lütfen bu kardeşinize bir tavsiye verin

birsorumvarda .!.:

merhabalar ben 18 yaşımdayım bu sene üniversiteye gideceğim.Benim benden 9 yaş büyük bir ablam var, ablamla eskiden çok iyi anlaşırdık ama o evlendikten sonra aramız cok bozuldu .Bir tane küçük çocugu var 3 yaşında çocuga sürekli annemin bakmasını istiyor ama annem çalıstıgı için bakamıyor. Annem baktıgı zamanlarda annemin bakmasını begenmiyor benim de evde kalıp anneme yardım etmem gerektiğini söylüyor.Eşinin hep şehir dışında işleri o yüzden ablam evde bunaldığı zamalnlarda bana sarıyor .Sürekli ya benim kıyafetlerimi beğenmiyor ya saçımı hep beni üzecek kırcak şeyler söylüyor.Eşini ben pek sevmiyorum hiçbir işe yardım etmiyor her şeyime karısıyor benden çay istiyor getiriyorum sürekli ya açık olmus ya demi fazla su soguk diyip gönderiyor .Ablamın eşinin böyle davranmasına da sinir oluyorum.Yeğenim hastalandığı için annem onlarda kalıyor. ben yeğenim doğduğundan beri sürekli yardım ediyorum hastalandıgında ablamın yanında kalmaya gidiyorum(eşi evde olmuyor çünkü )bu sefer yanına gitmedim annem yalnızca gitti beni arıyorlar sürekli ne kadar vicdansızsın falan diyorlar ben vicdansız olduğumu düşünmüyorum oraya gitsem ne yapacağım.Geçen yeğenim hastalandı yanına gittik kaldık bir hafta(bu surede bizim hayatımız da geciyor okulum sınavlarım umurunda degil )son gün sinirlendi bizi evden kovdu.Bu yüzden bu sefer ben gitmek istemedim çocuk hastanelik falan olsa giderdim ama kafasını çarpmış.Sürekli annem ve ablam benim olgun olmadığımı söylüyor ben kırıldığım cok seye tepki vermiyorum bile .Sizce hatalı mıyım sınavlarımdan okulumdan geri kaldım gecen sene sürekli aynı fedakarlıkları yapmak istememem bencilce mi?sonunda en azından mutlu olup sevinse anlarım ama yine de benegmiyor ben anlamıyorum.Ablam da okumuş iş sahibi bir insan neden kendi ayakları üzerinde durmuyor çalısmıyor onu da anlamıyorum.Anlayacağınız evlenmeden önce aramız çok iyidi ama artık cok yabancı davranıyor bende sürekli kendimi çok yalnız hissediyorum babamla da cok baglı değiliz ailesiz gibi hissediyorum hep sürekli evde benden bir seyler bekliyorlar .Kendi sınırlarımı ihmal eden şeyleri yapmadıgımda bencil oluyorum.Bana iş bulamazsan kapımıza gelme diyordu ablam .kazandıgım bölüm İşsiz kalacagım bir bölüm değil ama kendimi cok yalnız hissediyorum sanki gideceğim şehire kimsesiz gidecek gibiyim bana ablam tavsiye vermiyor beni kırmadan bana bir abla aile tavsiyesi verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

begum9987 .!.:

Ablanın numarasını verirsen, böyle okulundan hocan gibi arar konuşurum istersen. Yaşından büyük sorumlulukları, kendi hayatının hıncını sana yüklemeye hakkı yok ablanın.

Genişletmek için tıkla...

birsorumvarda .!.:

merhabalar ben 18 yaşımdayım bu sene üniversiteye gideceğim.Benim benden 9 yaş büyük bir ablam var, ablamla eskiden çok iyi anlaşırdık ama o evlendikten sonra aramız cok bozuldu .Bir tane küçük çocugu var 3 yaşında çocuga sürekli annemin bakmasını istiyor ama annem çalıstıgı için bakamıyor. Annem baktıgı zamanlarda annemin bakmasını begenmiyor benim de evde kalıp anneme yardım etmem gerektiğini söylüyor.Eşinin hep şehir dışında işleri o yüzden ablam evde bunaldığı zamalnlarda bana sarıyor .Sürekli ya benim kıyafetlerimi beğenmiyor ya saçımı hep beni üzecek kırcak şeyler söylüyor.Eşini ben pek sevmiyorum hiçbir işe yardım etmiyor her şeyime karısıyor benden çay istiyor getiriyorum sürekli ya açık olmus ya demi fazla su soguk diyip gönderiyor .Ablamın eşinin böyle davranmasına da sinir oluyorum.Yeğenim hastalandığı için annem onlarda kalıyor. ben yeğenim doğduğundan beri sürekli yardım ediyorum hastalandıgında ablamın yanında kalmaya gidiyorum(eşi evde olmuyor çünkü )bu sefer yanına gitmedim annem yalnızca gitti beni arıyorlar sürekli ne kadar vicdansızsın falan diyorlar ben vicdansız olduğumu düşünmüyorum oraya gitsem ne yapacağım.Geçen yeğenim hastalandı yanına gittik kaldık bir hafta(bu surede bizim hayatımız da geciyor okulum sınavlarım umurunda degil )son gün sinirlendi bizi evden kovdu.Bu yüzden bu sefer ben gitmek istemedim çocuk hastanelik falan olsa giderdim ama kafasını çarpmış.Sürekli annem ve ablam benim olgun olmadığımı söylüyor ben kırıldığım cok seye tepki vermiyorum bile .Sizce hatalı mıyım sınavlarımdan okulumdan geri kaldım gecen sene sürekli aynı fedakarlıkları yapmak istememem bencilce mi?sonunda en azından mutlu olup sevinse anlarım ama yine de benegmiyor ben anlamıyorum.Ablam da okumuş iş sahibi bir insan neden kendi ayakları üzerinde durmuyor çalısmıyor onu da anlamıyorum.Anlayacağınız evlenmeden önce aramız çok iyidi ama artık cok yabancı davranıyor bende sürekli kendimi çok yalnız hissediyorum babamla da cok baglı değiliz ailesiz gibi hissediyorum hep sürekli evde benden bir seyler bekliyorlar .Kendi sınırlarımı ihmal eden şeyleri yapmadıgımda bencil oluyorum.Bana iş bulamazsan kapımıza gelme diyordu ablam .kazandıgım bölüm İşsiz kalacagım bir bölüm değil ama kendimi cok yalnız hissediyorum sanki gideceğim şehire kimsesiz gidecek gibiyim bana ablam tavsiye vermiyor beni kırmadan bana bir abla aile tavsiyesi verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

zxshermine .!.:

Ablanız kendi hayatını kurmuş, kendi kararlarını almış yetişkin bir birey. Çocuğa bakmak, çocuğun anne ve babasının görevi; sizin çocuğa bakma ve hayatınızı ona göre şekillendirme zorunluluğunuz yok.

Okulunuza ve derslerinize odaklanın. Şimdiden okulunuzda başarılar dilerim.

Genişletmek için tıkla...

birsorumvarda .!.:

çok teşekkür ederim çok iyi birisiniz ama okulum bitti zaten ekimde üniversiteye baslayacağım,zaten ben aradığımda da pek açmıyor telefonu

Genişletmek için tıkla...

begum9987 .!.:

Burs başvuruları yap, burs çıkarsa ailenden hiçkimseye burs çıktığını söyleme. Bunlar elinden paranı alırlar haberin olsun.

Genişletmek için tıkla...

dumbelldore .!.:

Çocuğu yaparken çalışan annenize ve okuyan size mi güvenmiş? Bakmak zorunda değilsiniz hiçbir laf söyleme hakkı yok. Sen vicdansız falan değilsin seni manipüle etmelerine izin verme sen hizmetçi değilsin. Haddinden fazla merhamet kendine ihanettir. Kimse sana kendi sorumluluğunu yükleyemez. Lütfen kendi geleceğin ve mutluluğun için çalış.

Genişletmek için tıkla...

birsorumvarda .!.:

merhabalar ben 18 yaşımdayım bu sene üniversiteye gideceğim.Benim benden 9 yaş büyük bir ablam var, ablamla eskiden çok iyi anlaşırdık ama o evlendikten sonra aramız cok bozuldu .Bir tane küçük çocugu var 3 yaşında çocuga sürekli annemin bakmasını istiyor ama annem çalıstıgı için bakamıyor. Annem baktıgı zamanlarda annemin bakmasını begenmiyor benim de evde kalıp anneme yardım etmem gerektiğini söylüyor.Eşinin hep şehir dışında işleri o yüzden ablam evde bunaldığı zamalnlarda bana sarıyor .Sürekli ya benim kıyafetlerimi beğenmiyor ya saçımı hep beni üzecek kırcak şeyler söylüyor.Eşini ben pek sevmiyorum hiçbir işe yardım etmiyor her şeyime karısıyor benden çay istiyor getiriyorum sürekli ya açık olmus ya demi fazla su soguk diyip gönderiyor .Ablamın eşinin böyle davranmasına da sinir oluyorum.Yeğenim hastalandığı için annem onlarda kalıyor. ben yeğenim doğduğundan beri sürekli yardım ediyorum hastalandıgında ablamın yanında kalmaya gidiyorum(eşi evde olmuyor çünkü )bu sefer yanına gitmedim annem yalnızca gitti beni arıyorlar sürekli ne kadar vicdansızsın falan diyorlar ben vicdansız olduğumu düşünmüyorum oraya gitsem ne yapacağım.Geçen yeğenim hastalandı yanına gittik kaldık bir hafta(bu surede bizim hayatımız da geciyor okulum sınavlarım umurunda degil )son gün sinirlendi bizi evden kovdu.Bu yüzden bu sefer ben gitmek istemedim çocuk hastanelik falan olsa giderdim ama kafasını çarpmış.Sürekli annem ve ablam benim olgun olmadığımı söylüyor ben kırıldığım cok seye tepki vermiyorum bile .Sizce hatalı mıyım sınavlarımdan okulumdan geri kaldım gecen sene sürekli aynı fedakarlıkları yapmak istememem bencilce mi?sonunda en azından mutlu olup sevinse anlarım ama yine de benegmiyor ben anlamıyorum.Ablam da okumuş iş sahibi bir insan neden kendi ayakları üzerinde durmuyor çalısmıyor onu da anlamıyorum.Anlayacağınız evlenmeden önce aramız çok iyidi ama artık cok yabancı davranıyor bende sürekli kendimi çok yalnız hissediyorum babamla da cok baglı değiliz ailesiz gibi hissediyorum hep sürekli evde benden bir seyler bekliyorlar .Kendi sınırlarımı ihmal eden şeyleri yapmadıgımda bencil oluyorum.Bana iş bulamazsan kapımıza gelme diyordu ablam .kazandıgım bölüm İşsiz kalacagım bir bölüm değil ama kendimi cok yalnız hissediyorum sanki gideceğim şehire kimsesiz gidecek gibiyim bana ablam tavsiye vermiyor beni kırmadan bana bir abla aile tavsiyesi verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...

birsorumvarda .!.:

merhabalar ben 18 yaşımdayım bu sene üniversiteye gideceğim.Benim benden 9 yaş büyük bir ablam var, ablamla eskiden çok iyi anlaşırdık ama o evlendikten sonra aramız cok bozuldu .Bir tane küçük çocugu var 3 yaşında çocuga sürekli annemin bakmasını istiyor ama annem çalıstıgı için bakamıyor. Annem baktıgı zamanlarda annemin bakmasını begenmiyor benim de evde kalıp anneme yardım etmem gerektiğini söylüyor.Eşinin hep şehir dışında işleri o yüzden ablam evde bunaldığı zamalnlarda bana sarıyor .Sürekli ya benim kıyafetlerimi beğenmiyor ya saçımı hep beni üzecek kırcak şeyler söylüyor.Eşini ben pek sevmiyorum hiçbir işe yardım etmiyor her şeyime karısıyor benden çay istiyor getiriyorum sürekli ya açık olmus ya demi fazla su soguk diyip gönderiyor .Ablamın eşinin böyle davranmasına da sinir oluyorum.Yeğenim hastalandığı için annem onlarda kalıyor. ben yeğenim doğduğundan beri sürekli yardım ediyorum hastalandıgında ablamın yanında kalmaya gidiyorum(eşi evde olmuyor çünkü )bu sefer yanına gitmedim annem yalnızca gitti beni arıyorlar sürekli ne kadar vicdansızsın falan diyorlar ben vicdansız olduğumu düşünmüyorum oraya gitsem ne yapacağım.Geçen yeğenim hastalandı yanına gittik kaldık bir hafta(bu surede bizim hayatımız da geciyor okulum sınavlarım umurunda degil )son gün sinirlendi bizi evden kovdu.Bu yüzden bu sefer ben gitmek istemedim çocuk hastanelik falan olsa giderdim ama kafasını çarpmış.Sürekli annem ve ablam benim olgun olmadığımı söylüyor ben kırıldığım cok seye tepki vermiyorum bile .Sizce hatalı mıyım sınavlarımdan okulumdan geri kaldım gecen sene sürekli aynı fedakarlıkları yapmak istememem bencilce mi?sonunda en azından mutlu olup sevinse anlarım ama yine de benegmiyor ben anlamıyorum.Ablam da okumuş iş sahibi bir insan neden kendi ayakları üzerinde durmuyor çalısmıyor onu da anlamıyorum.Anlayacağınız evlenmeden önce aramız çok iyidi ama artık cok yabancı davranıyor bende sürekli kendimi çok yalnız hissediyorum babamla da cok baglı değiliz ailesiz gibi hissediyorum hep sürekli evde benden bir seyler bekliyorlar .Kendi sınırlarımı ihmal eden şeyleri yapmadıgımda bencil oluyorum.Bana iş bulamazsan kapımıza gelme diyordu ablam .kazandıgım bölüm İşsiz kalacagım bir bölüm değil ama kendimi cok yalnız hissediyorum sanki gideceğim şehire kimsesiz gidecek gibiyim bana ablam tavsiye vermiyor beni kırmadan bana bir abla aile tavsiyesi verebilir misiniz?

Genişletmek için tıkla...