arkadaşlar şu an rahatsız olduğum bi konu var görüşlerinizi yazarsanız memnun olurum şimdiden sağolun:)
ben 2 aydır çalışıyorum öğretmenim. özellikle çalışmaya başlamadan önce para harcama konusunda çok sıkıntım vardı. eşimden isteyemiyordum utanıyordum sürekli bunu kendime sorun yapıyordum. eşim arada benim çantama kendisi para koyardı. o şekilde ihtiyaçlarımı alırdım.
şimdi çalışmaya başladım ama hala bundan kurtulamadım yine bi şey alsam kendimi kötü hissediyorum neden bilmiyorum ama.
bi de benim paramı bankadan hiç çekmiyoruz ev ve araba için biriktiriyoruz eşimin parasını harcıyoruz o eve harçlık bırakıyor ama kendimize giyecek türü şeyler almak istersek kredi kartıyla alıyoruz kart da eşimde.
şimdi esas konuya gelelim bi araba bulduk bugün yarın alıcaz birikim+benim paramla. dün akşam eşime yarın çarşıya gidicem kendime bi kaç şey alıcam sonra da senle buluşup eve geliriz dedim ( ben bugün bankadan parayı çekip eşime verecektim o da devir işlerini yapıp arabayı alacaktı)
sonra bana ne alacaksın niye alacaksın, sence ihtiyacın var mı, ama sakın ayakkabı alma, kart bugün bana lazım olabilir belki vs. şakayla karışık şeyler söyledi ben de tamam almam dedim kızdım ve çok kırıldım.
sonra yanıma geldi şaka yaptım falan dedi gönlümü alır gibi oldu.
sabah bana kartı vereceğini ya da bugün bana lazım olabilir istersen başka bi zaman al diyeceğini düşündüm ama bi şey demeden gitti..
ben de peşinden ''kartı benden almaya zamanın olmaz ama benden para almaya nasıl zamanın olacak '' diye mesaj attım. çünkü ben buluştuğumuzda kartı da çektiğim parayı da veririm diye düşünmüştüm.
sonra gelen cevaplar da
yok işte bana güvan olmazmış ona vereceğim para rüyama mı girmiş. benden para istemiyormuş. artık kendi paramı kendim harcayacakmışım arabayı da almıyorum senin paranı da veririm dedi.
ben bunları kastetmemiştim halbuki
ben de mesajlar yazdım öyle işte mesajlarla tartıştık. şimdi siz ne diyorsunuz bu duruma
ben 2 aydır çalışıyorum öğretmenim. özellikle çalışmaya başlamadan önce para harcama konusunda çok sıkıntım vardı. eşimden isteyemiyordum utanıyordum sürekli bunu kendime sorun yapıyordum. eşim arada benim çantama kendisi para koyardı. o şekilde ihtiyaçlarımı alırdım.
şimdi çalışmaya başladım ama hala bundan kurtulamadım yine bi şey alsam kendimi kötü hissediyorum neden bilmiyorum ama.
bi de benim paramı bankadan hiç çekmiyoruz ev ve araba için biriktiriyoruz eşimin parasını harcıyoruz o eve harçlık bırakıyor ama kendimize giyecek türü şeyler almak istersek kredi kartıyla alıyoruz kart da eşimde.
şimdi esas konuya gelelim bi araba bulduk bugün yarın alıcaz birikim+benim paramla. dün akşam eşime yarın çarşıya gidicem kendime bi kaç şey alıcam sonra da senle buluşup eve geliriz dedim ( ben bugün bankadan parayı çekip eşime verecektim o da devir işlerini yapıp arabayı alacaktı)
sonra bana ne alacaksın niye alacaksın, sence ihtiyacın var mı, ama sakın ayakkabı alma, kart bugün bana lazım olabilir belki vs. şakayla karışık şeyler söyledi ben de tamam almam dedim kızdım ve çok kırıldım.
sonra yanıma geldi şaka yaptım falan dedi gönlümü alır gibi oldu.
sabah bana kartı vereceğini ya da bugün bana lazım olabilir istersen başka bi zaman al diyeceğini düşündüm ama bi şey demeden gitti..
ben de peşinden ''kartı benden almaya zamanın olmaz ama benden para almaya nasıl zamanın olacak '' diye mesaj attım. çünkü ben buluştuğumuzda kartı da çektiğim parayı da veririm diye düşünmüştüm.
sonra gelen cevaplar da
yok işte bana güvan olmazmış ona vereceğim para rüyama mı girmiş. benden para istemiyormuş. artık kendi paramı kendim harcayacakmışım arabayı da almıyorum senin paranı da veririm dedi.
ben bunları kastetmemiştim halbuki
ben de mesajlar yazdım öyle işte mesajlarla tartıştık. şimdi siz ne diyorsunuz bu duruma