ne yardaann ne serdeen🐣

hystericalanduseless .!.:

hanımlar merhabalar, iyi akşamlar.
yine bir derdim var ve kendimi burada buldum her birinizin cevabı çok kıymetli. benim 7 aylık bir bebeğim var ve bebeğim olmadan önce çalışıyordum. okulum biter bitmez çalışmaya başladım. evde oturmak, sürekli olarak aynı şeyleri yapmak bana çok sıkıcı gelmiştir bu sebeple hep çalışmak istedim. şu an bebeğim olması sebebiyle çalışamıyorum, bebeğime başkasının bakması da mümkün değil kaldı ki derdim başkası baksın ben çalışayım da değil. evde bebeğime bakarken hayatı kaçırıyormuşum gibi hissediyorum, günlerim verimsiz ve bomboş geçiyormuş gibi geliyor ve bu hisler beni çok rahatsız ediyor. yanlış anlaşılmak istemiyorum çocuğumu çok seviyorum hiçbir şey de ondan kıymetli değil ama bu hissimi aşamıyorum. zamanla geçer dedim ama bebeğim 7 aylık oldu ve gün içinde kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. benim gibi hissedenler oldu mu aranızda, nasıl aştınız bu hisleri, aşabildiniz mi, cevaplarınız çok kıymetli, her birinize teşekkür ediyorum şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

hystericalanduseless .!.:

hanımlar merhabalar, iyi akşamlar.
yine bir derdim var ve kendimi burada buldum her birinizin cevabı çok kıymetli. benim 7 aylık bir bebeğim var ve bebeğim olmadan önce çalışıyordum. okulum biter bitmez çalışmaya başladım. evde oturmak, sürekli olarak aynı şeyleri yapmak bana çok sıkıcı gelmiştir bu sebeple hep çalışmak istedim. şu an bebeğim olması sebebiyle çalışamıyorum, bebeğime başkasının bakması da mümkün değil kaldı ki derdim başkası baksın ben çalışayım da değil. evde bebeğime bakarken hayatı kaçırıyormuşum gibi hissediyorum, günlerim verimsiz ve bomboş geçiyormuş gibi geliyor ve bu hisler beni çok rahatsız ediyor. yanlış anlaşılmak istemiyorum çocuğumu çok seviyorum hiçbir şey de ondan kıymetli değil ama bu hissimi aşamıyorum. zamanla geçer dedim ama bebeğim 7 aylık oldu ve gün içinde kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. benim gibi hissedenler oldu mu aranızda, nasıl aştınız bu hisleri, aşabildiniz mi, cevaplarınız çok kıymetli, her birinize teşekkür ediyorum şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

Tacro .!.:

Bebeğiniz daha çok küçük neden hayat boş geçsin ki size muhtaç bir canlıyı büyütüyorsunuz bundan ala doluluk mu olur yanlış anlamayın çocuk bakmak zordur sizin şikayetiniz zorluğundan çok hayati kacirmak olduğunu düşündüğünüz için söyledim havalar ısınıyor park bahçe bebeğinizi çıkarip sosyalleşirsiniz

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Konu sahibi sosyalleşme parka parka gitme olaylarından bahsetmiyor bence. Iş hayatından uzak kaldığı için boşluk hissediyor. Bence o boşluk tekrar çalışana kadar geçmeyecek yoğunlaşacak. Bebe büyüdükçe daha da yorar çalışmak nefes almak gibi gelmeye başlar bence.

Genişletmek için tıkla...

regrules .!.:

Bakış açınızı değiştirmeniz gerek.
Hayatı kaçırmıyorsunuz yeni bir hayat inşaa ediyorsunuz.
Bebeğinizle kısa yürüyüşlere çıkın, arkadaşlarınızla görüşün, bebeğiniz için kitaplar okuyun farklı şeyler öğrenmeye çalışın.

Genişletmek için tıkla...

hystericalanduseless .!.:

evet tam olarak bu. yoksa arkadaşlarımla görüşüyorum dışarı da çıkıyorum eve kapanmış değilim ama o boşluk bu tarz şeyleri yaparak dolmuyor

Genişletmek için tıkla...

hystericalanduseless .!.:

hanımlar merhabalar, iyi akşamlar.
yine bir derdim var ve kendimi burada buldum her birinizin cevabı çok kıymetli. benim 7 aylık bir bebeğim var ve bebeğim olmadan önce çalışıyordum. okulum biter bitmez çalışmaya başladım. evde oturmak, sürekli olarak aynı şeyleri yapmak bana çok sıkıcı gelmiştir bu sebeple hep çalışmak istedim. şu an bebeğim olması sebebiyle çalışamıyorum, bebeğime başkasının bakması da mümkün değil kaldı ki derdim başkası baksın ben çalışayım da değil. evde bebeğime bakarken hayatı kaçırıyormuşum gibi hissediyorum, günlerim verimsiz ve bomboş geçiyormuş gibi geliyor ve bu hisler beni çok rahatsız ediyor. yanlış anlaşılmak istemiyorum çocuğumu çok seviyorum hiçbir şey de ondan kıymetli değil ama bu hissimi aşamıyorum. zamanla geçer dedim ama bebeğim 7 aylık oldu ve gün içinde kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. benim gibi hissedenler oldu mu aranızda, nasıl aştınız bu hisleri, aşabildiniz mi, cevaplarınız çok kıymetli, her birinize teşekkür ediyorum şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Soyle düşünebilirsin. Kreş çağına gelene kadar baktığın üç yılda ne kadar kaçırabilirsin ki hayatı? Sonuçta bu günler geri gelmeyecek. Ve belki başka çocuk yapmayacaksın ömründe ilk ve son bebek anneliğin bu günler olacak. Hayatı kaçırmak mi, bebisin büyümesini kaçırmak mi?
Hem şimdi böyle düşünmen normal çünkü bence bebek bakımının bir guzelligi yok. Herkes bebeğini seviyor elbet ama angarya bebek bakimi. Kitap okusan anlamaz, etkinlik yapsan anlamaz, sevsen karşılık vermez, belki seni diğerlerinden ayırt edemez, altına eder, ağlar durur. Ama asıl güzelliği konuşmaya başlayınca, kişiliği ortaya çıkınca ve sevgisini belli edince başlayacak. Bu günler değil ama o günleri kaçırmak istemeyebilirsin, bıcır bıcır hallerini.

Genişletmek için tıkla...

yenGEnC .!.:

Soyle düşünebilirsin. Kreş çağına gelene kadar baktığın üç yılda ne kadar kaçırabilirsin ki hayatı? Sonuçta bu günler geri gelmeyecek. Ve belki başka çocuk yapmayacaksın ömründe ilk ve son bebek anneliğin bu günler olacak. Hayatı kaçırmak mi, bebisin büyümesini kaçırmak mi?
Hem şimdi böyle düşünmen normal çünkü bence bebek bakımının bir guzelligi yok. Herkes bebeğini seviyor elbet ama angarya bebek bakimi. Kitap okusan anlamaz, etkinlik yapsan anlamaz, sevsen karşılık vermez, belki seni diğerlerinden ayırt edemez, altına eder, ağlar durur. Ama asıl güzelliği konuşmaya başlayınca, kişiliği ortaya çıkınca ve sevgisini belli edince başlayacak. Bu günler değil ama o günleri kaçırmak istemeyebilirsin, bıcır bıcır hallerini.

Genişletmek için tıkla...