hanımlar merhabalar, iyi akşamlar.
yine bir derdim var ve kendimi burada buldum her birinizin cevabı çok kıymetli. benim 7 aylık bir bebeğim var ve bebeğim olmadan önce çalışıyordum. okulum biter bitmez çalışmaya başladım. evde oturmak, sürekli olarak aynı şeyleri yapmak bana çok sıkıcı gelmiştir bu sebeple hep çalışmak istedim. şu an bebeğim olması sebebiyle çalışamıyorum, bebeğime başkasının bakması da mümkün değil kaldı ki derdim başkası baksın ben çalışayım da değil. evde bebeğime bakarken hayatı kaçırıyormuşum gibi hissediyorum, günlerim verimsiz ve bomboş geçiyormuş gibi geliyor ve bu hisler beni çok rahatsız ediyor. yanlış anlaşılmak istemiyorum çocuğumu çok seviyorum hiçbir şey de ondan kıymetli değil ama bu hissimi aşamıyorum. zamanla geçer dedim ama bebeğim 7 aylık oldu ve gün içinde kendimi sürekli bunları düşünürken buluyorum. benim gibi hissedenler oldu mu aranızda, nasıl aştınız bu hisleri, aşabildiniz mi, cevaplarınız çok kıymetli, her birinize teşekkür ediyorum şimdiden.
ama ise erken döndüm. Yoksa aklımı kacirabilirdim
okumayı seviyorsanız düşünebilirsiniz
ay düşünemiyorumm. sanırım benim boş vaktim çok. oturup çocugumun akıllı sağlıklı olmasına şükredeceğime hayatı kaçırıyorum diye ağlıyorum. size de maşallah gerçekten takdir ettim. çocuklarınızı sağlıkla büyütün
