Sırf buraya yazmak için üye oldum.
Durumunuz, annemle babamı hatırlattı. Annemle babam, babamın ailesindeki çift maaş kazanan tek çiftti.
Babam biraz kardeşlerim de kardeşlerim, tarzında birisidir.
Burada bahsedeceğim amcam, ailenin golden child'ı. Babaannemin bir tanesi.
İlk olarak, olayları tam hatırlamadığım belirtmek isterim. Ne de olsa çocuktuk. Ama bu başlığı görünce de hatırladığım kadarı ile yazmak istedim.
Her maaş günü, sağ olsun büyük amcam babamı arayıp borç para isterdi ve babam da her zaman verirdi. Amcam yüzünden sürekli bir kavga çıkardı evde. Annem, bir ara babamı terk edecekti onun yüzünden.
Bu borç verme olayı bir şekilde kesildi, sanırım bu sıra annemle babam da banka hesaplarını ayırdılar.
Bir süre sonra evimizi sattık.
Amcam, sağ olsun tefecilere bulaşmış ve gene babamdan borç para istiyor. Ve sonuç olarak, biz kendi evimizi sattık.
Amcamın da kendi evi vardı üstelik. Yani cidden anlamıyorum bu olayı.
Babam, anneme "ne yapıyım, abim kendisini mi öldürsün?" gibi bir şeyler söylemişti, sanırım. Böyle bir şeyler duymuştum birilerinden ama kimden duydum bilmiyorum.
Bize olan borçlarını ödemeleri için babam ve diğer kardeşleri, amcamın evini sattırdı. Amcamlar da bize küstüler. Utanmadan kardeşinin evini sattır ama kendi evini satmak isteme. Müthiş!
Annem gene iyi dayanmış. Bu yaşadıklarımız cidden travma.
Sorun, amcamın bize küsmesi ve annemle babamın da banka hesaplarını ayırması ile çözüldü.
Evin faturalarını babam, market alışverişini annem ödüyor.
Açıkçası, o kavgalarında hep boşanmalarını istiyordum. Düzeldiler mi, düzeldiler ama bir çocuğun yaşamaması gereken şeylerdi bence.
verdikleri sitresten dolayı sağolsunlar 
biraz daha sabret çok yakında kavuşursun canım
