çocuklar küçükken onların yerine karar vermek kolay oluyor . Ama büyüyüp kendilerini ifade ettiklerinde her bir sözleri yürek yakıyor

Genişletmek için tıkla...

3 çocuğu da aileler sizden habersiz yaptı sanırım. Böyle evliliklerde olumsuz her şey var ama en önemlisi hep 2-3 çocuk var. Hem çocuk yapıp hem de çocuklar için katlanıyorum demek çok komik değil mi yaaa. Hadi biri kaza olsun hadi ikisi kaza olsun. Eee 3?

melekim_ahmet .!.:

Merhaba , 10 yıllık evli, 3 çocuklu bir anneyim . Öğretmenim . Eşimle çok sıkıntılı bir evliliğimiz var . Her türlü şiddet var . Çok döndük boşanmanın eşiğinden , çok polis-uzaklaştırma olayları yaşadık . Geldiğimiz noktada hala evliyiz . Çocuklar için… Ama artık tükendim ve bitirmek istiyorum ama bu seferde korkuyorum . Oğlum 8 yaşında ve bana “anne bizim için birlikte kalamaz mısınız ?. Biz babamızı çok seviyoruz “ diyor . Kızım 4 yaşında “ ben babamı özlemek istemiyorum , ondan ayrı yaşamak istemiyorum “ diyor . Ben de korkuyorum .. ya bişey olursa , ya kontrol edemeyeceğim olaylar yaşarsam ya çocuklarım beni suçlarsa, ya çocuklarım bu olaydan çok etkilenip onları kontrol edemeyeceğim bireyler haline dönüşürlerse .. insanlar 2 kişi olarak çocuklarının başlarında durdukları halde sıkıntı yaşıyorlar . Ben tek başıma bunu başaramazsam … … boşananlar veya çevresinde boşanmış birileri olanlar size sormak istiyorum; hep olacak mı bu korku ? Net karar nasıl verilir ? Net karar olduğunu nasıl anlar insan ? Sonrasında pişmanlık yaşanıyor mu??

Genişletmek için tıkla...

Ortada evlilik yok ki